11 Ιουλίου 2011…Φονική έκρηξη στο Μαρί. Η χειρότερη τραγωδία στην Κύπρο, μετά την τουρκική εισβολή.13 οικογένειες ντύνονται στα μαύρα…

Έχασαν πατέρες, γιους, αδερφούς, συζύγους, εγγονούς… Έχασαν τα στηρίγματά τους, τους ανθρώπους τους. Και τους έχασαν άδικα. Ακόμα και σήμερα τους τρώει μέσα τους. Ρωτάνε «Γιατί;». Και θα ρωτούν για πάντα. Γιατί έφυγαν τόσο άδικα;

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

11.07.2024 12:00

Δευτέρα, 11 Ιουλίου 2011: Το «μαύρο» ξημέρωμα στο Μαρί που σκόρπισε το θάνατο

11.07.2024 07:33

H φονική έκρηξη στο Μαρί σε 3D: Όλα όσα έγιναν από τις 03:40 μέχρι τις 05:50

10.07.2024 15:42

Δευτέρα, 11 Ιουλίου 2011: Το «μαύρο» ξημέρωμα στο Μαρί που σκόρπισε το θάνατο

Η σημερινή ημέρα, μοιάζει ατελείωτη για την Ηλιάνα Κλεάνθους, την κόρη του Ανθυπασπιστή Κλεάνθη Κλεάνθους που έχασε τη ζωή του εν ώρα καθήκοντος, κατά τη φονική έκρηξη στο Μαρί.

Η Ηλιάνα 8 χρόνια μετά θυμάται… Γράφει για τον πατέρα της… Αναπολεί τις στιγμές που πρόλαβε να περάσει μαζί του και εκφράζει την αδικία που νιώθει μέσα της, που στερήθηκε τον πατέρα της. Μοιράζεται τις σκέψεις της για τον Κλεάνθη, τον μπαμπά της που έφυγε τόσο νωρίς και τόσο άδικα.  

Advertisement

Έφυγες τόσο γρήγορα χωρίς να καταλάβουμε την στιγμή, χωρίς να μπορούμε να κάνουμε τίποτα.. Έφυγες και μας άφησες μια ψυχή γεμάτη αναμνήσεις σαν να είσαι εδώ, σαν να υπάρχεις κάθε στιγμή και κάθε λεπτό.. Κάθε μέρα έρχεσαι στο μυαλό, στην σκέψη μου σαν να είσαι εδώ και αναρωτιέμαι γιατί! Γιατί δεν έχει λογική όλο αυτό! Δεν πονάει σήμερα λίγο πιο πολύ, γιατί δεν μπορεί να πονέσει πιο πολύ..

Ήσουν ατίθαση ψυχή, καθάρια, γεμάτη χαρά, αγάπη και δύναμη. Ήρθες σαν τον άνεμο έκανες το πέρασμα σου στην ζωή σαν χείμαρρος και την ύπαρξη σου αξέχαστη.. Δεν ξέρω τι είναι για τους άντρες ο πατέρας τους. Μπορώ να σου πω όμως τι είναι για μια γυναίκα.

Advertisement

Είναι η ισορροπία της, είναι η ασφάλεια και η δύναμή της. Ξέρει πως το «σ’αγαπώ» θα το ακούσει σπάνια, ίσως και ποτέ. Θα το νιώθει όμως κάθε μέρα, κάθε στιγμή.. Είναι ο από μηχανής θεός της που δεν χρειάζεται να επικαλεστεί. Είναι εκείνος που ένα μεσημέρι του Ιούλη, θα της πουν ότι «έφυγε» και το μόνο που θα μπορέσει να πει είναι «όχι ακόμα». Ποτέ δεν θα είναι έτοιμη να τον αποχωριστεί… Μου λείπεις πολύ..

Έφυγες και σιώπησες.. και η σιωπή σου είναι τόσο δυνατή που κάνει κρότο, τόσο μεγάλο που αντηχεί αβάσταχτος, γεμάτος πόνο, λύπη και γιατί…. Μπαμπά μου έφυγες σαν την αστραπή….μια λάμψη και τέλος !!!