«Οι κυπριακές αρχές χειρίστηκαν ανεπαρκώς την έρευνά τους σχετικά με την υπόθεση ομαδικού βιασμού Βρετανής που κρίθηκε ένοχη για ψευδείς ισχυρισμούς, πριν η καταδίκη της ανατραπεί», συμπεραίνει απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΔΑΔ).

Όπως αναφέρει σε δημοσίευμά του το BBC, η γυναίκα, τότε 18 ετών, δήλωσε στην κυπριακή αστυνομία ότι είχε βιαστεί στην Αγία Νάπα τον Ιούλιο του 2019, αλλά ανακάλεσε την καταγγελία της αφού κρατήθηκε χωρίς την παρουσία δικηγόρου.

Το δικαστήριο διαπίστωσε ότι «οι κυπριακές αρχές απέτυχαν στην υποχρέωσή τους να διερευνήσουν αποτελεσματικά την καταγγελία της προσφεύγουσας για βιασμό και να υιοθετήσουν μια προσέγγιση ευαίσθητη προς το θύμα».

Το ΕΔΑΔ επιδίκασε στη γυναίκα από το Ντέρμπισαϊρ αποζημίωση 20.000 ευρώ και 5.000 ευρώ για τα έξοδα.

Το δικαστήριο έκρινε ότι οι κυπριακές αρχές παραβίασαν το άρθρο 3 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, που αφορά την έλλειψη αποτελεσματικής έρευνας, καθώς και το άρθρο 8, που προστατεύει το δικαίωμα στον σεβασμό της ιδιωτικής και οικογενειακής ζωής.

Αρχικά, η γυναίκα είχε δηλώσει στην αστυνομία ότι είχε βιαστεί από 12 Ισραηλινούς άνδρες και αγόρια. Μετά την ανάκληση της καταγγελίας της, δικάστηκε και καταδικάστηκε για πρόκληση δημόσιας βλάβης, λαμβάνοντας αναστολή τεσσάρων μηνών. Αυτή η καταδίκη ανετράπη από το Ανώτατο Δικαστήριο της Κύπρου το 2022, καθώς κρίθηκε ότι η αρχική απόφαση για δημόσια βλάβη ήταν ανασφαλής.

Η απόφαση της Πέμπτης, εκτός από τα ζητήματα της ιατροδικαστικής έρευνας, τόνισε «την αποτυχία των αρχών να εξετάσουν τον κεντρικό παράγοντα της συναίνεσης».

Επιπλέον, ανέφερε ότι «ούτε ο κύριος ερευνητής ούτε ο σύμβουλος του Γενικού Εισαγγελέα… ασχολήθηκαν ουσιαστικά με την εξέταση των αποδεικτικών στοιχείων που θα μπορούσαν να υποδηλώνουν έλλειψη συναίνεσης».

Οι δικαστές έκριναν επίσης ότι οι αρχές αποδέχθηκαν τις δηλώσεις των υπόπτων, σύμφωνα με τις οποίες δεν είχε τελεστεί βιασμός, «χωρίς περαιτέρω διερεύνηση».

Η απόφαση ανέφερε:

«Συμπερασματικά, το Δικαστήριο παρατηρεί ότι η παρούσα υπόθεση αποκαλύπτει ορισμένες προκαταλήψεις σχετικά με τις γυναίκες στην Κύπρο, οι οποίες εμπόδισαν την αποτελεσματική προστασία των δικαιωμάτων της προσφεύγουσας ως θύματος έμφυλης βίας και που, αν δεν ανατραπούν, ενδέχεται να δημιουργήσουν ένα περιβάλλον ατιμωρησίας, αποθαρρύνοντας την εμπιστοσύνη των θυμάτων στο ποινικό σύστημα, παρά την ύπαρξη ενός ικανοποιητικού νομοθετικού πλαισίου.»

Πρόσθεσε επίσης: «Η αντίδραση των ερευνητικών και διωκτικών αρχών στις καταγγελίες της προσφεύγουσας για βιασμό στην παρούσα υπόθεση δεν ανταποκρίθηκε στην θετική υποχρέωση του κράτους να εφαρμόσει τις σχετικές ποινικές διατάξεις μέσω αποτελεσματικής έρευνας και δίωξης».