Το δικό της μήνυμα στέλνει μια νοσηλεύτρια που όπως γράφει σε ανάρτησή της σε σελίδα κοινωνικής δικτύωσης, βρίσκεται για τρίτη φορά σε επίταξη μέσα σε διάστημα οκτώ μηνών, και περιγράφει την κατάσταση που επικρατεί στους θαλάμους COVID.

Εκφράζει την αγανάκτησή της για τους αρνητές, λέγοντας χαρακτηριστικά “Είναι και τόσα άλλα, που αν τα δείτε μεσα από τα μάτια μας, θα ντρέπεστε που αμφισβητήσατε, εάν “υπάρχει ιός”.

Διαβάστε αυτούσια την ανάρτησή της

Μετά από μεγάλο προβληματισμό, φτάνω στο σημείο να σας γράφω, και δυστυχώς αυτά που θα διαβάσετε, δεν είναι και τα πιο ευχάριστα.

Όσοι με γνωρίζουν, ξέρουν ότι, ουδεμία φορά προσπάθησα να επηρεάσω κάποιον αν πρέπει να εμβολιαστεί η όχι. Δεν είναι δική μου δουλειά, εξάλλου και εγώ δυσκολεύτηκα να πάρω απόφαση. Ελπίζω όμως μετά από αυτά που θα διαβάσετε να πάρετε τη σωστή απόφαση. 

Κάντε το τουλάχιστον για εμάς. Αυτούς που το τότε “χειροκρότημα” σας κράτησε μόνο για μια μέρα.

Βρίσκομαι για τρίτη φορά σε επίταξη μέσα σε οκτώ μήνες, σε θάλαμο covid, και κάθε φορά είναι και χειρότερη. Ξέρετε ο χώρος της υγείας είναι απαιτητικός και δεν μπορούν πολλοί να τον ακολουθήσουν αν δεν το έχουν μέσα τους. Γι’αυτο και στο παιχνίδι μπαίνουν συνήθως αυτοί που δεν είναι “βολεμένοι”. Αυτοί θα νιώσουν τις λέξεις μου μια προς μια.

Ακολουθούν σκηνές που μπορεί να ενοχλήσουν. 

Η κ. Μάρθα γύρω στα 53-54, συνδεδεμένη με οξυγόνο, δεν αναπνέει, η κατάσταση της επιδεινωμένη, μεταφέρεται από τον απλό θάλαμο σε Μονάδα αυξημένης φροντίδας. Μια αλυσίδα προσπαθειών, όμως η μόνη σωτηρία η διασωλήνωση. Μεταφορά σε εντατική μονάδα και προσευχές. Επιστροφή στο θάλαμο μετά από 20 περίπου μέρες. Δεν μπορεί να σηκωθεί, δεν μπορεί να περπατήσει ούτε μέχρι τη τουαλέτα. Κάνουμε μπάνιο μέσα στο κρεβάτι. Αλλάζουμε πάνες και είναι μόνο 53 χρόνων. Θέλουμε περίπου 45λεπτα να τελειώσει όλο αυτό. Ήταν τυχερή, έφυγε για το σπίτι της μετά από περίπου 1.5 μήνα νοσηλείας με μια φιάλη  οξυγόνου. Ανεμβολιαστη. Ο κ. Αντρέας 65 χρόνων. Κρίνεται αναγκαίο να τοποθετηθεί σε ΜΑΦ. Κρεβάτι ΜΑΦ3. Δυσκολία στην αναπνοή,, μη συμμόρφωση με την ειδική μάσκα cpap. Δυσκολία στη μετακίνηση. Δημιουργία κατάκλησεων, ΜΟΝΟ 65 Χρόνων. Ακτινογραφιες, επιδεινωμενοι πνεύμονες, διασωληνωση. Δεν επέστρεψε ποτέ. Ανεμβολίαστος. Πέθανε μετά από περίπου 2.5 μήνες νοσηλείας. Ο κ Γιώργος, δωμάτιο 21, περίμενε πως και πως να μπω στο δωμάτιο του για να ανταλλάξουμε καμία κουβέντα και να του θυμώσω στα Ρωσικά, επειδή δεν φορούσε τη μάσκα του και μιλούσε συνέχεια στο κινητό. Όλα καλά, η κατάσταση έδειχνε καλή. Τον καλημέρισα μετά από το νυχτέρι μου, γύρω στις 7 το πρωί, επέστρεψα, την επόμενη βάρδια αλλά δεν τον βρήκα στο κρεβάτι του. Θεώρησα ότι έγινε εξιτήριο αφού η κατάσταση του ήταν καλή. Έκανα λάθος. Ραγδαία επιδείνωση και διασωλήνωση. Ανεμβολίαστος. Πέθανε μετά από μια εβδομάδα. Σαν αυτούς κι άλλοι, η κ. Άντρη, η Βιολέτα, ο Γιώργος, η κ. Ελένη, δεν έχουν τελειωμό.

Είναι και τόσα άλλα, που αν τα δείτε μεσα από τα μάτια μας, θα ντρέπεστε που αμφισβήτησατε, εάν “υπάρχει ιός” , και αν είναι “αντε μωρέ ένας απλός ιός”. Μια “απλή ίωση” είναι θα περάσει. 

Δεν υπάρχουν άλλες αντοχές. Τα πράγματα είναι πιο σοβαρά απ’ ότι τα παρουσιάζουν. Είναι σίγουρα  “δικαίωμα” σου να επιλέξεις αν θα εμβολιαστείς η όχι. Όμως είναι και αυθαίρετο δικαίωμα μου να αγκαλιάσω τους δικους μου ανθρώπους χωρίς φόβο. 

Από μία απλή νοσηλευτρια των 1000 ευρώ.