Το 1963 ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος βλέποντας την δυσλειτουργία του Κυπριακού κράτους προσπάθησε να τροποποιήσει 13 σημεία του Συντάγματος που προέκυψε από τις  συμφωνίες Ζυρίχης – Λονδίνου ώστε να γίνει λειτουργικό. Την  προσπάθεια αυτή «αξιοποίησε» η Τουρκία  δίνοντας εντολή στους Τουρκοκύπριους να αποχωρήσουν από το κράτος και τη Βουλή και από τότε έβαλε σε αναμονή το σχέδιο διχοτόμησης αναμένοντας την κατάλληλη στιγμή. Το 1974 προφασιζόμενη την συνταγματική αποκατάσταση εισέβαλε στην Κύπρο και κατέλαβε σχεδόν το 37% του εδάφους, με εμφανή όμως τον στόχο της εφαρμογής του σχεδίου  διχοτόμησης.  Όμως τα πράγματα δεν πήγαν τόσο καλά και ο Τουρκικός στόχος της διχοτόμησης, με παράλληλη ανοχή  ή και αποδοχή από τον διεθνή παράγοντα, δεν επετεύχθη λόγω των διεθνών αντιδράσεων και των καταδικαστικών αποφάσεων του Συμβουλίου Ασφαλείας. Για τον λόγο αυτό αποδέχθηκε την έναρξη διακοινοτικών συνομιλιών ελέγχοντας πάντα τους Τουρκοκύπριους. Από το 1977 και εντεύθεν η συμφωνία Μακαρίου – Ντενκτάς για λύση Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας(ΔΔΟ) έχει γίνει «σημαία» όλων των μετέπειτα πολιτικών ηγεσιών μας, όχι γιατί υποστήριζαν κατ’ανάγκη αυτή την λύση, αλλά γιατί ένιωθαν  ασφάλεια, επειδή την συμφώνησε ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος πριν από 50 χρόνια, ο οποίος έχαιρε  αποδοχής από την πλειοψηφία του Κυπριακού λαού. Και ενώ από τότε τα πολιτικά, γεωοικονοικά και  γεωπολιτικά δεδομένα έχουν μεταβληθεί σε τεράστιο βαθμό, όχι μόνο στην Κύπρο και στην Ευρώπη, αλλά  και στον κόσμο ολόκληρο, οι πολιτικοί μας ηγέτες είτε γιατί  νιώθουν ότι υποστηρίζοντας την ΔΔΟ δεν θα έχουν πολιτικό κόστος είτε γιατί είναι αδύναμοι να υποστηρίξουν αυτό που πιστεύουν ή επιβάλλουν τα Εθνικά Συμφέροντα, συνεχίζουν να επικαλούνται μονίμως τις συμφωνίες Μακαρίου- Ντενκτάς.

Στις διαπραγματεύσεις  πολιτικο – οικονομικές  ή ακόμα και  ιδιωτικές, η κάθε πλευρά αξιολογεί τα δικά της πλεονεκτήματα/μειονεκτήματα σε σύγκριση με αυτά του αντιπάλου σε βραχυπρόθεσμο-μεσοπρόθεσμο και μακροπρόθεσμο ορίζοντα και καταρτίζει την στρατηγική που θα ακολουθήσει επιλέγοντας τον κατάλληλο χρόνο που θα ευνοείται. Γιατί όταν η σύγκριση πλεονεκτημάτων/μειονεκτημάτων  σε σχέση με τα αντίστοιχα της αντίπαλης πλευράς είναι δυσμενής, προφανώς  θα είναι δυσμενής ακόμα και καταστροφική η κατάληξη της διαπραγμάτευσης.  

Αν ρωτήσει σήμερα κάποιος διάφορους πολιτικούς στην Κύπρο πως εννοούν την λύση της ΔΔΟ οι απαντήσεις  θα είναι σίγουρα διαφορετικές ανάλογα με την κομματική τους προέλευση. Με τις προσθήκες δε στο πολιτικό λεξιλογιο των εννοιών της χαλαρής Ομοσπονδίας, Συνομοσπονδίας και χαλαρής Συνομοσπονδίας, τα πράγματα γίνονται ακόμα πιο μπερδεμένα ιδιαίτερα στην κοινή γνώμη.

Τα δεδομένα από το 1974 έχουν μεταβληθεί σε τεράστιο βαθμό. Η ένταξη της Κυπριακής Δημοκρατίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση με όλη την επικράτεια εδάφους και θαλάσσης αποτελεί το μεγάλο πλεονέκτημά της, παρά τις μέχρι σήμερα αδυναμίες της Ε.Ε στην εφαρμογή της Κοινής Πολιτικής Ασφάλειας και Άμυνας. Ομοίως και η οικονομική μας κατάσταση και προοπτική σε σχέση με την αντίστοιχη των κατεχομένων είναι συντριπτικά υπέρτερη. Το κυριότερο μειονέκτημά μας είναι η μεγάλη διαφορά στρατιωτικής ισχύος με την Τουρκία η οποία την χρησιμοποιεί ως εργαλείο απειλής και ελέγχου για να επιβάλει τη θέλησή της στο πλαίσιο της νέας επεκτατικής νεοοθωμανικής πολιτικής της. Λαμβάνοντας υπόψη τα νέα δεδομένα και με την ευκαιρία της νέας πενταμερούς συνάντησης,  επιχείρησα να αποκωδικοποιήσω τα δεδομένα και τις προοπτικές, με μια  συνοπτική απλοποιημένη ανάλυση των εννοιών και των πιθανών σεναρίων λύσεων.  

Α.    ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑΣ – ΔΙΖΩΝΙΚΗ ΔΙΚΟΙΝΟΤΙΚΗ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ

Βασικά χαρακτηριστικά

1. Η Ομοσπονδία συμφωνείται από 2 τουλάχιστον Πολιτείες που ΔΕΝ αποτελούν ανεξάρτητα κράτη για συμμετοχή σε ένα Ενιαίο Κράτος με αποκεντρωμένες εξουσίες. Τέτοιο καθεστώς έχουν οι ΗΠΑ,  η Γερμανία,  το Βέλγιο, η Ελβετία κλπ
2. Η Κεντρική Κυβέρνηση του Ομόσπονδου κράτους αποφασίζει και εκχωρεί εξουσίες και αρμοδιότητες στις συνιστώσες πολιτείες.
3. Οι κύριες και καθοριστικές εξουσίες συνήθως Κεντρική Τράπεζα και Οικονομία- Άμυνα-Ασφάλεια και Εξωτερική Πολιτική, ιθαγένεια, καθώς και το κατάλοιπο εξουσίας (ό,τι δεν εκχωρείται σαφώς στις πολιτείες) παραμένει στην Κεντρική Κυβέρνηση
4. Απόσχιση αποκλείεται διότι οι πολιτείες δεν  έχουν κρατική οντότητα.

ΣΧΟΛΙΑ

Η Ομοσπονδιακή λύση προϋποθέτει την διάλυση της Κ.Δ και την δημιουργία 2 συνιστώντων Πολιτειών οι οποίες  θα συγκροτήσουν το νέο Ομόσπονδο κράτος με τα κύρια χαρακτηριστικά που αναφέρονται πιο πάνω εφόσον τα αποδεχθούν και οι δύο πλευρές. Άνκαι πολλοί υποστηρίζουν ότι είναι δυνατή η μετεξέλιξη της Κυπριακής Δημοκρατίας σε Ομόσπονδο κράτος δεδομένων των πολλών υφιστάμενων προνοιών ομοσπονδιακής φιλοσοφίας  στο Σύνταγμα του 1960 (Αρνησικυρία, χωριστές πλειοψηφίες, ποσοστώσεις στο Δημόσιο, ξεχωριστοί Δήμοι, Κοινοτικές Συνελεύσεις κλπ) το ουσιαστικότερο στοιχείο είναι η απώλεια της κρατικής οντότητας της Κυπριακής Δμοκρατίας πριν από την δημιουργία του νέου κράτους.

Η Ομοσπονδία πέραν των παραπάνω απαιτεί ιδιαίτερα υψηλό κόστος καθόσον ουσιαστικά θα υπάρχουν 3 διαφορετικές  Δημόσιες Υπηρεσίες με πολλαπλά λειτουργικά έξοδα.

Στην περίπτωση της Κ.Δ ακόμα και εάν όλα τα άλλα ζητήματα  επιλυθούν, όπως η κατανομή της εξουσίας, το περιουσιακό κλπ, το θέμα της ασφάλειας αποτελεί το μείζον ζήτημα στο οποίο η Τουρκία δεν υπάρχει περίπτωση να υποχωρήσει και να αποδεχθεί ότι το νέο κράτος θα έχει  δικές του ανεξάρτητες και αυτόνομες δυνάμεις ασφαλείας. Ομοίως δεν αποδέχεται την εγκαθίδρυση διεθνούς δύναμης επιτήρησης και εφαρμογής της λύσης χωρίς την  παράλληλη παρουσία Τουρκικών στρατευμάτων  στην Κύπρο.

Με την διάλυση ή «μετεξέλιξη» της Κυπριακής Δημοκρατίας και την δημιουργία ταυτόχρονα 2 νέων πολιτειών (παρθενογένεση) που θα αποτελέσουν την Ομοσπονδία, δεν υπάρχει δυνατότητα επιστροφής στην Κυπριακή Δημοκρατία εάν αποτύχει (που είναι πολύ πιθανόν) η λύση της «μετεξέλιξης» της Κυπριακής Δημοκρατίας σε Ομοσπονδία. Στην καλύτερη περίπτωση εάν αποχωρήσει και πάλι η Τουρκική πλευρά, οπως το 1963 θα αρχίσουμε από το μηδέν να αγωνιζόμαστε για την διεθνή προσωπικότητα και αναγνώρισή  μας. Προφανώς η Τουρκία δεν πρόκειται να αποδεχθεί τη διατήρηση του Ομόσπονδου  κράτους μόνο με το Ελληνικό κρατίδιο   το οποίο να εκπροσωπεί το «κουτσουρεμένο» Ομόσπονδο κράτος ως μέλος  της ΕΕ του ΟΗΕ και όλων των άλλων διεθνών Οργανισμών. Η Ελληνοκυπριακή Πολιτεία θα ψάχνει να βρει ταυτότητα σε ένα κόσμο που ΔΕΝ θα την αναγνωρίζει πλέον ως κράτος και  δεν θα έχει την δυνατότητα προσφυγής ως ανεξάρτητο κράτος σε οποιοδήποτε διεθνή οργανισμό.

Β.   ΣΥΝΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ

Βασικά χαρακτηριστικά

1. Η Συνομοσπονδία συγκροτείται  ΜΟΝΟ μεταξύ ανεξάρτητων κρατών.
2. Εκχωρούνται  από τα συνιστώντα κράτη εξουσίες προς την κεντρική  κυβέρνηση, συνήθως μόνο εξωτερική πολιτική και άμυνα.
3. Όλες οι εξουσίες και αρμοδιότητες παραμένουν στα κράτη.
4. Το κάθε κράτος διατηρεί το δικαίωμα αποχώρησης από την συνομοσπονδία με προειδοποίηση προς το Κεντρικό Κράτος.
5. Η Συνομοσπονδία απαιτεί υψηλό κόστος καθόσον ουσιαστικά θα υπάρχουν 3 κυβερνήσεις, Δημόσιες Υπηρεσίες κλπ  με πολλαπλά λειτουργικά έξοδα.

ΣΧΟΛΙΑ

Η Συνομοσπονδία είναι ουσιαστικά η διχοτόμηση της Κύπρου που είναι πολύ χειρότερη ακόμα και από την διατήρηση του status quo που έχουμε σήμερα. Η λύση αυτή πέραν του ότι δεν είναι δυνατόν να γίνει αποδεκτή από την Ελληνική πλευρά δεν θα υποστηριχθεί ούτε από την Ε.Ε ιδιαίτερα από χώρες που αντιμετωπίζουν αποσχιστικά κινήματα (όπως η Ισπανία λόγω Καταλωνίας,  η Γαλλία λόγω Κορσικής κλπ). ΄

Αυτή είναι μια από τις επιλογές που επιδιώκει η  Τουρκία, γιατί πέρα από τον πλήρη έλεγχο που θα ασκεί στο «ΤΚ κράτος», με τέτοια λύση (που εκ των πραγμάτων θα είναι και τα 2 κράτη εντός ΕΕ) αποκτά ανοικτή πύλη εισόδου προς την ΕΕ παρόμοια με αυτή που έχει η Κίνα με το Χονγκ Κονγκ προς την Κοινοπολιτεία.

Ακόμα και αν η  Τουρκία υποστηρίξει την λύση Συνομοσπονδίας, λόγω των μεγάλων διαφορών μεταξύ Ε/Κ και Τ/Κ  στην νοοτροπία, ήθη, έθιμα, πολιτική, οικονομική και πολιτιστική κουλτούρα αλλά και  την πάγια πολιτική της Τουρκίας για έλεγχο της Κύπρου και της Ανατολικής Μεσογείου, η λύση Συνομοσπονδίας, έχει ελάχιστες πιθανότητες βιώσιμης λειτουργίας.

Γ.             ΔΙΑΤΗΡΗΣΗ ΤΟΥ STATUS QUO ως έχει σήμερα

Βασικά χαρακτηριστικά

1. Η Κυπριακή Δημοκρατία έχει τον έλεγχο των ελευθέρων εδαφών με ανοικτά σημεία εισόδου -εξόδου με  τις κατεχόμενες περιοχές και έλεγχο της ουδέτερης ζώνης από τα Η.Ε.
2. Το ψευδοκράτος δεν  μπορεί   να αναγνωριστεί γιατί πέρα από την ένταξη ολόκληρης της Κύπρου στην Ε.Ε υπό την ομπρέλα της Κ.Δ ,τυχόν αναγνώριση του θα ανοίξει τον ασκό του αιόλου και στην Ευρώπη και σε άλλες χώρες από τα αποσχιστικά κινήματα που θα επιδιώξουν την ανεξαρτητοποίηση τους.
3. Η Κυπριακή Δημοκρατία θα συνεχίσει να ελέγχεται και να εκπροσωπείται από την Ελληνική πλευρά όμως υπάρχει ο κίνδυνος παγίωσης των τετελεσμένων στο ψευδοκράτος και  μόνιμης εφαρμογής καθεστώτος τύπου TAIWAN το οποίο δεν είναι αναγνωρισμένο, δεν είναι μέλος διεθνών οργανισμών αλλά είναι de facto κράτος με ανεπτυγμένη οικονομία, εξαγωγές και διεθνή προσωπικότητα με αεροπορική και ακτοπλοϊκή σύνδεση με διάφορες χώρες.
4. Τα Ηνωμένα Έθνη είναι αμφίβολο εάν θα συνεχίσουν να επιτηρούν επ’αόριστο την ουδέτερη ζώνη. Η παρουσία αποσπάσματος του ΟΗΕ αποτελεί την απόδειξη ότι συνεχίζεται η κατοχή του εδάφους της Κ.Δ από την Τουρκία. Τυχόν αποχώρηση της Δύναμης του ΟΗΕ θα αποτελέσει την απαρχή της παγίωσης των τετελεσμένων και της έμμεσης μετατροπής του ψευδοκράτους είτε σε τύπου TAIWAN είτε ως επαρχία και σύνορο της Τουρκίας.

Δ.            ΠΟΛΕΜΙΚΗ ΑΝΤΙΠΑΡΑΘΕΣΗ ΓΙΑ ΕΠΙΛΥΣΗ ΤΗΣ ΔΙΑΦΟΡΑΣ

ΣΧΟΛΙΑ

Η επίλυση του ζητήματος με πολεμική αναμέτρηση αποτελεί επιλογή  της Τουρκίας η οποία αναμένει την κατάλληλη στιγμή που δεν θα έχει σοβαρό κόστος για να την εφαρμόσει. Για τον λόγο αυτό απαιτείται η ύπαρξη ισχυρής Εθνικής Φρουράς με δυνατότητα  να αντέξει για  ικανό χρονικό διάστημα την επιθετικότητα της Τουρκίας προκαλώντας υψηλό κόστος. Χωρίς όμως στρατιωτική συμμαχία και την ανάπτυξη ενιαίου μετώπου Θράκης -Αιγαίου – Κύπρου που να εξισορροπεί την ισχύ των Τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων σε όλο το μέτωπο η πολεμική αντιπαράθεση  ως τελευταία επιλογή άμυνας θα είναι μόνο για την τιμή, την περηφάνια και την αξιοπρέπεια μας.

Ε.            ΔΥΟ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΑ ΚΡΑΤΗ ΜΕ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΜΕΡΟΥΣ ΤΩΝ ΚΑΤΕΧΟΜΕΝΩΝ ΕΔΑΦΩΝ ΠΡΟΣ    ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΛΕΥΡΑ.

Βασικά Χαρακτηριστικά

1. Αναγνώριση του ψευδοκράτους από την ΚΔ με προϋπόθεση την επιστροφή ποσοστού των κατεχομένων εδαφών (πχ της Αμμοχώστου και της Μόρφου)
2. Αναγνώριση Ελληνοκυπριακού κράτους απο την Τουρκία με τα ελεύθερα εδάφη και το ποσοστό που θα επιστραφεί στην Ελληνική πλευρά.

ΣΧΟΛΙΑ

Η επιλογή αυτή είναι ίδια που θα προκύψει από την διάλυση της συνομοσπονδίας. Η Τουρκία θα έχει τον πλήρη έλεγχο του κράτους /μόρφωμα των ΤΚ με όλους τους κινδύνους και απειλές για το Ελληνοκυπριακό κράτος που η επικράτεια του θα εκτείνεται σε έδαφος και θάλασσα σε  πολύ μικρότερο  ποσοστό από αυτό που αναλογεί στον Ε/Κ πληθυσμό σε σχέση με το αντίστοιχο των ΤΚ.

ΣΤ.          ΔΙΑΤΗΡΗΣΗ ΤΗΣ ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΜΕ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑ ΤΑ ΕΛΕΥΘΕΡΑ ΕΔΑΦΗ ΚΑΙ ΠΡΟΣΑΡΤΗΣΗ ΚΑΤΕΧΟΜΕΝΩΝ ΣΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ

ΣΧΟΛΙΑ

Η επιλογή αυτή είναι η δυσμενέστερη για την Ελληνική πλευρά παρόλο που η Τουρκία πολύ πιθανόν να δεχθεί τεράστιο κόστος.

Δεν θα γίνει ποτέ αποδεκτή από τις Μεγάλες Δυνάμεις ούτε και από την Ε.Ε . και ειδικά από τις χώρες που αντιμετωπίζουν αποσχιστικά κινήματα (Ισπανία, Γαλλια ακόμα και Ιταλία) Το μεγάλο μας πλεονέκτημα είναι η ένταξη στην ΕΕ της Κ.Δ με όλη την επικράτεια σε έδαφος και θάλασσα. Είναι μια επιλογή που εκτιμάται ότι θα ακολουθήσει ο Ερντογάν εάν επέλθει ολική ρήξη με την Ευρωπαϊκή Ένωση. Ο Ερντογάν θα ταυτίσει αυτή την πράξη με την αντίστοιχη της προσάρτησης της Κριμαίας από την Ρωσία.

Ζ.            ΔΙΑΤΗΡΗΣΗ ΤΗΣ ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΚΑΙ ΤΡΟΠΟΠΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ ΩΣΤΕ ΝΑ ΕΞΑΣΦΑΛΙΖΕΙ ΜΕ ΑΝΑΛΟΓΙΚΟ ΣΥΜΒΙΒΑΣΜΟ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ Ε/Κ ΚΑΙ Τ/Κ.

Βασικά χαρακτηριστικά

1. Η Κυπριακή Δημοκρατία, παρά την κατοχή, είναι το μόνο αναγνωρισμένο κράτος μέλος της Ε.Ε (με όλη την επικράτεια σε ξηρά και θάλασσα) το οποίο συνεχίζει να μεριμνά και για τα δικαιώματα των ΤΚ.
2. Η Κ.Δ δικαιώνεται με πληθώρα αποφάσεων του Συμβουλίου Ασφαλείας όσον αφορά στην αποχώρηση των Κατοχικών Στρατευμάτων αναγνωρίζοντας ότι το Κυπριακό πρόβλημα μεταξύ Ε/Κ και Τ/Κ πρέπει να λυθεί μεταξύ των 2 πλευρών.
3. Το Σύνταγμα της Κ.Δ βρίσκεται σε ισχύ και με βάση αυτό λειτουργεί η ανεγνωρισμένη Κ.Δ .
4. Οι θέσεις των ΤΚ στην εκτελεστική – δικαστική – νομοθετική εξουσία ακόμα και στον Κυπριακό στρατό τηρούνται κενές με βάση το Σύνταγμα. Εφόσον η ΤΚ Διοίκηση αποφασίσει να επιστρέψει κάτω από την ομπρέλλα της Κυπριακής Δημοκρατίας με ταυτόχρονη απομάκρυνση των Τουρκικών στρατευμάτων και εφαρμογή των νόμων σε όλη την επικράτεια δεν πιστεύω ότι υπάρχει ΕΚ που δεν θα το αποδεχθεί.

ΤΕΛΙΚΑ ΣΧΟΛΙΑ – ΒΕΛΤΙΣΤΗ ΕΠΙΛΟΓΗ

Με τις πράξεις της η  Τουρκία προβάλλει ως λύση την δημιουργία 2 κρατών  για να υποχωρήσει μέχρι την λύση συνομοσπονδίας για να την διαλύσει κατά πάσα πιθανότητα αργότερα. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο πιέζει την πλευρά μας με την απειλή  εποικισμού της Αμμοχώστου και τις γεωτρήσεις στην ΑΟΖ της Κ.Δ. Μέχρι σήμερα όλες οι προσπάθειες  επίλυσης του Κυπριακού απέτυχαν και αυτή η επαναλαμβανόμενη αποτυχία έχει κουράσει και τον λαό αλλά και τον διεθνή παράγοντα. Από όλα τα προαναφερθέντα  σενάρια επιλογών/λύσεων είτε που μπορούν να επιβληθούν είτε να γίνουν αποδεκτά, εκτιμάται ότι η βέλτιστη επιλογή για την πλευρά μας, αποδεκτή από τον διεθνή παράγοντα εφόσον η διπλωματία μας εκστρατεύσει αποτελεσματικά, είναι η διατήρηση της Κυπριακής Δημοκρατίας και της κρατικής της οντότητας και η τροποποίηση του Συντάγματος της Κυπριακής Δημοκρατίας ώστε να γίνει λειτουργικό και να εξασφαλίζει την αναλογική συμμετοχή των ΤΚ στις εξουσίες και κατανομή των πόρων  εντός του πλαισίου μιας βιώσιμης λύσης. Εξήντα σχεδόν χρόνια από την αποχώρηση των Τουρκοκυπρίων από την κυβέρνηση της Κυπριακής Δημοκρατίας κατ’εντολή της Τουρκίας και αφού όλες οι προσπάθειες επίλυσης  με ξένα σχέδια απέτυχαν, εκτιμάται ότι η βέλτιστη υπό τις περιστάσεις επιλογή για τον Ελληνισμό είναι να  επιστρέψουμε από εκεί που αρχίσαμε επιδιώκοντας την διόρθωση του θεσμικού κειμένου  με το οποίο κατοχυρωνόμαστε ως κράτος και υπάρχουμε  μέχρι σήμερα! Τις συμφωνίες ανεξαρτησίας και το Σύνταγμα της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Απαράβατος όρος για την πλευρά μας είναι η κατάργηση της συνθήκης εγγυήσεων και η αντικατάσταση της  από ίδιες δυνάμεις ασφαλείας της Κυπριακής  Δημοκρατίας με επιτήρηση της λύσης από διεθνή δύναμη ΟΗΕ ή και ΕΕ σε μια από τις Αγγλικές Βάσεις που για να είμαστε ρεαλιστές θα διατηρηθούν έστω με μειωμένα εδάφη και στελέχωση.  Αυτή η επιλογή εκτιμάται ότι θα απορριφθεί από την Τουρκική πλευρά αλλά θα υποστηριχθεί από τον διεθνή παράγοντα και την Ε.Ε γιατί όχι μόνο δεν επηρεάζει αρνητικά τα συμφέροντα τους αλλά και γιατί επιλύει με το μικρότερο κόστος ένα από τα πιο μακροχρόνια διεθνή ζητήματα. Η εκ του μηδενός σύνταξη και εφαρμογή ενός νέου σχεδίου λύσης έχει πολύ μικρές πιθανότητες επιτυχίας και τεράστιο κόστος. Η αποτυχία του θα «αξιοποιηθεί» από την Τουρκία λόγω ισχύος και πολύ πιθανόν να μας καταδικάσει με κίνδυνο αφανισμού και να συμβάλει στην ενίσχυση του νεο-οθωμανισμού στην Ανατολική Μεσόγειο.

Οι λέξεις σε θεσμικά κείμενα ή πλαίσιο συμφωνίας έχουν τεράστια σημασία. H διαπραγμάτευση με διατήρηση της Κυπριακής Δημοκρατίας και στόχο την τροποποίηση του Συντάγματος από την οποία μπορεί να προκύψει πλαίσιο ΔΔΟ, είναι εντελώς διαφορετική από την διαπραγμάτευση που να στηρίζεται στην λεγόμενη  «μετεξέλιξη» της Κυπριακής Δημοκρατίας σε ένα νέο κράτος με δύο συνιστώντες Πολιτείες. Η «μετεξέλιξη»  εμπεριέχει τεράστιους κινδύνους απώλειας της κρατικής μας  οντότητας που αποτελεί πρώτιστο στόχο της Τουρκίας.

 Με τα δεδομένα που υπάρχουν σήμερα η βέλτιστη υπό τις περιστάσεις επιλογή της πλευράς μας που πρέπει να ξεκαθαριστεί με σαφήνεια στη νέα πενταμερή, είναι η διατήρηση της κρατικής οντότητας της Κυπριακής Δημοκρατίας  και τροποποίηση του υφιστάμενου Συντάγματος.   Μακάρι να υπάρχει κάποιο άλλο καλύτερο σενάριο λύσης με εξασφάλιση της επιβίωσης μας. Υπάρχει όμως?