Της Δήμητρας Μακρυγιάννη

Εγκαταλελειμμένη, απεριποίητη, ρημαγμένη κι όμως τόσο όμορφη. Οι  πρώτοι επισκέπτες την κοιτούν, την ξανακοιτούν. Κάποιοι Τουρκοκύπριοι θέλησαν να δουν από κοντά, κάποιοι έποικοι πανηγυρίζουν με ακόμη μία παράνομη ενέργεια της Τουρκίας και κάποιοι Ελληνοκύπριοι με πόνο ψυχής και βαριά βήματα περπατούν στα ματωμένα χώματα της γης τους.

Δεν συνέβη το ίδιο και χθες, αφού τη δεύτερη μέρα μετά το παράνομο άνοιγμα της περιοχής λιγοστοί ήταν εκείνοι που θέλησαν να βρεθούν στα Βαρώσια. Στην αιχμάλωτη εδώ και 46 χρόνια πόλη, λίγοι ήταν όσοι πέρασαν από το σημείο ελέγχου των κατοχικών δυνάμεων για να περπατήσουν στην περίκλειστη περιοχή. Οι περισσότεροι από αυτούς δημοσιογράφοι και κινηματογραφιστές… 

Μετά το σόου Τατάρ – η βασιλεύουσα φαίνεται να επιστρέφει στη βουβαμάρα που την σημάδευε τόσα χρόνια. Άδειοι δρόμοι, λίγος κόσμος.

Όσο για την παραλία που αποτέλεσε κομμάτι των προεκλογικών παιχνιδιών του Ερσίν Τατάρ…ούτε ψυχή. Κανείς δε θέλησε, ακόμη και εν μέσω υψηλών θερμοκρασιών, να κολυμπήσει….

Η παρουσία των ψευδοαστυνομικών ωστόσο, έντονη! Ακόμη πιο ισχυρή την δεύτερη ημέρα. Σε κάθε δρόμο, σε κάθε στενό. Γίνονται η σκιά των επισκεπτών. Δεν τους αφήνουν από τα μάτια τους. Καταγράφουν και την παραμικρή κίνηση των όσων βρίσκονται εκεί ακόμη και από αέρος με drone.

Οι δυνάμεις του κατοχικού στρατού επί ποδός από την πρώτη μέρα επιβλέποντας ακόμη ένα έγκλημα. Ελέγχουν ποιος μπαίνει, ποιος βγαίνει από το σημείο ελέγχου. Οι κορδέλες έξω από τα σπίτια ακόμη περισσότερες, σου υπενθυμίζουν μέχρι που μπορείς να φτάσεις.