Εδώ και βδομάδες τώρα, οι συζητήσεις για την ηλεκτρική διασύνδεση μέσω του έργου Great Sea Interconnector κατέληξαν σε ένα οπαδικής φύσεως debate με την κοινωνία να παρακολουθεί διερωτώμενη τι είναι εκείνο που τελικά διακυβεύεται.
Γιατί κάποιοι μισούν και κάποιοι άλλοι υποστηρίζουν με κλειστά μάτια αυτό το έργο; Γιατί η κυβέρνηση δυσκολεύεται να αρθρώσει καθαρό λόγο που να βγάζει νόημα; Στην τελική ο Κύπριος πολίτης και ο Κύπριος επιχειρηματίας τι θέλει; Φθηνότερο ηλεκτρικό ρεύμα. Το ερώτημα είναι απλό: θα συμβάλει προς αυτή την κατεύθυνση το εν λόγω έργο;
Καταρχάς όλοι αντιλαμβάνονται ότι η Κύπρος έχει καταστεί ο αδύναμος κρίκος από τη στιγμή που για ακόμα μια φορά φαίνεται να έχει καθυστερήσει να μελετήσει με επάρκεια τα δεδομένα και να αναζητήσει τις απαντήσεις που χρειάζονται ώστε να καταλήξει σε ασφαλή συμπεράσματα για το κατά πόσον πρόκειται για ένα ωφέλιμο για τον καταναλωτή και τη χώρα έργο.
Ως αποτέλεσμα η κυβέρνηση τρέχει την υστάτη υπό καθεστώς έντονων πιέσεων να καταλήξει σε αποφάσεις, αυξάνοντας έτσι τα υπάρχοντα ρίσκα όποια απόφαση και αν πάρει. Αν βεβιασμένα η Κύπρος πει το ναι, χωρίς να έχει απαντήσει αυτά τα ερωτήματα, τότε το έργο θα μπορούσε να αποβεί μοιραίο για το σύνολο της οικονομίας. Αν πει βεβιασμένα το όχι επειδή απέτυχε να κερδίσει στο πλαίσιο μιας διαπραγμάτευσης όσα χρειάζονται για να καταλήξει σε ένα ωφέλιμο αποτέλεσμα, τότε ενδεχομένως να χάνει μια τεράστια ευκαιρία για άρση της ενεργειακής απομόνωσης της χώρας.
Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, την ίδια στιγμή που δύο Υπουργοί του εκφράζουν σχεδόν εκ διαμέτρου αντίθετες απόψεις, σπεύδει να πει πως ηγείται μιας υπεύθυνης κυβέρνησης που θα πράξει όσα πρέπει προτού λάβει τις τελικές της αποφάσεις.
Ποιες είναι όμως οι κόκκινες γραμμές της Κύπρου; Τι ακριβώς διεκδικεί σε αυτές τις συζητήσεις; Ποιες είναι οι διασφαλίσεις που ζητεί; Να πληρώνει ή όχι ο Κύπριος καταναλωτής πριν την υλοποίηση; Τι είναι εκείνο που καθιστά το έργο βιώσιμο για την Κύπρο; Ο φορέας υλοποίησης μπορεί να τηρήσει τα χρονοδιαγράμματα; Αν όχι, πως προστατεύει τους συμβαλλόμενους από την εύλογη αύξηση του κόστους που θα συνεπάγονται οι όποιες καθυστερήσεις;
Ο Κύπριος καταναλωτής πως γίνεται να αναλάβει το γεωπολιτικό ρίσκο; Εν ολίγοις αν η Τουρκία εμποδίσει την υλοποίηση, γιατί να πρέπει οι Κύπριοι πολίτες να πληρώσουν τις ζημιές; Είναι αυτό μια κόκκινη γραμμή για τη δική μας κυβέρνηση; Η ελληνική κυβέρνηση ποια άποψη έχει για αυτό το κεφάλαιο;
Καθώς λοιπόν οι πάντες εγείρουν ζητήματα υπέρ ή εναντίον αυτού του έργου, θα ανέμενε κανείς από μια υπεύθυνη κυβέρνηση να τοποθετηθεί με σαφήνεια εξηγώντας τις θέσεις της, τοποθετώντας επιτέλους τον πήχη στο σημείο που θα διασφαλιστούν τα συμφέροντα της χώρας μας.
