Την άμεση απελευθέρωση Σύρου παράτυπου μετανάστη που κρατείτο στον χώρο κράτησης απαγορευμένων μεταναστών στη Μενόγεια για πάνω από ένα χρόνο αποφάσισε το Ανώτατο Δικαστήριο.

Συγκεκριμένα το Δικαστήριο αποφάσισε την απελευθέρωση με προνομιακό ένταλμα Habeas Corpus Ad Subjiciendum Σύρου ο οποίος κρατείτο από τις 6 Σεπτεμβρίου 2022 με διάταγμα κράτησης δυνάμει του άρθρου 9ΣΤ(2)(ε) του περί Προσφύγων Νόμου του 2000, Ν.6(Ι)/2000, για λόγους εθνικής ασφάλειας καθώς υπήρξε μαρτυρία, όπως εξηγήθηκε, ότι ήταν ή και είναι μέλος τρομοκρατικής οργάνωσης.

Όπως αναφέρεται στην απόφαση ο άνδρας αφίχθηκε στην Κύπρο στις 25.7.2022, στα κατεχόμενα, στη συνέχεια πέρασε στις ελεγχόμενες από τη Δημοκρατία περιοχές και στις 19.8.2022 αιτήθηκε πολιτικό άσυλο διαμένοντας στη Λεμεσό με τον αδελφό του ο οποίος κατοικεί στην Κύπρο.

Στην απόφαση του το Δικαστήριο σημειώνει ότι η πληροφορία που αφορούσε μαρτυρία ότι ο αιτητής ήταν και είναι μέλος τρομοκρατικής οργάνωσης, δεν έχει επαληθευτεί, ούτε φαίνεται να έγινε οιαδήποτε ενέργεια προς αυτή την κατεύθυνση, υποδεικνύοντας μάλιστα πως ο αιτητής συνεχίζει να κρατείται χωρίς να γίνεται οτιδήποτε για την περίπτωση του. «Οι επανεξετάσεις του λόγου κράτησης του παρουσιάζονται να είναι τυπικής μορφής, χωρίς οτιδήποτε το ουσιαστικό και η κράτηση του απλά συνεχίζεται.  Ο χρόνος είναι μεγάλος.  Σήμερα έχει ήδη παρέλθει ένας χρόνος και ο αιτητής συνεχίζει να στερείται της ελευθερίας του», σημείωσε ενδεικτικά το Δικαστήριο.

Το Δικαστήριο ανέφερε επίσης πως καθώς η κράτηση του για την προστασία της εθνικής ασφάλειας δεν διατάχτηκε γιατί κρίθηκε ότι αν παρέμενε ελεύθερος θα μπορούσε να προβεί σε ενέργειες που θα μπορούσαν να προκαλέσουν βλάβη στην εθνική ασφάλεια, αλλά γιατί θα μπορούσε να διαφύγει, αυτό που γίνεται αντιληπτό είναι ότι εφόσον κατείχε ταξιδιωτικό έγγραφο ή άλλο έγγραφο ταυτότητας θα μπορούσε να παραμείνει ελεύθερος και ίσως να του επιβάλλονταν όροι.

Επίσης το Δικαστήριο σημείωσε ότι ο ισχυρισμός στην ένορκη δήλωση του λειτουργού του Τμήματος Αρχείου Πληθυσμού και Μετανάστευσης ότι «οι διοικητικές διαδικασίες που συνδέονται με τον λόγο κράτησης του αιτητή προχωρούν και εκτελούνται με τη δέουσα επιμέλεια χωρίς οποιαδήποτε καθυστέρηση» δεν θεμελιώνεται επί μαρτυρίας αναφορικά με το τι έχει γίνει αλλά αντίθετα, το υπόβαθρο για αυτή την τοποθέτηση, ότι «αφού … η κράτηση του αιτητή τυγχάνει συνεχούς επανεξέτασης», επιβεβαιώνει ότι τίποτε δεν έγινε.

Σημειώνεται επίσης ότι το αίτημα του αιτητή για διεθνή προστασία δεν εξετάστηκε, αλλά ακολουθήθηκε μια άλλη πορεία με την ένταξη του στο το πρόγραμμα  επανεγκατάστασης, χωρίς να διευκρινίζεται πότε έγινε αυτό και χωρίς να έχει αναφερθεί κατά πόσο πριν την ένταξη του στο πρόγραμμα το αίτημα του για διεθνή προστασία έτυχε οιασδήποτε εξέτασης.

Καταληκτικά το Δικαστήριο σημειώνει ότι «η αναγκαιότητα της συνέχισης της κράτησης του αιτητή δεν έχει τεκμηριωθεί με οποιαδήποτε ουσιαστική επαναξιολόγηση που να αναδεικνύει την ύπαρξη πραγματικής, ενεστώσας και αρκούντως σοβαρής απειλής κατά θεμελιώδους συμφέροντος της κοινωνίας η οποία να θεμελιώνεται αποκλειστικά στην προσωπική συμπεριφορά του». Ιδιαίτερα λαμβανομένου υπόψη πως ό,τι ανησυχούσε τις αρχές ήταν το ενδεχόμενο ο αιτητής να διαφύγει.

Το Δικαστήριο υποδεικνύει επίσης ότι ενέργειες για την εξέταση του αιτήματος του για διεθνή προστασία δεν μαρτυρήθηκαν με αποτέλεσμα να μην υπάρχει στην περίπτωση του συμμόρφωση με τη νομοθεσία όπως «οι διοικητικές διαδικασίες … εκτελούνται χωρίς περιττές καθυστερήσεις»  και αναπόφευκτη συνέπεια η κράτηση του να μην «έχει τη μικρότερη δυνατή διάρκεια».

«Αντίθετα, η διάρκεια της κράτησης του έχει καταστεί αδικαιολόγητα παρατεταμένη και ως αποτέλεσμα παράνομη», αναφέρεται.

Σημειώνεται ότι το ένταλµα Habeas Corpus το οποίο εξέδωσε το Δικαστήριο  είναι άµεσο δραστικό µέτρο για την απελευθέρωση ατόμου από παράνομη ή αδικαιολόγητη κράτηση, είτε αυτή ενεργείται από δημόσια αρχή, ή ιδιώτη.