Δεν αποκλείει τη διάπραξη ενός στυγερού εγκλήματος “πίσω” από τους μυστηριώδεις θανάτους των τριών παιδιών της οικογένειας Δασκαλάκη στην Πάτρα, η Εγκληματολόγος και Κοινωνιολόγος Δήμητρα Τσίτση. Μιλώντας στην εκπομπή Alpha Καλημέρα είπε ότι το “ποιος” και το “γιατί” όπλισε κατά των τριών παιδιών θα διαφανεί από την έρευνα των αρμόδιων ελλαδικών Αρχών για την πολύκροτη υπόθεση
Advertisement“Δεν μπορεί μια γενετική ασθένεια να οδήγησε τρία παιδιά στο να καταλήξουν, ενώ αρχικά ήταν υγιή.”
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Το σύνδρομο Μινχάουζεν δια αντιπροσώπου
Κληθείσα να σχολιάσει ενδεχόμενη διασύνδεση των θανάτων των τριών παιδιών με το σύνδρομο Μινχάουζεν δια αντιπροσώπου, η κυρία Τσίτση είπε ότι για τους ψυχολόγους είναι μια ψυχολογική πάθηση, ενώ για τους εγκληματολόγους είναι μια εγκληματική ενέργεια.
Advertisement“Είναι όταν ένα ενήλικο άτομο έχει υπό την προστασία του ένα παιδί, δηλαδή μια μητέρα, μια νταντά, ένας κηδεμόνας και δρα ως να είναι συνεχώς άρρωστο. Το παίρνει συνέχεια στους γιατρούς, του δίνει συνεχώς φάρμακα, να πλάθει ιστορίες με το μυαλό του για να αποδείξει και να τεκμηριώσει στους γιατρούς ότι το παιδί του είναι άρρωστο. Συνήθως τα παιδά θύματα είναι κάτω των έξι ετών, ενώ για ενήλικες είναι ηλικιωμένα ή ανάπηρα άτομα. Συνήθως δράστες είναι οι μητέρες και αυτό το σύνδρομο εγκυμονεί σοβαρούς κινδύνους για το ότι μπορεί να προκαλέσουν μόνες τους ένα πρόβλημα για να πείσουν τους γιατρούς και τον κόσμο ότι το παιδί πάσχει από μια νόσο, ότι είναι άρρωστο και πρέπει να του χορηγηθεί αγωγή.”
Η κυρία Τσίτση εξήγησε ότι έχουν καταγραφεί περιστατικά που οι θύτες άσκησαν βία στα θύματα για τους προκαλέσουν μελανιές και ότι χρήζουν θεραπείες.
Advertisement“Είναι ένα σύνδρομο που δεν έχει οικονομικά οφέλη στους θύτες, αλλά σκοπεύει στην αγάπη, την σημασία και την εύνοια της κοινωνίας ή ενός συντρόφου, για να τον κρατήσουν στο πλευρό τους, για να λέει ο κόσμος ότι είναι καλός γονιός και άνθρωπος. Ο κίνδυνος είναι όταν πάνε στον γιατρό και τους πει ότι το θύμα δεν έχει κάτι, αρχίζουν τις εγκληματικές ενέργειες για να το αποδείξουν. Είναι τρομερά άρρωστο.”
Η εγκληματολόγος είπε ότι στα κυπριακά αστυνομικά και ιατρικά χρονικά δεν έχει καταγραφεί κανένα περιστατικό, ενώ στην Ελλάδα έχει καταγραφεί ένα. Μητέρα ανάγκασε το 9χρονο παιδί της να κάθεται σε αναπηρικό καροτσάκι, επισκέπτονταν διάφορους γιατρούς και το έκανε βόλτες για να κερδίσει την εύνοια της κοινωνίας.
“Οι γιατροί της έλεγαν ότι δεν είχε κάτι το παιδί και τελικά του χορήγησε δηλητήριο και αυτό κατέληξε, για να αποδείξει ότι είχε κάτι.”
Η κυρία Τσίτση υπογράμμισε ότι η διάγνωση και θεραπεία του συνδρόμου είναι δύσκολη, επίπονη και μακροχρόνια.
