Τη δική της άποψη για την απόφαση να μην επιστρέψουν την περασμένη Πέμπτη στις σχολικές μονάδες οι μαθητές ειδικής εκπαίδευσης εξέφρασε η Δρ. Αριστονίκη Θεοδοσίου-Τρυφωνίδου, ψυχολόγος Εξελικτικής-Σχολικής κατεύθυνσης.

Μεταξύ άλλων αναφέρει ότι το Υπ. Παιδείας με την απόφαση του να υπεξαιρέσει τα παιδιά με ειδικές εκπαιδευτικές ικανότητες καταπατά το δικαίωμα του παιδιού στην ίση μεταχείριση στην εκπαίδευση και επί της ουσίας δεν αποδέχεται την «συμπεριληπτική εκπαίδευση» ενώ διερωτήθηκε ποιοι είναι εκείνοι οι ψυχολογικοί και εκπαιδευτικοί λόγοι που στοιχειοθετούν μια τέτοια απόφαση.

Υπενθυμίζεται ότι η εν λόγω απόφαση προκάλεσε θύελλα αντιδράσεων με τους γονείς να διαμαρτύρονται για τα δικαιώματα των παιδιών τους έξω από το Υπουργείο Παιδείας.

Πολλοί ήταν αυτοί που εξέφρασαν τη δυσαρέσκεια τους για την απόφαση να επαναξιολογηθούν τα παιδιά. 

Διαβάστε τα όσα ανέφερε στο AlphaNewsLive η ψυχολόγος Εξελικτικής-Σχολικής κατεύθυνσης, Δρ. Αριστονίκη Θεοδοσίου-Τρυφωνίδου.

Advertisement

“Εν έτει 2020 διαφαίνεται ότι τα στερεότυπα περί αναπηρίας καλά κρατούν.  Η απόφαση του ΥΠΑΝΝ μάλλον στηρίζεται στο ιατρικό μοντέλο. Το ιατρικό μοντέλο ώθησε την κοινωνία να περιοριστεί στη φροντίδα των παιδιών με ειδικές ικανότητες και να παραμείνει η αντιμετώπισή τους από το κοινωνικό σύνολο ατομική συνείδηση του καθενός. Το ιατρικό μοντέλο προωθεί την κατηγοριοποίηση και βασικός του στόχος διαφαίνεται η θεραπεία και η <κανονικοποίηση> των ατόμων που φέρουν ειδικές ικανότητες. Όσοι υιοθετούν αυτό το μοντέλο, τείνουν να προστατεύουν, να φροντίζουν και να μεριμνούν για τα άτομα με ειδικές ικανότητες και ψάχνουν να βρουν τρόπους να τα ελέγξουν και να επικρατήσουν, με στόχο την πρόκληση της ατομικής προσαρμογής μέσα σε συγκεκριμένα κοινωνικο-πολιτικά πλαίσια (Oliver & Barnes, 1998). Εάν τα παιδιά με ειδικές ικανότητες είναι διαχωρισμένα και αποκομμένα, ως διαφορετικά με ένα θεμελιώδη τρόπο, τότε ποτέ δεν θα τα αποδεχτούμε ως ολοκληρωτικά μέλη της κοινωνίας μας (Morris, 1991). Έτσι, όσο η κοινωνία παραμένει επικεντρωμένη στην επίδοση και στην ομογενοποίηση, τόσο ενισχύεται ο στιγματισμός και η περιθωριοποίηση των ατόμων που διαφέρουν σε ικανότητες και τόσο τα ψυχοκοινωνικά προβλήματα των ατόμων αυτών θα είναι εντονότερα σύμφωνα με ερευνητές.

Το ΥΠΠΑΝ με την απόφαση του να υπεξαιρέσει τα παιδιά με ειδικές εκπαιδευτικές ικανότητες καταπατά το δικαίωμα του παιδιού στην ίση μεταχείριση στην εκπαίδευση και επί της ουσίας δεν αποδέχεται την «συμπεριληπτική εκπαίδευση».  Χρειάζεται πιο πολύ από ποτέ να γίνει μετατροπή των υπαρχουσών κοινωνικών δομών, αποδοχή της διαφορετικότητας και να επανεξετασθούν οι αξίες και οι στόχοι της εκπαίδευσης.Αν κρίνεται αναγκαία από ψυχοεκπαιδευτική άποψη η επιστροφή των μαθητών στα θρανία υπό τις τρέχουσες συνθήκες τότε τα παιδιά με ειδικές ικανότητες γιατί να μην επιστρέψουν, ποιοι είναι εκείνοι οι ψυχολογικοί και εκπαιδευτικοί λόγοι που στοιχειοθετούν μια τέτοια απόφαση;