Σε ένα, πλήρως σχεδόν, ανδροκρατούμενο άθλημα κατάφερε όχι μόνο να εδραιωθεί αλλά και να ξεχωρίσει. Η αποχώρηση της, το περασμένο καλοκαίρι (2017), άφησε -για την ώρα- ένα μεγάλο κενό. Αυτό της γυναικείας παρουσίας στα ποδοσφαιρικά γήπεδα της Α’ κατηγορίας, αφού για πολλά χρόνια ήταν η μοναδική εκπρόσωπος του φύλου στους ενεργούς ρόλους του ποδοσφαίρου.
Ο λόγος για την πρώην διεθνή βοηθό διαιτητή, Αγγέλα Κυριάκου, που με την ευκαιρία της Παγκόσμιας Μέρας της Γυναίκας, μίλησε στο alphanews.live για το ρόλο της, τα όσα έζησε και τι δεν θα ξεχάσει από την παρουσία στους αγωνιστικούς χώρους, και όχι μόνο.
Αναλυτικά η συνέντευξη:
Ως πρώην διεθνής (βοηθός) διαιτητής, είχατε αντιμετωπίσει σεξισμό την ώρα που ασκούσατε τα καθήκοντα σας;
Στην αρχή τα πράγματα ήταν δύσκολα. Σίγουρα δεν ήταν και εύκολο μία γυναίκα να κερδίσει την εμπιστοσύνη των φιλάθλων, των παικτών και των παραγόντων. Ο κόσμος έμαθε ότι το ποδόσφαιρο είναι ανδρικό άθλημα, οπότε τι ψάχνει μία γυναίκα στο χώρο αυτό. Στην πορεία όμως με έμαθαν και μπορώ να πω ότι το με προτιμούσαν κιόλας. Αλλά ναι έχω δεχτεί σεξισμό την ώρα που ασκούσα τα καθήκοντά μου. Μπορεί ως προς την επάρκεια μου να μην είχα ποτέ αμφιβολία, ωστόσο, δεν παύει να είναι μια δύσκολη προσπάθεια. Δεν μπορώ να πω ότι έλειψαν οι υπόγειες αμφισβητήσεις, ακόμα και από συναδέλφους μου, ούτε και οι υποτιμητικές φωνές στην κερκίδα. Υπήρξαν φορές, μεμονωμένες ευτυχώς που τα στερεότυπα και οι προκαταλήψεις ήταν ιδιαίτερα έντονες, παραπέμποντας στο ρόλο και τη θέση της γυναίκας, και μη των σεξιστικών εξαιρουμένων. Όμως στη συντριπτική του πλειοψηφία ο κόσμος με αγκάλιασε με αγάπη και εμπιστοσύνη και αυτό έχει σημασία.
Αντιδράσατε σε αυτό το κρούσμα ή κρούσματα; Και αν ναι, πως ακριβώς;
Όχι δεν αντέδρασα ποτέ, παρά μόνο προσπαθούσα να μην τα ακούω. Θέλει πολλή δύναμη να σε βρίζουν και εσύ να μένεις απαθής και να μην μπορείς να προστατέψεις τον εαυτό σου, πόσο μάλλον να πρέπει να συνεχίζεις και το παιχνίδι σου χωρίς να επηρεάζεσαι. Προσπαθούσα να μην επηρεάζομαι αλλά στεναχωριόμουν πιο πολύ όταν μιλούσαν άσχημα για μένα οι γυναίκες. Eίναι πολύ άσχημο.
Ποιο ήταν το περιστατικό που σας σημάδεψε ως γυναίκα στους αθλητικούς χώρους;
Πάντα δεν φοβόμουν να παίρνω τις σωστές αποφάσεις όσο δύσκολες και να ήταν. Αυτό απέδειξε ότι μία γυναίκα μπορεί να κάνει καλύτερα τη δουλειά της και από ένα άντρα. Δεν πρέπει να κρίνουμε κανένα από το φύλο του ό,τι δουλειά και να κάνει. Φτάνει να το αγαπά και να προσπαθεί για το καλύτερο 100%. Πολλά είναι τα παιχνίδια που σχολιάστηκα είτε πολύ θετικά και δέχτηκα μπράβο έστω και αν ήμουν γυναίκα (στην τελική απλά έκανα τη δουλειά μου) αλλά και πολύ αρνητικά για κάποιο λάθος μου γιατί πάλι επειδή ήμουν γυναίκα. (στην τελική όλοι κάνουμε λάθη).
Έχετε προβεί σε κάποια καταγγελία κατά το παρελθόν (σχετική με σεξισμό και όχι μόνο); Λήφθηκαν υπόψη τα παράπονα σας από την Πολιτεία;
Όχι δεν έκανα ποτέ καταγγελία για κανένα. Ξέρω όμως περιπτώσεις στο εξωτερικό από φίλες μου που το έχουν πράξει. Εγώ δεν θα το έκανα ποτέ. Προσπαθούσα πάντα μόνη μου να λύνω τις διαφορές μου και να κάνω τα παράπονά μου. Φυσικά δεν θυμάμαι να είχα κάποιο έντονο περιστατικό που να με επηρεάσει τόσο πολύ, και να θέλω να φτάσω σε σημείο να αποταθώ προς την Πολιτεία.
Ποια ήταν η αντιμετώπιση από τους συναδέλφους σας διαιτητές;
Στην αρχή ήταν δύσκολο να με δεχτούν και να με αντιμετωπίσουν το ίδιο. Πάντα ήταν οι άντρες και η Αγγέλα. «Εσύ επειδή είσαι γυναίκα μπορείς να φτάσεις μέχρι ένα σημείο μου έλεγαν». Εγώ όμως πάντα πίστευα σε μένα και προσπαθούσα να φτάσω στο ίδιο σημείο με ένα άντρα (σε φυσική κατάσταση πιο πολύ). Ήταν πολύ δύσκολο να είσαι στα ίδια επίπεδα φυσικής κατάστασης από ένα άντρα. Προσπαθούσα διπλά για να είμαι εκεί. Μετά όμως με δέχτηκαν και με αγκάλιασαν το ίδιο και πολλές φορές με στήριζαν και πιο πολύ.
Πως θα χαρακτηρίζατε τη σχέση σας με τους αθλητικούς παράγοντες;
Είχα και έχω πολύ καλές σχέσεις με όλους τους αθλητικούς παράγοντες που έχω συνεργαστεί. Νοιώθω ότι με αγάπησαν και με συμπάθησαν και αυτό το εισπράττω και τώρα που σταμάτησα που όλοι μου κάνουν παράπονο γιατί σταμάτησα και ότι τους λείπω.
Τι σημαίνει για μία γυναίκα να ασκεί καθήκοντα στο Κυπριακό ποδόσφαιρο, όπως το γνωρίζουμε;
Σίγουρα ο δρόμος μέχρι την Α Κατηγορία δεν ήταν στρωμένος με ροδοπέταλα. Ούτε και η καταξίωση, που έφερε και την αναγνώριση της προσπάθειας μου, ώστε να καθιερωθώ στην Α΄ κατηγορία και να έρθει στη συνέχεια ο ορισμός μου ως διεθνούς βοηθού, ήταν εύκολη. Γνωρίζετε ότι για να έρθει η καταξίωση, σε κάθε τομέα, χρειάζεται σκληρή δουλειά και συνεχής επίμονη και επίπονη προσπάθεια.
Τι θα συμβουλεύατε μία γυναίκα που σκέφτεται να ασχοληθεί με το επάγγελμα;
Έχω υποχρέωση, αφού κρίνομαι καταξιωμένη πλέον στον τομέα μου, να μοιραστώ τις εμπειρίες μου με τον κόσμο και κυρίως τις νέες κοπέλες που είτε στη διαιτησία είτε και σε οποιονδήποτε άλλο τομέα του αθλητισμού και της ζωής, αγωνίζονται να επιβιώσουν και να ξεχωρίσουν μέσα σε ένα πλέγμα στερεοτύπων και προκαταλήψεων καθόλου θετικών και υποβοηθητικών για τη γυναίκα. Όμως το ισχυρό μήνυμα είναι ότι από τη στιγμή που εμείς οι ίδιες θέλουμε να πετύχουμε κάποιο στόχο, όποιες και αν είναι οι δυσκολίες, πρέπει να πιστέψουμε ότι μπορούμε και θα το πετύχουμε με τη σκληρή δουλειά και προσπάθεια. Μπορεί ο καθένας να αμφισβητήσει τον άλλον, κυρίως μια γυναίκα, κανένας όμως δεν μπορεί να αρνηθεί τα απτά αποτελέσματα και τις αντικειμενικές διαπιστώσεις της δουλειάς μας.
