Απόσπασμα από βιβλίο που συνέγραψαν δύο ιστορικοί και κυκλοφόρησε τον περασμένο μήνα παρουσιάζει στο σημερινό της πρωτοσέλιδο τουρκοκυπριακή εφημερίδα. Πρόκειται για το βιβλίο Bir sir adam (Ένας μυστήριος άνθρωπος), το οποίο οι δύο ιστορικοί συνέγραψαν σε συνεργασία με τον γιο του Ιλτέρ Κιρμιζί, ο οποίος ήταν πρώην μαχητής της ΤΜΤ.
Συγκλονίζουν οι αναφορές για τις φρικαλεότητες της περιοδου 1955 -1974 στο νησί μας και απο τις δυο πλευρές.
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
«Ως αληθώς, (Φωνές παιδιών… Κραυγές γυναικών)»
Να αναγνωρίσει τα δικαιώματα των Τ/κ καλεί την ΕΕ το «υπεξ»
«Μαζί με τον Τοπάλ, πήγαμε στην Εφτακόμη, κατεβήκαμε από το αυτοκίνητο και αρχίσαμε να περπατάμε προς την πλατεία του χωριού. Μια γριά γυναίκα πετάχτηκε μπροστά μας και έκλαιγε και ζήτησε να μας πάρει σε ένα σπίτι. Μέσα σε αυτό, υπήρχε ένα σιδερένιο κρεβάτι, με ένα άσπρο σεντόνι. Η γυναίκα το τράβηξε και κάτω από αυτό βρισκόταν ένα κορίτσι 14 με 15 ετών. Τα μαλλιά της ήταν ανακατεμένα και τα πόδια της γεμάτα αίματα. Η κοπέλα γονάτισε μπροστά μας και άρχισε να μας ικετεύει «Παίξε μας να τελειώνει αυτό το βάσανο». Μάθαμε ότι κάθε νύχτα, 3 με 5 άτομα, ερχόντουσαν και βίαζαν την μικρή. Ούτε και ένας Τ/κ δεν είχε πει τίποτα, για το τι συνέβαινε κάθε βράδυ. «Βρε αυτοί που βίαζαν την μικρή, και αυτοί που παρέμειναν σιωπηλοί, και η μικρή που βιάστηκε ήταν όλοι από το ίδιο χωριό, είτε από γειτονικά χωριά.» Πήρα τον Τοπάλ και πήγαμε προς το στρατόπεδο, αλλά μας υποδέχτηκε ένας άνθρωπος που έμοιαζε με πάγο. Μας είπε, «εσείς μην νεκατωθείτε σε αυτές τις δουλειές. Όλα είναι υπό τον έλεγχό μας. Με αυτό τον τρόπο μας έδειξε ότι όλα ήταν εις γνώσιν του».
Σε άλλο απόσπασμα από το βιβλίο αναγράφεται:
Advertisement«Μετά από μερικές μέρες μου έδωσαν άλλη αποστολή. Έπρεπε να παραλάβω μια Τ/κ με το μωρό της και να την πάω στην Αμμόχωστο. Κατά τη διαδρομή, έπρεπε να περάσουμε από 3 με 5 οδοφράγματα. Στο πρώτο οδόφραγμα ΠΑΓΩΣΑ. Η κοπέλα νομιζόμενη ότι οι στρατιώτες που μας σταμάτησαν είναι Ε/κ, άρχισε να φωνάζει και να κλαίει. Η κοπέλα από την ώρα που την είχα παραλάβει και μπήκε στο αυτοκίνητο, παρέμεινε σιωπηλή. Άρχισε να φωνάζει, περνούσε νευρική κρίση. Είχε βιαστεί στην Πάφο, στο σπίτι της, κάθε νύχτα την βίαζαν Ε/κ στρατιώτες μπροστά στα μάτια των παιδιών της. Και έτσι είχε σιωπήσει, μια και καλή για πάντα.»
