Σήμα κινδύνου εκπέμπει ο Ευρωβουλευτής Δημήτρης Παπαδάκης για το θέμα της κλιματικής αλλαγής μιλώντας στο AlphaNewsLive στο περιθώριο της Ολομέλειας του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στο Στρασβούργο, λίγο μετά την υπερψήφιση της νέας αγροτικής πολιτικής της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την τετραετία 2023-2027.

Ο κ. Παπαδάκης αναφέρθηκε εκτενώς στις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής στη χώρα μας αλλά και στον κόσμο ευρύτερα, “έδειξε” πρακτικές που μπορούν να βάλουν την Κύπρο στον ενεργειακό αλλά και αγροτικό χάρτη, ενώ μίλησε επίσης για τον ηγετικό ρόλο που μπορεί να διαδραματίσει η μικρή Κύπρος εξηγώντας πως είναι εφικτό αν εκμεταλλευτούμε τη γεωστρατηγική μας θέση.

Κύριε Παπαδάκη, στο επίκεντρο της Ευρώπης βρίσκεται το Green Deal και η κλιματική αλλαγή η οποία βλέπουμε ότι έχει δείξει τα δόντια της…

Είναι η κυρίαρχη πολιτική στην Ευρωπαϊκή Ένωση, οι προσπάθειες να περισώσουμε το περιβάλλον. Ξέρετε δεν έχουμε συνειδητοποιήσει σε ποιο σημείο είμαστε. Έχουμε περάσει νομίζω το σημείο μηδέν και πρέπει να τρέξουμε με γοργούς ρυθμούς αν θέλουμε να σώσουμε τον πλανήτη. Όλα αυτά που ζήσαμε εμείς στην Κύπρο, αλλά και στην περιοχή μας με τις πυρκαγιές, οι πλημμύρες που περνούν οι διάφορες χώρες, είναι αποτέλεσμα της οικολογικής καταστροφής. Είναι οικολογική κρίση, είναι μια κρίση που απειλεί να εξαφανίσει ζωές, μην λησμονούμε ότι θα χαθούν χώρες και μέσα σε αυτές τις χώρες, κινδυνεύει και η Κύπρος, κάποια εδάφη της να εξαφανιστούν από τη θάλασσα λόγω του λιώσιμου των πάγων. Άρα πρέπει να αντιληφθούμε ότι πρέπει να τρέξουμε. Έχουν τεθεί στόχοι, να μην ξεπεράσει η αύξηση της θερμοκρασίας τον 1,5 βαθμό, δεν είμαι αισιόδοξος. Ειδικά με τα αποτελέσματα της διάσκεψης η οποία έχει γίνει και με τη συμπεριφορά κάποιων κρατών, όπως η Κίνα και η Ινδία, αλλά κατά κύριο λόγο η Ινδία που ήθελε να υπάρχει ασάφεια στο τελικό κείμενο και δεν υπήρξαν συγκεκριμένες δεσμεύσεις, με αριθμούς συγκεκριμένους, με μέτρα τα οποία θα παρθούν, δεν μπορούμε να είμαστε ιδιαίτερα αισιόδοξη.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση ευθύνεται για λιγότερο από το 10% στη μόλυνση του πλανήτη, κι όμως οι άλλοι εταίροι, Αμερική, Ρωσία, Ινδία, Κίνα, αυτοί οι οποίοι ευθύνονται για το μεγαλύτερο κομμάτι, δεν φαίνεται να έχουν δείξει τη διάθεση την οποία δείχνει η Ευρώπη. Η Ευρώπη βέβαια μπορεί να είναι ο καταλύτης, μπορεί να είναι ο αρχηγός σε αυτή την αλλαγή, τα κοινωνικά ρεύματα, διαχρονικά από την Ευρώπη έβγαιναν και καθοδηγούσαν τα πράγματα, το ζήτημα είναι να ακολουθήσουν και οι υπόλοιποι. Η Κίνα έχει πει ότι θα κάνει το δικό της Green Deal κι η Αμερική έχει αλλάξει πολιτική σε σχέση με την διακυβέρνηση Τραμπ, ο κ. Μπάιντεν επέστρεψε στη συμφωνία των Παρισίων, το θέμα όμως είναι οι υπόλοιποι τι κάνουν και ξέρετε πολύ καλά το περιβάλλον δεν έχει σύνορα. Κι εμείς στην Κύπρο ζούμε μια ιδιόμορφη κατάσταση, λέμε κάνουμε πολιτικές, μα οι πολιτικές πρέπει να γίνουν σε ολόκληρη την Κύπρο ασχέτως αν η Κυπριακή Δημοκρατία δεν έχει τον έλεγχο ολόκληρης της επικράτειας λόγω της τουρκικής κατοχής. Δηλαδή, εμείς να χρησιμοποιούμε καθαρή ενέργεια για τα αυτοκίνητά μας και στα κατεχόμενα να χρησιμοποιούν βενζίνη η οποία εκπέμπει ρύπους σε πολύ μεγάλο βαθμό. Αυτά πρέπει να τα δούμε, βεβαίως θα πρέπει να δούμε κι εμείς ως Κυπριακή Δημοκρατία κάποια πράγματα και πρέπει να παραδεχθούμε ότι έχουμε πάρει απροβίβαστο. Γιατί; Μια χώρα η οποία 400 ημέρες το χρόνο έχει ήλιο, δεν νοείται να είμαστε από τις τελευταίες χώρες στην Ευρωπαϊκή Ένωση στην αξιοποίηση των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας και να εισάγουμε μαζούτ. Ο φορολογούμενος πληρώνει πάνω στο λογαριασμό του άμα κοιτάξετε, τα πέναλτι τα οποία πληρώνει η Κύπρος για την εκπομπή ρύπων για την παραγωγή ηλεκτρισμού, ευθύνονται γιατί υπήρξαν προτάσεις από το 2006 ώστε να προχωρούσαμε στην αξιοποίηση του φυσικού αερίου, ούτως ώστε να είχαμε λιγότερους ρύπους, θα είχαμε φθηνότερη ενέργεια και δεν θα είχαμε τα πέναλτι τα οποία επιβάλλονται στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Η Κύπρος είναι ένα πάρα πολύ μικρό νησί στο χάρτη, μπορεί όμως η Κύπρος να κάνει την αλλαγή;

Η Κύπρος μπορεί να είναι το ορμητήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης προς τη Μέση Ανατολή και την Αφρική και πρέπει να αξιοποιήσουμε τη γεωστρατηγική μας θέση ούτως ώστε να αποκτήσουμε και επιπρόσθετη αξία ως μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ως το ακρότατο σημείο της ΕΕ προς τη γειτονιά μας. Και πρέπει να μπούμε μπροστά στην Πράσινη Πολιτική, ξέρετε τώρα συζητάμε για την Πράσινη Εξωτερική Πολιτική η οποία θα πρέπει να γίνει γιατί η Κύπρος συνορεύει με τον Λίβανο, συνορεύει με την Τουρκία, με το Ισραήλ, συνορεύει με την Αίγυπτο. Αν εμείς ακολουθήσουμε κάποιους κανόνες για να προστατέψουμε το περιβάλλον και οι γείτονες μας ρυπαίνουν, άρα δεν έχουμε κάνει τίποτα, άρα εμείς θα πρέπει να μπούμε ως ηγέτιδα χώρα, έστω μικρή σε μέγεθος, αλλά είμαστε μέλος της ΕΕ και πρέπει να το αξιοποίησουμε, αλλά πρέπει να κάνουμε εμείς παιχνίδι στη βάση της νέας πολιτικής που είναι η Πράσινη Πολιτική. Η Κύπρος πρέπει να αναπτύξει τέτοιες συνέργειες με τους γείτονες μας στα ζητήματα προστασίας του περιβάλλοντος που θα αναδειχθεί ο ρόλος της και θα μεγαλώσει κατά πολύ το μέγεθος της.

Τι γίνεται με το φυσικό αέριο;

Περιμένουμε να δούμε, ήδη έχουμε καθυστερήσει, θα έπρεπε να το αξιοποιήσουμε σε παλαιότερους χρόνους, τώρα μιλάμε ότι θα μπούμε σε μια λογική να μην επιτρέπεται, να μην χρηματοδοτείται η αξιοποίηση του φυσικού αερίου ως ορυκτό το οποίο προέρχεται ως εναλλακτική πρόταση απέναντι στη βενζίνη και το πετρέλαιο. Αλλά ο χρόνος τον οποίον θα έχουμε μπροστά μας για να το αξιοποιήσουμε, θα είναι περιορισμένος, δεν θα είναι όπως αν κάναμε τα βήματα πριν 10 χρόνια όπως έπρεπε.

Ψηφίστηκε η αγροτική πολιτική για την περίοδο 2023-2027, τι σημαίνει για την Κύπρο;

Η Ευρώπη έχει ιδιαίτερες ευαισθησίες στα θέματα γεωργικής και αγροτικής πολιτικής. Το ζήτημα για εμάς, πρέπει να ξεκαθαρίσουμε τι εννοούμε αγροτική πολιτική στην Κύπρο και πρέπει να επικεντρωθούμε σε συγκεκριμένους τομείς που έχουμε το συγκριτικό πλεονέκτημα. Για παράδειγμα, μπορούμε να αξιοποιήσουμε με τον καλύτερο τρόπο τα χαρούπια, ο «μαύρος χρυσός» της Κύπρου. Μπορεί να αξιοποιηθεί για πολλές χρήσεις, να δώσουμε πάνω σε συγκεκριμένες καλλιέργειες οι οποίες δεν χρειάζονται τόσο νερό όπως συνηθίζουμε να σπαταλούμε τεράστιες ποσότητες νερού, μια Κύπρος η οποία μαστίζεται από την ανομβρία και με τις κλιματικές αλλαγές, τα πράγματα θα γίνονται όλο και χειρότερα. Να επικεντρωθούμε στην αξιοποίηση προϊόντων τα οποία μπορούμε να παράξουμε κι είναι μοναδικά, η ζιβανία για παράδειγμα. Πρέπει να δώσουμε έμφαση σε αυτά ούτως ώστε να έχουν εισοδήματα οι αγρότες μας κα να μπορούν να ασχοληθούν και νέοι, περισσότεροι άνθρωποι, πάει ο καιρός που μπορούσαμε να παράξουμε τα πάντα. Μπορούμε να ανταγωνιστούμε εμείς χώρες όπου ρέουν ποταμοί όλο το χρόνο, όπου δεν έχουν πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε εμείς, όχι. Άρα έπρεπε να υπάρξει ένα επιτελικό σχέδιο ούτως ώστε να προσαρμοστεί, για να έχουν και τα κατάλληλα, απαραίτητα εισοδήματα να επιβιώνουν οι αγρότες μας, διαφορετικά με αυτά που βλέπουν οι νέοι ότι ο αγρότης βρίσκεται στο περιθώριο, οικονομικό και κατ’ επέκταση κοινωνικό, γιατί να ασχοληθεί με τον τομέα αυτό, ενώ βλέπει ότι είναι μια ζωή από κάτω.

Τι κάνει το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο για να πάμε προς αυτή την κατεύθυνση;

Δεν είναι δικό του θέμα αυτό, είναι θέμα των κρατών μελών να πάρουν τις αποφάσεις τους. Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο είναι συμπαραστάτης των αγροτών όλης της Ευρωπαϊκής Ένωσης, στέκεται δίπλα, προσπαθούν να αυξηθούν τα κονδύλια προς την κατεύθυνση στήριξης των αγροτών, να γίνεται λελογισμένη χρήση, απαγόρευση φυτοφαρμάκων, μια άλλη παράμετρος η οποία απασχολεί τον αγροτικό τομέα σε ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ένωση. Όλα αυτά πρέπει να κάτσουμε να τα δούμε σοβαρά κι επιτέλους να βάζουμε στόχους συγκεκριμένους οι οποίοι θα μπορούμε να είμαστε ανταγωνιστικοί μέσα σε ένα ευρύτερο παιχνίδι το οποίο εκτυλίσσεται μπροστά μας.

Στη βάση των όσων συζητάτε και όσα βλέπετε και από την εμπειρία σας, για το θέμα του περιβάλλοντος, πόσα χρόνια μένουν στον πλανήτη αν συνεχίσουμε με αυτούς τους ρυθμούς;

Αυτό δεν μπορώ να το απαντήσω, μόνο ο Θεός μπορεί να μας δώσει απάντηση, αλλά τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα. Δεν θέλω να πανικοβάλλω τον κόσμο αλλά φαίνεται ότι δεν είναι τόσο εύκολο να ανακοπεί αυτή η πορεία. Πρέπει να γίνουν σημαντικότατες αλλαγές οι οποίες να είναι ραγδαίες, πολύ γρήγορες, δεν μπορεί να περιμένει το περιβάλλον, τα ζήσαμε, εμείς τα βιώσαμε. Και ειδικά η περιοχή, η λεκάνη της Μεσογείου, οι χώρες που βρέχονται από τη Μεσόγειο, θα είναι οι πρώτες που θα έχουν τα πρώτα κακά αποτελέσματα. Στην Κύπρο είχαμε παλαιότερα καύσωνα, είχαμε για 2-3 μέρες καύσωνα, φέτος το καλοκαίρι που βιώσαμε, είχαμε σχεδόν όλο το καλοκαίρι καύσωνα. Αυτό δεν ήρθε από μόνο του, δεν βλάστησε ξαφνικά κι έχουμε αυτά τα φαινόμενα, τα οποία επαναλαμβάνονται τα τελευταία χρόνια. Θα πρέπει κι εμείς στο μέγεθος που μας αναλογεί να τρέξουμε, να κάνουμε τα πράγματα που οφείλουμε να κάνουμε ως Κύπρος και οι υπόλοιποι μεγάλοι παίχτες να κάνουν τις απαραίτητες μεταρρυθμίσεις για να καταφέρουμε να ξεφύγουμε από αυτόν τον τεράστιο κίνδυνο καταστροφής.