Οι 59 ιστορίες ανθρώπων που τιμούμε σήμερα κάθε μια σαν κομμάτι ψηφιδωτού, δημιουργεί την τραγική εικόνα των γεγονότων του 1974 και του 1963-1964, ανέφερε η Επικεφαλής Ανθρωπιστικών Θεμάτων Αγνοουμένων και Εγκλωβισμένων, Άννα Αριστοτέλους, στην «Εκδήλωση Μνήμης και Τιμής των Ηρώων Πεσόντων και Αγνοουμένων 1974 και φονευθέντων 1964 και 1974 Ιδαλίου, Αλάμπρας, Λυμπιών, Νήσου, Πέρα Χωριού και Ποταμιάς» χθες το βράδυ.

Η περιοχή της νότιας Λευκωσίας – Ιδαλίου, όπως ονομάζεται μετά τη μεταρρύθμιση της ΤΑ, είπε η κ. Αριστοτέλους στην εκδήλωση που έγινε στο αμφιθέατρο του Δήμου, πλήρωσε βαρύ φόρο αίματος, με 59 συνολικά θύματα, που «ξεκίνησαν από τις κοινότητες της περιοχής, αναμετρήθηκαν με τον εχθρό και έγραψαν με χρυσά γράμματα το όνομα τους σε μια από τις τραγικότερες σελίδες της κυπριακής ιστορίας». Σημείωσε δε ότι τέτοιες εκδηλώσεις υπενθυμίζουν τη βαριά κληρονομιά, που οι ήρωες μας και οι οικογένειες τους κληροδοτούν στις νέες γενιές, κρατώντας τη μνήμη τους, άσβεστη και αθάνατη στο πέρασμα των χρόνων. «Δικό μας καθήκον είναι να διασφαλίσουμε πως η θυσία τους θα συνεχίσει να τιμάται. Δική μας υπόσχεση είναι πως θα συνεχίσουμε ακατάπαυστα και με συνέπεια, με όλες μας τις δυνάμεις, μέχρι την διακρίβωση της τύχης και του τελευταίου μας αγνοουμένου».

Η κ. Αριστοτέλους δήλωσε ότι 50 χρόνια κατοχής είναι πολλά και επιτέλους η Τουρκία και το κατοχικό καθεστώς θα πρέπει να συνεργαστούν με τρόπο που οι ανοιχτές πληγές της εισβολής, μετά από καθυστέρηση αρκετών δεκαετιών τουλάχιστο να επουλωθούν. «Γιατί όσο ο χρόνος περνάει, οι πληγές βαθαίνουν για ολόκληρο τον κυπριακό ελληνισμό, αποδεικνύοντας πως τα χνάρια της ιστορίας ούτε ξεθωριάζουν ούτε σβήνονται. Κάθε ιστορία που παραμένει αδιευκρίνιστη είναι μια ανοιχτή πληγή, και δεν θα σταματήσουμε να παλεύουμε για την αλήθεια και την επιστροφή, για να δικαιώσουμε τον αγώνα και την θυσία όλων αυτών των ανθρώπων, αλλά και των ανθρώπων που για μισό αιώνα ζουν στην προσφυγιά, κουβαλώντας όλοι τις ανθρωπιστικές πληγές και προεκτάσεις αυτής της τραγωδίας».

Η Άννα Αριστοτέλους αναφέρθηκε και στις 59 περιπτώσεις, κάποιοι εκ των οποίων εντοπίστηκαν τα οστά τους, ταυτοποιήθηκαν κι έγιναν οι ταφές, ενώ κάποιων άλλων όχι. Έκανε ειδική μνεία στο 305 Τάγμα Πεζικού, που έδρευε στο Δάλι, που έπεσαν μαχόμενοι στην αμυντική γραμμή Μιας Μηλιάς – Κουτσοβέντη, κατά τη δεύτερη φάση της τουρκικής εισβολής, στις 14 Αυγούστου 1974.

Εκ των 31 εφέδρων του 305 Τάγματος Πεζικού, που είχαν ως κατοικία τις κοινότητες που συνθέτουν τον νέο Δήμο Νότιας Λευκωσίας Ιδαλίου, έχουν ταυτοποιηθεί μέχρι σήμερα οι 15, ενώ αγνοείται η τύχη των υπολοίπων 16, σημείωσε.

Μια άλλη ομάδα ηρώων από τις κοινότητες της Νότιας Λευκωσίας, ανέφερε, είναι οι 18χρονοι στρατιώτες που υπηρετούσαν τη θητεία τους στο 286 Τάγμα Πεζικού στην Κοκκινοτριμιθιά, το οποίο ενεπλάκη σε μάχες με τα τουρκικά στρατεύματα σε περιοχή του Αγίου Ερμολάου. Και κατά την απαγκίστρωση έφθασαν μέχρι την περιοχή της Αγίας Μαρίνας Σκυλλούρας, όπου και έδωσαν νέα μάχη με τα τουρκικά στρατεύματα.

Μια άλλη μικρή ηρωική ομάδα νέων της περιοχής, εν μέσω των τραγικών γεγονότων του 1974, υπηρετούσαν τη θητεία τους στο 361 Τάγμα Πεζικού με έδρα το Συγχαρί, ανέφερε.

Μια άλλη εκλεκτή ομάδα ηρώων που τίμησαν χθες, είπε η κ. Αριστοτέλους, είναι αυτοί που θυσιάστηκαν για την πατρίδα, μια δεκαετία πριν την τουρκική εισβολή του 1974. «Οι Δαλίτες Μιχάλης Σολομώντος, Γεώργιος Εικοσάρης και Δημήτρης Χάματσος. Ο Γιώργος Ξενοφώντος και ο Σταυράκης Χριστοδούλου, από Πέρα Χωριό Νήσου και Νήσου. Όλοι έδωσαν τη ζωή τους κατά τη διάρκεια της τουρκανταρσίας», όπως είπε.

Η αναφορά σε ένα έκαστο από τους ηρωικώς μαχόμενους πεσόντες και αγνοούμενους μας, έγινε με σκοπό να θυμίζει το χρέος και την ευθύνη που αναλογεί στον καθένα μας να διατηρήσουμε ανεξίτηλη την μνήμη τους, δήλωσε η Άννα Αριστοτέλους λέγοντας ότι το «το σημερινό κάλεσμα είναι μια πράξη ευθύνης» και συνεχάρη γι’ αυτό τους διοργανωτές της εκδήλωσης.