Όσα χρόνια κι αν περάσουν, οι άνθρωποι δεν μπορούν να ξεχάσουν. Μισό αιώνα μετά από την τουρκική εισβολή του 1974, οι μνήμες και οι πληγές, παραμένουν νωπές. Οικογένειες αναζητούν ακόμη τα αγαπημένα τους πρόσωπα, η τύχη των οποίων έχει παγώσει στο χρόνο. Μετά από 50 ολόκληρα χρόνια, εξακολουθούν να ελπίζουν πως θα μάθουν νέα για τους αγνοούμενους συγγενείς τους. Άνθρωποι χάθηκαν, βασανίστηκαν, σκοτώθηκαν με τρόπο φρικτό… Μνήμες μαύρες, εικόνες που δεν πρόκειται να σβηστούν ποτέ, με τον πόνο να παραμένει αβάστακτος. Μ’ ένα μονάχα πράγμα να ενώνει αυτούς που έμειναν πίσω… Η λαχτάρα για επανένωση του νησιού μας.
Στις 14 Αυγούστου 1974, οι συνομιλίες της Γενεύης κατέρρευσαν και η Τουρκία ξεκίνησε δεύτερη επιχείρηση, τη λεγόμενη «δεύτερη εισβολή» στην Κύπρο (“Αττίλας ΙΙ”). Δεκάδες χιλιάδες Κύπριοι εκτοπίστηκαν, άλλοι παρέμειναν εγκλωβισμένοι και άλλοι σκοτώθηκαν. Ανάμεσα σ’ αυτούς που βίωσαν την τραγωδία στο «πετσί» τους, ήταν και ο Νίκος Εγγλέζου από την Άσσια. Οικογένειες έτρεχαν για να γλιτώσουν εγκαταλείποντας τα σπίτια τους, την ώρα που τα αεροπλάνα πετούσαν πάνω από τα κεφάλια τους. Έντρομοι άκουγαν τους πυροβολισμούς, φοβούμενοι πως οι στρατιώτες θα μπούκαραν μέσα στις οικίες τους, σκορπώντας το θάνατο στο πέρασμά τους. Έτσι και μέλη της οικογένειας του Νίκου Εγγλέζου, έτρεξαν για να σωθούν… Εγκατέλειψαν τα σπίτια τους και κατευθύνθηκαν προς την οικία του, στην Άσσια.
Ο Μιχάλης Γιάγκου, συνεργάτης της Διερευνητικής Επιτροπής για τους Αγνοούμενους στην Κύπρο (ΔΕΑ), μίλησε στο AlphaNews.Live για τη συγκλονιστική αυτή ιστορία. Ο κ. Γιάγκου, καταβάλλει προσπάθειες για εντοπισμό των οστών του αγνοούμενου Χριστάκη Εγγλέζου, ηλικίας 14 ετών, του μόνου ατόμου που δεν έχει ακόμη εντοπιστεί από την οικογένεια του Νίκου.
«Ήταν δύο σπίτια διώροφα, δίπλα δίπλα… Οι άνθρωποι μαζεύτηκαν στην κουζίνα και κρύφτηκαν, γιατί πλέον είχαν μπει οι Τούρκοι μέσα στο χωριό. Κάποιοι από αυτούς μπήκαν μέσα στο σπίτι για να κάνουν πλιάτσικο. Όταν άκουσαν θόρυβο, άρχισαν να πυροβολούν. Ο 14χρονος Χριστάκης Εγγλέζου, ο οποίος καθόταν στην καρέκλα της κουζίνας, χτυπήθηκε στην κοιλιά. Οι γυναίκες και οι άντρες άρχισαν να φωνάζουν, να κλαίνε… Τότε μπούκαραν μέσα οι Τούρκοι. Συνέλαβαν οκτώ μέλη της οικογένειας. Ανάμεσά τους και ο 11χρονος τότε Γιωργάκης, αδελφός του Χριστάκη… Τους μετέφεραν στο διπλανό χωριό και τους εκτέλεσαν. Τις γυναίκες, τις μετέφεραν στο σχολείο. Μεγάλη ταλαιπωρία… Χωρίς να ξέρουν τι απέγιναν οι δικοί τους άνθρωποι. Ο 14χρονος Χριστάκης, που ήταν σοβαρά τραυματισμένος στην καρέκλα… Δεν τους επέτρεψαν να τον φροντίσουν, έμεινε εκεί. Βρήκαμε με τυχαίο τρόπο τον ομαδικό τάφο της οικογένειας. Μαζί και τον 11χρονο αδελφό του Χριστάκη, τον Γιώργο. Ο Χριστάκης όμως, πού είναι; Ήταν μέσα στο σπίτι… Πέθανε».
Το AlphaNews.Live, εξασφάλισε μαρτυρία από τον Νίκο Εγγλέζου, ο οποίος ακόμα ελπίζει στον εντοπισμό του 14χρονου τότε αδελφού του, Χριστάκη.
Μετά τον εντοπισμό των οκτώ μελών της οικογένειάς του, η τύχη του 14χρονου Χριστάκη, παραμένει άγνωστη. Μπορεί μέσα του να γνωρίζει πως είναι νεκρός, αυτό όμως δεν είναι αρκετό.
«Ένας τοίχος χώριζε τα δύο σπίτια, στο ισόγειο έμενε ο θείος μου και από πάνω ήταν η ξαδέλφη μου. Στις 14 Αυγούστου ήρθε ένα λεωφορείο και κάτι συγγενείς με τα ιδιωτικά οχήματά τους, για να μείνουν στο σπίτι μας. Η μάνα μου τους έδωσε λεφτά, να πάνε να φέρουν ψωμί. Οι μιτσοί ήρταν πάνω… Ένιωθαν ασφάλεια. Μπήκαν οι δολοφόνοι να κάνουν πλιάτσικο μέσα στο σπίτι μας. Η ανιψιά μου και οι άλλοι, ήταν μαζεμένοι στην κουζίνα. Έβγαλαν το όπλο και άρχισαν να πυροβολούν… Τότε χτυπήθηκε ο Χριστάκης. Αν τον έβγαλαν έξω, θα τον έβγαλαν στην αυλή για να τον πετάξουν. Ήταν οκτώ άτομα, μαζί με τον Χριστάκη εννέα… Μια ολόκληρη οικογένεια».
Το σημείο στο οποίο εκτελέστηκαν οι οκτώ.
Το μόνο σίγουρο, είναι το πόσο αναγκαία είναι η ανάδειξη της συνεχιζόμενης ανθρώπινης τραγωδίας που ζουν οι συγγενείς των αγνοουμένων μας, μη ξέροντας τι έχουν απογίνει οι άνθρωποί τους τόσα χρόνια μετά…
