Είναι λογικό αυτή τη στιγμή όλη η προσοχή να στρέφεται στη μάχη του πρώτου γύρου των προεδρικών εκλογών καθώς τα πράγματα παραμένουν ρευστά, όσον αφορά τουλάχιστον αυτόν που θα αναμετρηθεί τελικά με τον Νίκο Αναστασιάδη. Το μείζον πολιτικό ζήτημα ωστόσο είναι τα οριακά (ως προς την επιβίωσή τους) διλήμματα που θα αντιμετωπίσουν τα κόμματα στο δεύτερο γύρο των εκλογών. Και είναι αυτά που κάνουν τον πρώτο γύρο μια αναμέτρηση δίχως αύριο στην περίπτωση της αποτυχίας.
«Αν δεν περάσουμε, το κόμμα θα τριχοτομηθεί και θα οδεύσουμε προς τη διάλυση», έλεγε πρόσφατα στέλεχος της πρώτης γραμμής του ΑΚΕΛ. Για να υποδείξει, φυσικά, ότι «η επιτυχία του Μαλά στον πρώτο γύρο είναι θέμα ζωής και θανάτου και ως τέτοιο αντιμετωπίζεται από το κόμμα». Είναι γεγονός ότι για το ΑΚΕΛ το δίλημμα θα είναι οδυνηρό. Θα υποστηρίξει Νικόλα Παπαδόπουλο; Αυτό φαντάζει πολύ χειρότερο από την υποστήριξη Τάσσου Παπαδόπουλου το 2003, επιλογή την οποία (εκ των υστέρων) αμφισβήτησε ένα μεγάλο μέρος των ψηφοφόρων του κόμματος. Η δε περίπτωση Νικόλα προκαλεί πολύ πιο αρνητικά συναισθήματα στο χώρο του ΑΚΕΛ καθώς ο πρόεδρος του ΔΗΚΟ είχε μονίμως εχθρική στάση έναντι του κόμματος της Αριστεράς ενώ σαφώς εκφεύγει του βασικού πλαισίου για τη λύση του Κυπριακού. Θα επιλέξει το «κατά συνείδηση;». Τότε θα μιλάμε για την αυτοκατάργηση του κόμματος και την οριστική απώλεια του ρόλου του στην πολιτική ζωή του τόπου.
Είναι γι' αυτό που, παρά τις διαφορετικές απόψεις που υπήρξαν και τις επικρίσεις που διατυπώθηκαν για τη διαδικασία επιλογής υποψηφίου, τα στελέχη του ΑΚΕΛ συστρατεύονται πλέον στην αναμέτρηση του πρώτου γύρου. Σε τελική ανάλυση, πολλοί μπορεί να έχουν τη φιλοδοξία διαδοχής του Άντρου Κυπριανού, κανένας όμως σε ένα υπό κατάρρευση κόμμα.
Τα πράγματα δεν είναι λιγότερο δύσκολα για τον Νικόλα Παπαδόπουλο. Η πολιτική καριέρα του προέδρου του ΔΗΚΟ κρέμμεται από την κλωστή του πρώτου γύρου. Αν καταφέρει να περάσει, ακόμα κι αν χάσει τελικά από τον Νίκο Αναστασιάδη, θα καταφέρει να εδραιώσει την εξουσία του στο ΔΗΚΟ και θα βάλει υποθήκη για τις επόμενες προεδρικές. Εάν όμως χάσει τη μάχη του πρώτου γύρου, θα είναι απόλυτα αποτυχημένος αφού θα έχει ουσιαστικά εξανεμήσει ένα εν δυνάμει 30% που συγκεντρώνουν τα κόμματα που τον στηρίζουν. Πεδίον δόξης λαμπρό για την εσωκομματική αντιπολίτευση.
Η επόμενη μέρα των εκλογών είναι προφανές ότι θα ανατείλει μέσα σε ένα εντελώς νέο κομματικό σκηνικό. Το γεγονός και μόνο ότι για πρώτη φορά δείχνουν να έχουν διαλυθεί οι ελάχιστες γέφυρες μεταξύ των κομμάτων οι οποίες δημιουργούσαν τις προϋποθέσεις για τις συνεργασίες του δεύτερου γύρου, είναι ακόμα κάτι που διαφοροποιεί την επικείμενη εκλογική αναμέτρηση.
