Του Γιάννη Ξενοφώντος
31 Αυγούστου 1973. Ενάμιση αιώνα μετά την εμφάνιση της χολέρας, η 7η κατά σειρά επιδημία της νόσου απειλεί την Κύπρο.
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Ο κλοιός σφίγγει επικίνδυνα, κυρίως λόγω των αυξανόμενων κρουσμάτων στη δυτική Ευρώπη και δη την Ιταλία.
Στο αεροδρόμιο Λευκωσίας στήνονται κέντρα μαζικών εμβολιασμών.
Το προσωπικό του αεροδρομίου, αλλά και των λιμανιών σπεύδει να εμβολιαστεί. Στην ίδια διαδικασία υποβάλλονται υποχρεωτικά και οι ταξιδιώτες από Ιταλία και Μασσαλία, που δεν διέθεταν τα απαραίτητα πιστοποιητικά.
Πέτρος Παπαπολυβίου – Ιστορικός Πανεπιστήμιο Κύπρου“Η ανταπόκριση στον εμβολιασμό ήταν καθολική. Ο κόσμος συνέρρευσε και στους εμβολιασμούς του 1973 και στις προηγούμενες χρονιές, κυρίως το φθινόπωρο του 1970 όταν, μάλιστα, το εμβόλιο δινοταν σε δύο δόσεις.”
600.000 δόσεις εμβολίου είχαν δοθεί τότε δωρεάν στην Κυπριακή Δημοκρατία απο την Ηνωμένη Αραβική Δημοκρατία.
Η ιστορία φαίνεται να επαναλαμβάνεται. Ο πανικός ήταν διάχυτος και τα μέτρα αυστηρά, αν και η χώρα μας εξήλθε σχεδόν ανώδυνα απο την πανδημία.
Πέτρος Παπαπολυβίου – Ιστορικός Πανεπιστήμιο Κύπρου“Υπήρχαν έλεγχοι στα αεροδρόμια…όσοι έρχονταν απο τις χώρες αυτές έπρεπε να έχουν πιστοποιητικά εμβολιασμού και βέβαια έπαιρναν ιδιαίτερες προφυλάξεις οι υγειονομικές Αρχές στα εστιατόρια, στα ζαχαροπλαστεία.”
Το 1970, μάλιστα, το νησί μας επισκέφθηκε και ειδικός απεσταλμένος του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας για συντονισμό με το Υπουργείο Υγείας, το οποίο είχε να διαχειριστεί και τότε ζητήματα που είχαν να κάνουν με… γιατρούς.
Πέτρος Παπαπολυβίου – Ιστορικός Πανεπιστήμιο Κύπρου“Παραπονέθηκε κάποιος διότι τον είχαν αποκλείσει απο την ομάδα των “επιδημιολόγων”.”
Την ίδια χρονιά, η έξαρση της χολέρας στην Τουρκία ανάγκασε την Κυπριακή Δημοκρατία να διακόψει κάθε αεροπορική ή ατμοπλοϊκή σύνδεση με την γείτονα.
AdvertisementΠέτρος Παπαπολυβίου – Ιστορικός Πανεπιστήμιο Κύπρου“Παραπονέθηκαν τότε οι Τουρκοκύπριοι, μιλάμε για τον Οκτώβρη του 1970, ότι έτσι αποκλείονταν απο την Τουρκία.”
Το ισχυρότερο κτύπημα της χολέρας, η Κύπρος το βίωσε το 1865. Επίκεντρο, η Λάρνακα και η Λευκωσία. Είχαν καταγραφεί τότε 1.200 νεκροί. Ανάμεσά τους και ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου Μακάριος ο Α`, ο οποίος μέχρι την τελευταία στιγμή αρνείτο να εγκαταλείψει το ποίμνιό του.
