Μαζί με τις οικογένειες των αγνοουμένων μας, συνεχίζουμε και θα συνεχίσουμε παρά τις αντιξοότητες και την άρνηση της κατοχικής δύναμης να συνεργαστεί, τον ιερό και τίμιο αγώνα μας για πλήρη και τεκμηριωμένη διευκρίνηση της τύχης και του τελευταίου αγνοούμενου μας. Αποτελεί ιστορική επιταγή και χρέος, τονίζει ο Επίτροπος Προεδρίας Φώτης Φωτίου.
Στον επικήδειο λόγο του στην κηδεία του πεσόντα κατά την τουρκική εισβολή του 1974 Νίκου Νικολάου, στην εκκλησία του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού, στον Άγιο Αθανάσιο Λεμεσού, ο Φώτης Φωτίου αναφέρθηκε στο δράμα των οικογενειών των αγνοουμένων μας. «Σήμερα μετά από 47 χρόνια, η τραγωδία για εκατοντάδες οικογένειες αγνοουμένων μας που αναμένουν απαντήσεις για την τύχη των αγαπημένων τους προσώπων συνεχίζεται. Παρά τις συνεχείς και έντονες προσπάθειές μας εξακολουθούν να αγνοούνται πέραν των 780 συμπατριωτών μας ενώ σε πάρα πολλές περιπτώσεις αυτών που ταυτοποιούνται παραδίδονται για ταφή στις οικογένειές τους μόνο μεμονωμένα οστά» είπε.
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Όπως είπε, ο ένοχος για την απαράδεκτη και απάνθρωπη αυτή κατάσταση έχει όνομα, «είναι η κατοχική δύναμη που με αναλγησία αρνείται να συνεργαστεί με ειλικρίνεια και ανθρωπισμό για την επίλυση της τραγωδίας των αγνοουμένων. Οφείλουμε να αρθούμε στο ύψος των περιστάσεων και να δικαιώσουμε με τιμή τη θυσία των ηρώων μας. Έχουμε υποχρέωση να εργαστούμε με ενότητα και υπευθυνότητα. Έχουμε υποχρέωση να θέσουμε ως προτεραιότητα την απελευθέρωση και την επανένωση της πατρίδας μας και την επίλυση του εθνικού μας προβλήματος, με τρόπο που να διασφαλίζεται, η ειρήνη, η ευημερία και τα ανθρώπινα δικαιώματα όλων των νόμιμων κατοίκων του τόπου μας. Μόνο ενωμένοι θα μπορέσουμε να αντιμετωπίσουμε τις άνευ προηγουμένου καθημερινές τουρκικές προκλήσεις, ώστε να δώσουμε ένα τέλος στα δεινά της συνεχιζόμενης κατοχής».
Σε ό,τι αφορά τη θυσία του έφεδρου στρατιώτη της 173 ΜΑ/ΤΠ (Μοίρας Αντιαρματικού Πυροβολικού) Νίκου Νικολάου, ο κ. Φωτίου έκανε λόγο για έναν πραγματικό ήρωα της Κύπρου, ο οποίος κατά την έναρξη της τουρκικής εισβολής κατετάγη έφεδρος στη μονάδα του, η βάση της οποίας βρισκόταν στον Καράολο Αμμοχώστου και υπερασπίστηκε την πατρίδα του σε πολλές μάχες.
Τα ίχνη του χάθηκαν μαζί με έναν ακόμη στρατιώτη στις 15 Αυγούστου όταν προθυμοποιήθηκε να βοηθήσει στην απομάκρυνση από επικίνδυνη περιοχή, ενός ηλικιωμένου ζευγαριού. «Κάποια στιγμή της διαδρομής και συγκεκριμένα στην περιοχή του Αγίου Μέμνωνα, το όχημα που οδηγούσε ο Νίκος βρέθηκε αντιμέτωπο με δύο τουρκικά άρματα μάχης, τα πληρώματα των οποίων συνέλαβαν τους τέσσερις επιβαίνοντες. Ο στρατιώτης που ακολουθούσε με τη μοτοσυκλέτα, εκμεταλλευόμενος στροφή του δρόμου και χωρίς να γίνει αντιληπτός από τους Τούρκους στρατιώτες που παραμόνευαν, επέστρεψε πίσω και ενημέρωσε τους υπόλοιπους για τα συμβάντα με αποτέλεσμα να διακόψουν την πορεία τους και να αλλάξουν διαδρομή. Χωρίς χρονοτριβή επέστρεψαν πίσω και χρησιμοποιώντας παραθαλάσσιο χωματόδρομο απέφυγαν τα τουρκικά άρματα, καταφέρνοντας έτσι να φτάσουν με ασφάλεια στη Δερύνεια. Ο Νίκος, ο συστρατιώτης του και το ζεύγος των ηλικιωμένων, μετά τη σύλληψή τους από τα τουρκικά στρατεύματα δεν είχαν δώσει σημεία ζωής. Έκτοτε το όνομα του Νίκου συμπεριλήφθηκε στη μαύρη και μακροσκελή λίστα με τους 1619 αγνοουμένους».
Σύμφωνα με τον κ. Φωτίου, τον Ιούλιο του 2017, συνεργείο της Διερευνητικής Επιτροπής Αγνοουμένων μετά από πάρα πολλές και επίμονες προσπάθειες προχώρησε σε εκταφή του τάφου όπου εντοπίστηκαν τα οστά των δύο ηρώων μας Νίκου Νικολάου και Γεώργιου Χατζηχαραλάμπους και του ζεύγους ηλικιωμένων.
