Μέρα μεσημέρι στην καρδιά της Λευκωσίας. Δύο άνθρωπο κοιμούνται σε παγκάκια. Εικόνες που προκαλούν θλίψη.
Ο Λάζαρος είναι ελληνοπόντιος, όπως μας είπε. Είναι στην Κύπρο εδώ και πολλά χρόνια και μένει στο παγκάκι τους τελευταίους δυόμιση μήνες.
Η συζήτηση με τον Λάζαρο:
-Τι σας οδήγησε εδώ; Θέλετε να μου πείτε την ιστορία σας;
-Δεν ξέρω. Εγώ τίποτε δεν ξέρω.
-Πόσο καιρό είστε εδώ;
-Πόσο; ξέρω εγώ;
-Τι κάνετε εδώ πως περνάτε τις μέρες σας;
-Τι κάμνω; (Απαντά με γελόκλαμα και δείχνει πως ζητά λεφτά).
Λάζαρος, άστεγος
Ποιος να βοηθήσει; Θα σκοτωθώ εδώ και κανένας δεν θα βοηθήσει.
Δεν έχει καθόλου έσοδα γι’αυτό και αναγκάζετε να ζητήσει από τους περαστικούς.
Η συζήτηση με τον Λάζαρο:
-Φαγητό που βρίσκετε; Σας δίνει ο κόσμος
-Εγώ ξέχασα πότε έφαγα.
-Πόσες μέρες έχετε να φάτε;
-Ξέρω; Μία βδομάδα; Ένας φίλος δια μου ένα ευρώ, 50 σεντς... Δεν έχω τίποτα έχω μόνο.
-Εχετε οικογένεια όμως, έχετε παιδιά.
-Έχω έχω όμως με πέταξαν εμένα. Τι να κάνω θα πεθάνω εδώ. Μπορώ να πεθάνω
Λίγα μέτρα πιο κάτω ο Γιάννης. Είναι νέος στην «γειτονιά» όπως μου είπαν οι άνθρωποι που είναι στην περιοχή καθημερινά. Μετακόμισε στο παγκάκι πριν από 5 μόλις μέρες. Ο ίδιος ωστόσο, δεν το παραδέχτηκε ποτέ.
Η συζήτηση με τον Γιάννη:
-Οικογενεια έχετε;
-Βέβαια έχω.
-Που είναι η οικογένεια σας;
-Σπίτι.
-Ξέρει ότι είστε εδώ;
-Πως δεν ξέρει. Ξέρουν όλοι.
-Ξέρουν ότι είστε στο παγκάκι; Ότι μένετε εδώ ότι κοιμάστε εδώ;
-Ποιος στο είπε ότι μένω εδώ;
Γιάννης, άστεγος
Εγω όλη μέρα είμαι εδώ, η ώρα δέκα πάω σπίτι μου.
Έχασε την δουλειά του πριν από 5 χρόνια, έχει σοβαρά προβλήματα υγείας και είναι λήπτης του Ε.Ε.Ε.
Γιάννης, άστεγος
Μάστορας είμαι. Τι φτιάχνετε; Όλα τα φτιάχνω; Πιάνουν τα σιερκα σας (ΚΟΨΙΜΟ) Ε αφού κάμνετε τα πάντα , τώρα γιατί δεν δουλεύετε; Γιατί τώρα πονάω το κεφάλι μου. Έχει πρόβλημα το κεφάλι μου και δεν μπορώ να δουλεύω.
Δεν εχει σημασια ποιες άτυχεις συγκυρίες ή ποια λάθη του παρελθόντος τους οδήγησαν μέχρι εδώ, όμως κανείς δεν αξίζει να ζει στον δρόμο.
