Την μεταμέλεια του για τα ειδεχθή εγκλήματα, τα οποία διέπραξε, εξέφρασε ο Νίκος Μεταξάς, ενώπιον του Μόνιμου Κακουργιοδικείου Λευκωσίας.
Ο 35χρονος ίλαρχος ζήτησε, κατά τη διαδικασία στο Κακουργιοδικείο, “συγνώμη από τις ψυχές των θυμάτων του και τους συγγενείς τους, την οικογένεια του αλλά και όλη την κυπριακή κοινωνία”. Η διαδικασία έχει διακοπεί και η ποινή θα ανακοινωθεί σε δύο ώρες.
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Από αναβολή σε αναβολή η υπόθεση Νεκταρίου και Πορφυρίου
Στο κελί μέχρι τις 3 Οκτωβρίου οι γονείς του άτυχου βρέφους
Ανατριχιαστικές αποκαλύψεις Νωρίτερα, ο Νικόλας Μεταξάς, παραδέχθηκε ενώπιον του Κακουργιοδικείου Λευκωσίας τις κατηγορίες που του απαγγέλθηκαν για το ότι εκ προμελέτης προκάλεσε βαριές κακώσεις στα θύματα, που επέφεραν το θάνατό τους, και τα απήγαγε.
Στη δικαστική αίθουσα ακούστηκε η φρικιαστική του δράση. Όπως κατέθεσε ο Μεταξάς σκότωσε τα δυο παιδιά γιατί πίστευε ότι η μητέρες τους τις εξέδιδαν. Κατέθεσε μάλιστα ότι ήθελε να σκοτώσει και άλλες με τις οποίες ήρθε σε σεξουαλική επαφή αλλά δεν το έπραξε.
Τα … δάκρυα του δολοφόνου
Διαβάστε αυτούσια την απολογία του Νίκου Μεταξά.
Advertisement«Έχω διαπράξει απεχθή εγκλήματα, για τα οποία αναλαμβάνω πλήρως την ευθύνη και αποδέχομαι τις συνέπειες. Αυτά που μπορώ να κάνω, πρώτον είναι να βοηθήσω στη διαλεύκανση των υποθέσεων, παρέχοντας ότι πληροφορίες μου ζητηθούν και παραδεχόμενος ενοχή, να μη ζημιώσω και άλλο την Κυπριακή Δημοκρατία μέσω μιας χρονοβόρας διαδικασίας. Δεύτερον, να εκφράσω μεταμέλεια και να απολογηθώ, πρώτα προς τις ψυχές των θυμάτων μου, τους συγγενείς και τα αγαπημένα τους πρόσωπα για τον άδικο πόνο που προκάλεσα και να ελπίζω ότι η απονομή της δικαιοσύνης θα αποτελέσει ένα ελάχιστο βάλσαμο.Έπειτα, προς τα παιδιά μου, τους γονείς μου και την υπόλοιπη οικογένεια μου για την στεναχώρια που περνούν και θα περάσουν, χωρίς κανείς τους να έχει φταίξει ποτέ σε τίποτα.Τέλος, προς την κυπριακή κοινωνία, η οποία είμαι βέβαιος ότι διερωτάται γιατί και πώς ένας άνθρωπος, μέλος της, έφτασε σε αυτό το σημείο. Το ίδιο ερώτημα βασανίζει και εμένα, όμως δεν έχω βρει ακόμη την απάντηση.Γνωρίζω, ότι αυτή βρίσκεται κάπου μέσα στο μυαλό μου, κομμάτια της τα αναγνωρίζω μέσα από οδυνηρές αναμνήσεις, τις οποίες προσπαθούσα εδώ και δεκαετίες μάταια να ξεχάσω. Δεν έχω καταφέρει ακόμη μόνος μου να βρω μια ξεκάθαρη απάντηση. Οπότε, το τελευταίο που μπορώ να κάνω, είναι να ζητήσω και να θέσω τον εαυτό μου στη διάθεση μιας ενδελεχούς μελέτης, έτσι ώστε με τη βοήθεια επιστημόνων, να βρω το γιατί, αλλά σημαντικότερα, να βοηθήσω στην εξαγωγή συμπερασμάτων, τα οποία θα βοηθήσουν την κοινωνία μας να προλάβει τέτοιες τραγωδίες.»
