Εντείνονται οι πιέσεις από δεξαμενές σκέψεις και άλλους παράγοντες προς την αμερικανική κυβέρνηση για να δράσει κατά τρόπο που να τερματιστεί ο πόλεμος στην Ουκρανία. Η άποψη ότι η υφιστάμενη στρατηγική που ακολουθείται, δεν αποδίδει καρπούς, αλλά μάλλον σκιαγραφεί μια ζοφερή προοπτική μιας ρωσικής νίκης, τείνει να επικρατήσει. Το ερώτημα βεβαίως, είναι με ποιο τρόπο θα μπορούσε να τερματιστεί ο πόλεμος χωρίς η Ουκρανία να καταλήξει ως μέρος της ρωσικής αυτοκρατορίας.

Ο πρώην Πρόεδρος των ΗΠΑ Ντόναλτ Τραμπ υποσχέθηκε να αλλάξει την προσέγγιση των ΗΠΑ στην Ουκρανία εάν και εφόσον εκλεγεί τον ερχόμενο Νοέμβριο. Επιμένει μάλιστα πως μπορεί να το καταφέρει εντός 24 ωρών. Ο άνθρωπος που τρέχει πλάι στον Τραμπ διεκδικώντας τη θέση του Αντιπροέδρου, Γερουσιαστής J.D. Βανς, έγραψε ότι η Ουκρανία θα πρέπει να περιορίσει τον εαυτό της σε μια «αμυντική στρατηγική» για να προστατέψει το «πολύτιμο στρατιωτικό προσωπικό της, να σταματήσει την αιμορραγία και να δώσει χρόνο ώστε τα πράγματα να οδηγηθούν σε μια διαπραγμάτευση». Η λύση που τόσο ο Τραμπ όσο και ο Βανς εισηγούνται μάλλον είναι υπέρ μιας διευθέτησης δια μέσου διαπραγματεύσεων που θα επέτρεπε στις ΗΠΑ να εστιάσουν την προσοχή και τους πόρους τους κάπου αλλού.

“Δεν χρειάζεται να τελειώσει γρήγορα”

Ανάλυση του ηλεκτρονικού περιοδικού Foreign Policy, αναφέρει πως ο πόλεμος πρέπει μεν να τελειώσει, αλλά δεν χρειάζεται να τελειώσει γρήγορα. Η λύση, προσθέτει, δεν είναι να αποκοπεί όλη η αμερικανική βοήθεια προς την Ουκρανία ούτε και να σπεύσει η Ουάσιγκτον σε μια συμφωνία με τον Βλαντιμίρ Πούτιν.

«Οι ΗΠΑ μπορούν να εξέλθουν από αυτή τη μη βιώσιμη κατάσταση χωρίς να δώσουν μια καθαρή νίκη στη Ρωσία. Για να σταματήσουν οι ΗΠΑ τη βοήθεια ανοιχτού-τέλους προς την Ουκρανία, θα πρέπει μαζί με τους συμμάχους τους να δώσουν στο Κίεβο μια σοβαρή ευκαιρία νίκης που δεν ορίζεται ως η επιστροφή στα σύνορα της Ουκρανίας του 2013 όπως επιδιώκει το Κίεβο, αλλά τουλάχιστον μια βιώσιμη αποκατάσταση των συνόρων του 2021», αναφέρεται χαρακτηριστικά.

Για να γίνει αυτό εφικτό, η Ουάσιγκτον και οι σύμμαχοι της θα πρέπει να βελτιώσουν ουσιαστικά και πολύ γρήγορα τη στρατιωτική θέση της Ουκρανίας με μεγάλη στρατιωτική βοήθεια χωρίς κανένα περιορισμό ως προς την χρήση της. Η πιο ρεαλιστική ευκαιρία για ειρήνη με τα δεδομένα ως έχουν αυτή τη στιγμή, είναι εάν τα ουκρανικά στρατεύματα μπορέσουν να ξεκινήσουν μια αποφασιστική ώθηση που θα στείλει τις ρωσικές δυνάμεις πίσω στις θέσεις που είχαν πριν το 2022.

Η άφιξη ενός νέου Αμερικανού Προέδρου, για παράδειγμα του Τραμπ, αποτελεί μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία για τις ΗΠΑ να στείλουν ένα ηχηρό μήνυμα για τις αμερικανικές δυνατότητες και να βάλουν τη διένεξη για ύπνο. Η πλειοψηφία των αναλυτών πιστεύει πως αν δεν γίνει αυτό, τότε μια νίκη του Πούτιν θα είναι αναπόφευκτη με ότι και αν συνεπάγεται αυτό.

Η παρούσα πολιτική της κυβέρνησης Μπάιντεν είναι από κάθε άποψη μη βιώσιμη, τόσο για τις ΗΠΑ όσο και για την Ουκρανία. Η αποφασιστικότητα της Ουκρανίας να παλέψει με τη ρωσική αρκούδα το 2022 ήταν αξιωσημείωτη και έδωσε την ευκαιρία στους δυτικούς συμμάχους να αρχίσουν την παροχή στρατιωτικής βοήθειας, βάζοντας ωστόσο συγκεκριμένους περιορισμούς ως προς τη χρήση της. Αυτό γινόταν υπό το φόβο της κλιμάκωσης της κρίσης από πλευράς της Ρωσίας. Υπό το φόβο μιας πυρηνικής επίθεσης, η Δύση παρείχε όλο αυτό το διάστημα βοήθεια η οποία απλώς υποστήριζε την Ουκρανία να αποφύγει την ολοκληρωτική κατάρρευση. Αυτό δεν συνέβη, ωστόσο την ίδια στιγμή δεν δόθηκαν τα εργαλεία προς την Ουκρανία ώστε να διεκδικήσει τη νίκη.

Αξίζει όμως να σημειωθεί πως σύμφωνα με την Παγκόσμια Τράπεζα, για την ανοικοδόμηση της Ουκρανίας θα απαιτηθούν τουλάχιστον μισό τρισεκατομμύριο δολάρια με τον λογαριασμό να ανεβαίνει κάθε μέρα που περνά.

Οι χώρες της ΕΕ ανησυχούν πια η κάθε μια για τον εαυτό της και πλέον η παροχή οπλισμού προς την Ουκρανία συναντά εσωτερικές αντιδράσεις. Συνεπώς ο χρόνος δεν δουλεύει υπέρ της δύσης αυτή τη στιγμή. Είναι πια ξεκάθαρο πως υπάρχει ανάγκη για δραστικές αποφάσεις.

Ώρα για δραστικές αποφάσεις

Η ανάλυση του Foreign Policy αναφέρει πως αντί να αποσυρθούν από τον πόλεμο, οι ΗΠΑ θα πρέπει να επιδιώξουν τον γρήγορο τερματισμό του βοηθώντας την Ουκρανία να κερδίσει τη Ρωσία και στη διάρκεια αυτής της εκστρατείας να περιορίσει την προσπάθεια της Μόσχας για επιδίωξη νέων ιμπεριαλιστικών στόχων.

Η σταθεροποίηση της Ευρώπης πρώτα θα επέτρεπε στην Ουάσιγκτον να επικεντρώσει τις προσπάθειές της στο ασιατικό θέατρο, όπου αντιμετωπίζει μια διαφαινόμενη απειλή από την Κίνα, ακολουθώντας τη στρατηγική της αντί να διακινδυνεύει την αντιπαράθεση με δύο ρεβιζιονιστικές δυνάμεις ταυτόχρονα.

Ο πιο εύλογος τρόπος για να επιτευχθεί αυτός ο στόχος είναι να βγουν όπλα στην Ουκρανία και να μην τεθούν περιορισμοί στη χρήση τους. Η Ουκρανία χρειάζεται πυροβολικό, τεθωρακισμένα και αεροπορική δύναμη και πρέπει να είναι σε θέση να χτυπήσει στρατιωτικούς στόχους στη Ρωσία, όπως αεροδρόμια, αποθήκες πυρομαχικών και καυσίμων και στρατιωτικά εργοστάσια. Με την άρση των περιορισμών χρήσης στα δυτικά όπλα, ειδικά στους πυραύλους μεσαίου βεληνεκούς, η Ουάσιγκτον θα δώσει στο Κίεβο την ευκαιρία να υποβαθμίσει τις ρωσικές δυνάμεις και να αποτρέψει μεγάλης κλίμακας επιθέσεις σε πόλεις και υποδομές της Ουκρανίας. Η Ουκρανία δεν μπορεί να αμυνθεί πίσω από μια τάφρο και με μια συρρικνούμενη προσφορά ακριβών αντιαεροπορικών δυνατοτήτων.

Εάν το πετύχει τότε η Ουκρανία θα βρεθεί σε θέση να αποκαταστήσει τα σύνορα της στο καθεστώς του 2022 και να αναγκάσει τη Ρωσία να ανησυχήσει για απώλειες ακόμα και στην Κριμαία. Ένα από τα μεγάλα προβλήματα της Ουκρανίας είναι παράλληλα το ανθρώπινο στρατιωτικό δυναμικό και η εισήγηση του αναλυτή είναι όπως οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις εκπαιδεύσουν μεγάλο αριθμό Ουκρανών το επόμενο διάστημα.

Γρήγορη και μεγάλη ποσότητα βοήθειας

Ο αποφασιστικός παράγοντας θα είναι η ταχύτητα και η ποσότητα αυτής της βοήθειας. Αν η Ουκρανία καταφέρει να πετύχει μια ουσιαστική αντεπίθεση μπορεί σίγουρα να ανατρέψει τα υφιστάμενα δεδομένα. Η Κριμαία μπορεί να παραμείνει κατεχόμενη, ωστόσο θα αποτελεί την αχίλλειο πτέρνα των Ρώσων και θα αποτελεί ένα κύριο λόγο για τη Μόσχα να αποφύγει μελλοντικά νέες μεγάλες επιθέσεις. Για παράδειγμα το λιμάνι της Σεβαστούπολης και αρκετές ρωσικές βάσεις αποδείχθηκαν εξαιρετικά ευάλωτα στα ουκρανικά drones.

«Η Ουκρανία πρέπει να πάρει περισσότερες δυνατότητες—όπως βαλλιστικούς πυραύλους βρετανικούς, γαλλικούς και γερμανικούς πυραύλους κρουζ — για να χτυπήσουν αυτά τα μέρη τώρα και να τα κρατήσουν υπό απειλή σε περίπτωση κατάπαυσης του πυρός. Σύμφωνα με τη διεθνώς αναγνωρισμένη νομοθεσία, αποτελούν μέρος του εδάφους της ίδιας της Ουκρανίας, επομένως οι στρατιωτικές επιχειρήσεις εκεί δεν θα ενέχουν τους ίδιους κινδύνους κλιμάκωσης με το χτύπημα στόχων στη Ρωσία. Μόνο η Μόσχα (και μια χούφτα μικρές δυνάμεις) θεωρεί την Κριμαία μέρος της Ρωσίας, και όταν η Ουκρανία της επιτέθηκε τα τελευταία δύο χρόνια, η απάντηση της Ρωσίας δεν ήταν διαφορετική από την απάντησή της στις ουκρανικές επιθέσεις στην πρώτη γραμμή. Ακόμη και στο καλύτερο σενάριο, δεν υπάρχει κανένας λόγος να περιμένουμε μια ήττα της Ρωσίας τόσο δραματική ώστε να αλλάξει ριζικά τη στρατηγική προοπτική της Μόσχας. Η Ρωσία θα παραμείνει ένα ισχυρό πυρηνικό κράτος, που τρέφει βαθιές φιλοδοξίες να αποκαταστήσει το αυτοκρατορικό της μεγαλείο. Αλλά για να επιτύχει αυτόν τον στόχο, χρειάζεται την Ουκρανία, η οποία θα της έδινε τη δυνατότητα να απειλήσει την υπόλοιπη Ευρώπη και να κυριαρχήσει στην ευρωπαϊκή πολιτική. Χωρίς την Ουκρανία, η Ρωσία είναι μόνο μια ασιατική δύναμη, που χάνει γρήγορα έδαφος από την Κίνα. Το Κίεβο δεν μπορεί να αλλάξει τις στρατηγικές επιταγές της Μόσχας με νίκες στο πεδίο της μάχης, αλλά μπορεί να αρνηθεί στη Ρωσία τον έλεγχο των εδαφών της. Μια ταχεία και σημαντική προμήθεια δυτικών όπλων θα έδινε στην Ουκρανία την καλύτερη ευκαιρία να απωθήσει τις ρωσικές δυνάμεις και να δημιουργήσει τον χώρο και τον χρόνο που χρειάζεται για να ανοικοδομήσει, να επανατοποθετήσει και να αποτρέψει μια άλλη ρωσική προέλαση. Δεν υπάρχει στρατηγική λογική για την Ουάσιγκτον να παρατείνει τη σύγκρουση με την παράδοση των προμηθειών σταγόνα-σταγόνα. Οι πολιτικές που έχουν σχεδιαστεί κυρίως για την αποφυγή της κλιμάκωσης δεν θα σώσουν την Ουκρανία ούτε θα σταθεροποιήσουν τα ανατολικά σύνορα της Ευρώπης. Αντίθετα, ήρθε η ώρα για τις επόμενες Η.Π.Α. ο πρόεδρος να λάβει αποφασιστικά μέτρα», καταλήγει η ανάλυση.