Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΔΑΔ), απέρριψε την Τρίτη προσφυγή του τέως Διοικητή της ΕΜΑΚ, Ανδρέα Λοϊζίδη, που αφορούσε στη δίκη του σε σχέση με την έκρηξη στη Ναυτική Βάση Ευάγγελου Φλωράκη και ειδικότερα την ετυμηγορία επί της έφεσής του, η οποία πάρθηκε με ισοψηφία.

Συγκεκριμένα, με τέσσερις ψήφους υπέρ και τρεις κατά, το ΕΔΑΔ έκρινε ότι δεν υπήρξε παραβίαση του άρθρου 6 § 1 που αφορά στο Δικαίωμα σε Δίκαιη Δίκη, της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα.

Το Δικαστήριο, σύμφωνα με την απόφαση, έκρινε, ότι η αιτιολογία του εθνικού δικαστηρίου ήταν επαρκής και ότι ήταν σαφές ότι μια ισοψηφία θα οδηγούσε σε απόρριψη της προσφυγής λόγω μη απόσεισης του βάρους απόδειξης.

Η αίτηση κατατέθηκε στο ΕΔΑΔ στις 16 Ιουνίου 2015 και η απόφαση εκδόθηκε από κλιμάκιο επτά δικαστών, αποτελούμενο από τους Georges Ravarani (Λουξεμβούργο) που ήταν και ο Πρόεδρος, τον Κύπριο δικαστή Γεώργιο Σεργίδη, και τους María Elósegui (Ισπανία ), Darian Pavli (Αλβανία), Anja Seibert-Fohr (Γερμανία), Peeter Roosma (Εσθονία), και Frédéric Krenc (Βέλγιο).

Σχετικό δελτίο Τύπου του ΕΔΑΔ αναφέρει, μεταξύ άλλων, ότι ο αιτητής, Ανδρέας Λοϊζίδης, ο οποίος το 2011 ήταν Αρχηγός της Ειδικής Μονάδας Αντιμετώπισης Καταστροφών, μετά την έκρηξη στη Ναυτική Βάση Ευάγγελου Φλωράκη, που οδήγησε στο θάνατο δεκατριών ανθρώπων και σε πολλά θύματα, κατηγορήθηκε μαζί με άλλους πέντε σε σχέση με το περιστατικό. Το 2013 το Κακουργιοδικείο Λάρνακας τον καταδίκασε για πρόκληση θανάτου από αλόγιστη ή απερίσκεπτη πράξη, καταδικάζοντάς τον σε φυλάκιση δύο ετών. Υπενθυμίζεται ακόμη ότι το 2014 το Ανώτατο Δικαστήριο εκδίκασε έφεση του αιτητή και ορισμένων από τους άλλους κατηγορούμενους και εκδόθηκαν τρεις διαφορετικές αποφάσεις: η πρώτη απόφαση, που εκδόθηκε από έξι δικαστές, απέρριψε την έφεση. Η δεύτερη απόφαση, που εκδόθηκε από δύο δικαστές, ήταν υπέρ της έφεσης και απάλλαξε τον αιτητή από όλες τις κατηγορίες. Η τρίτη απόφαση, που εκδόθηκε από τέσσερις δικαστές, έλεγε ότι θα επέτρεπαν την έφεση με διαφορετικό σκεπτικό. Ωστόσο, κανένα από αυτά δεν είχε την πλειοψηφία των 12 δικαστών (ένας δικαστής δεν είχε παρακαθίσει λόγω της επικείμενης αποχώρησής του).

Μετά την έκδοση των αποφάσεων, ο Πρόεδρος του Ανώτατου Δικαστηρίου προέβη σε χωριστή ανακοίνωση αναφέροντας ότι απορρίπτεται η Ποινική Έφεση του έκτου κατηγορουμένου, Ανδρέα Λοϊζίδη, διότι υπήρξε ισοψηφία 6-6 ως προς την έκβαση της έφεσης του και δεν απέσεισε το βάρος απόδειξης ότι η πρωτόδικη απόφαση και ποινή ήταν εσφαλμένη, αναφέρει το δελτίο Τύπου του ΕΔΑΔ.

Ο αιτητής, με βάση τα άρθρα 6 § 1 (Δικαίωμα σε Δίκαιη Δίκη) και 2 (Τεκμήριο αθωότητας), 13 (Δικαίωμα στην αποτελεσματική προσφυγή) και 2 § 1 του Πρωτοκόλλου αριθ. 7 (δικαίωμα προσφυγής) σε ποινικές υποθέσεις), ισχυρίστηκε, σύμφωνα με το δελτίο Τύπου του ΕΔΑΔ, διάφορες παρατυπίες στη διαδικασία, ιδίως ότι η απόρριψη της προσφυγής του ως συνέπεια της ισοψηφίας παραβίαζε το δικαίωμά του για δίκαιη δίκη. Επίσης, παραπονέθηκε ότι το βάρος της απόδειξης είχε αντιστραφεί στη δίκη του, ότι του αρνήθηκαν την επανεξέταση της καταδίκης του και ότι δεν υπήρχε αποτελεσματικό ένδικο μέσο για τις καταγγελίες του.

Στην απόφασή του, το ΕΔΑΔ σημείωσε ότι, όσον αφορά το Άρθρο 6 § 1, σύμφωνα με το εθνικό δίκαιο, οι ισοψηφίες δεν αποκλείονταν στις ψηφοφορίες του Ανωτάτου Δικαστηρίου και ο Πρόεδρος του Ανωτάτου Δικαστηρίου δεν είχε την υπερισχύουσα ψήφο. Αναφέρεται επίσης, ότι σε περίπτωση ισοψηφίας στο Ανώτατο Δικαστήριο, η απόφαση εκδίδεται κατά του διαδίκου που είχε το βάρος της απόδειξης. Το ΕΔΑΔ αναφέρει ότι η ισοψηφία από μόνη της δεν συνιστά παραβίαση του Άρθρου 6, ενώ το σκεπτικό στις τρεις αποφάσεις ήταν επαρκές.

Αναφέρεται ακόμη, ότι  ο Πρόεδρος του Ανωτάτου Δικαστηρίου ανακοίνωσε προφορικά το αποτέλεσμα των αποφάσεων, διασφαλίζοντας ότι ο αιτητής είχε καταλάβει ότι δεν είχε φέρει το βάρος της απόδειξης. Επιπλέον, το Ανώτατο Δικαστήριο είχε εκδώσει σχετικό δελτίο τύπου.

«Το Δικαστήριο κατέληξε στο συμπέρασμα ότι δεν υπήρξε παραβίαση βάσει αυτού του άρθρου,» αναφέρεται στο δελτίο Τύπου του ΕΔΑΔ.

Προστίθεται ακόμη, ότι το ΕΔΑΔ δεν διαπίστωσε παραβίαση σε σχέση με τις καταγγελίες του αιτούντος σύμφωνα με τα άρθρα 6 § 2 και 13 και το άρθρο 2 § 1 του πρωτοκόλλου αριθ. 7, και έτσι απέρριψε αυτό το μέρος της αίτησης.

Αναφέρεται ότι ο δικαστής Σεργίδης εξέφρασε αποκλίνουσα γνώμη. Οι δικαστές Pavli και Krenc εξέφρασαν κοινή αποκλίνουσα γνώμη. Οι γνωμοδοτήσεις αυτές επισυνάπτονται στην απόφαση, προστίθεται.