Το Διοικητικό Δικαστήριο απέρριψε προσφυγές από αριθμό φαρμακείων κατά του περί Ρυθμίσεως των Ωραρίων Λειτουργίας των Φαρμακείων και Συναφών Θεμάτων Διατάγματος, λέγοντας ότι το υπό κρίση διάταγμα αποτελεί κανονιστική διοικητή πράξη νομοθετικού περιερχομένου και ως τέτοιο δεν μπορεί να προσβληθεί.
Οι προσφυγές ζητούσαν την ακύρωση του Διατάγματος, με το οποίο καθορίζεται ρητώς το ωράριο λειτουργίας όλων των φαρμακείων, τα οποία βρίσκονται εντός συγκεκριμένων δήμων, οι οποίοι αναφέρονται στο Παράρτημα Ι.
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Σύμφωνα με την απόφαση, με τις προσφυγές τους, οι αιτητές, μεταξύ άλλων ήγειραν αριθμό λόγων ακύρωσης όπως πλημμέλεια της προσβαλλόμενης στη βάση αντισυνταγματικότητας λόγω παράβασης του Άρθρου 28 του Συντάγματος και παρανομίας λόγω παράβασης του άρθρου 43Α του Νόμου. Προέταξαν επίσης πλημμέλεια αιτιολογίας και η απουσία δέουσας έρευνας, καθώς και κατάχρησης και υπέρβασης εξουσίας, καθώς και παραβίαση του Άρθρο 35 του Συντάγματος και τις αρχές της αναλογικότητας, καλής πίστης, χρηστής διοίκησης, και δικαιολογημένης εμπιστοσύνης του διοικούμενου.
Όπως ανέφερε στην απόφασή του το Διοικητικό Δικαστήριο, οι κανονιστικές πράξεις νομοθετικού περιεχομένου δεν μπορούν να προσβληθούν απευθείας ενώπιον του Ανωτάτου Δικαστηρίου επειδή δεν τηρούν τις προϋποθέσεις του Άρθρου 146 του Συντάγματος.
Μπορεί, όμως, παρεμπιπτόντως να εξεταστεί το κύρος μιας κανονιστικής πράξης από το Ανώτατο Δικαστήριο κατά την εξέταση μιας προσφυγής η οποία στρέφεται εναντίον ατομικής διοικητικής πράξης που εκδόθηκε κατ΄ εφαρμογή της κανονιστικής. Επίσης, μπορεί να εξεταστεί παρεμπιπτόντως και από τα ποινικά Δικαστήρια όταν εκδικάζεται υπόθεση για παράβαση των διατάξεων ενός κανονισμού και προβάλλεται ότι ο κανονισμός αυτός είναι ultra vires ή ότι είναι αντισυνταγματικός. Το ίδιο συμβαίνει και σε υποθέσεις πολιτικών Δικαστηρίων σε περιπτώσεις όπου το ζήτημα της εγκυρότητας μίας κανονιστικής πράξης είναι ουσιώδες για την εκδίκαση της υπόθεσης.
Σημείωσε ακόμη ότι στην παρούσα περίπτωση, τα υπό κρίση διατάγματα, κατ΄ εφαρμογή της απόφασης στην υπόθεση Σύνδεσμος Υπεραγορών Τροφίμων Κύπρου (πιο πάνω), αποτελούν κανονιστικές πράξεις νομοθετικού περιεχομένου και όχι εκτελεστές διοικητικές πράξεις, και συνεπώς δεν μπορούν να προσβληθούν απευθείας ενώπιον του Ανωτάτου Δικαστηρίου με βάση το Άρθρο 146 του Συντάγματος.
