“Θετική σκέψη”: Αυτό είναι το μότο ζωής για τον 34χρονο Μιχάλη Σωκράτους που γεννήθηκε με συγγενή καρδιοπάθεια και συγκεκριμένα με στένωση αορτικής βαλβίδας. 

Σήμερα, ζει και εργάζεται στη Λεμεσό ως εγγεγραμμένος λογοθεραπευτής και Ειδικός Παιδαγωγός, μέλος του Συνδέσμου Λογοπαθολόγων Κύπρου. Είναι ένας νέος άνθρωπος με αστείρευτη δύναμη, όρεξη για ζωή, δημιουργικός και με πολλές ασχολίες, επαγγελματικές και προσωπικές. Το τεράστιο χαμόγελο που σχηματίζεται στο πρόσωπο του, σβήνει κάθε πικρή ανάμνηση από την περιπέτεια υγείας που αντιμετωπίζει από την ημέρα που γεννήθηκε…

Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Συγγενών Καρδιοπαθειών, που είναι ορισμένη για τις 14 Φεβρουαρίου, το alphanews.live κατέγραψε τη συγκινητική ιστορία του Μιχάλη, όπως ο ίδιος την αφηγήθηκε σε δημόσιες εμφανίσεις και εκδηλώσεις του Συνδέσμου Φίλων Καρδιοπαθών. 

Ο Μιχάλης διαγνώστηκε σε ηλικία μόλις ενός έτους από παιδίατρο με στένωση αορτικής βαλβίδας. Όπως ο ίδιος εξομολογείται, οι γονείς του κυριεύτηκαν τότε από πανικό λόγω της έλλειψης ενημέρωσης για το συγκεκριμένο πρόβλημα από τους ειδικούς και από τη μη ύπαρξη οργανωμένων φορέων για παροχή στήριξης στα άτομα με συγγενής καρδιοπάθειες. 

Advertisement

“Οι γονείς μου είχαν πανικοβληθεί. Τι ήταν αυτό το καινούργιο πράγμα; Ρωτούσαν παντού, φίλους, γείτονες, συναδέλφους. Δεν υπήρχε ούτε διαδίκτυο. Μέχρι που απευθύνθηκαν στο Μακάριο Νοσοκομείο και όλα μπήκαν στη θέση τους”.

Από την πρώτη ημέρα της φοίτησης του στο δημόσιο σχολείο, η οικογένεια του ενημέρωσε σχετικά τους δασκάλους ώστε να απαλλαγεί από την έντονη σωματική δραστηριότητα που απαιτείται στο μάθημα της γυμναστικής, σε εκδηλώσεις και άλλες δραστηριότητες.

Advertisement

“Στα έξι μου πήγα στην Αγγλία και έκανα την πρώτη μου επέμβαση. Επειδή έλειπα αρκετό καιρό από το σχολείο τα παιδιά νοίκιασαν λεωφορείο και ήρθαν να με δουν. Τα συναισθήματα που ένιωσα εκείνη την ημέρα δεν περιγράφονται”

Ωστόσο, ο Μιχάλης παραδέχεται ότι το γεγονός αυτό δεν στάθηκε εμπόδιο στην μόρφωση του ή στις κοινωνικές και φιλικές του συναστροφές με τους συμμαθητές του. Αντίθετα, δεν ένιωσε να υφίσταται κανέναν διαχωρισμό στο σχολικό περιβάλλον και τονίζει ότι εάν οι συμμαθητές ενός παιδιού γνωρίζουν για το πρόβλημα υγείας που αντιμετωπίζει, αυτό έχει ως αποτέλεσμα τον σεβασμό και την αποδοχή. 

“Ήξερα που ήταν τα όρια μου, που να ξεκινήσω και που να σταματήσω. Δεν με απομόνωσαν ποτέ. δεν ένιωσα ποτέ απομονωμένος. Ήμουν και εγώ στην ομάδα απλά αντί να τρέξω τέσσερα χιλιόμετρα έτρεχα δύο. Πάντα τα παιδιά με προστάτευαν.”

Ο Μιχάλης ομολογεί ότι ένα από τα πιο δύσκολα στάδια της ζωής του υπήρξε η εφηβεία, καθώς κλήθηκε να αντιμετωπίσει τις μεγαλύτερες προκλήσεις. Δηλαδή, να αποδεχτεί το πρόβλημά του, να κάνει επιλογές και να γνωρίσει καλύτερα τον εαυτό του.

“Πολλές φορές στεναχωριέσαι που δεν μπορείς να ακολουθήσεις τα άλλα παιδιά, που δεν μπορείς να βγεις μέχρι αργά τη νύχτα, να πιεις τα ποτά σου. Εγώ πάντα επικεντρωνόμουν σε αυτά που μπορούσα να κάνω και όχι σε αυτά που δεν μπορούσα, έτσι το έβλεπα. Πολλές φορές με ρωτούσαν οι φίλοι μου πως γίνεται να είσαι τόσο θετικός; Και τους απαντούσα ότι δεν το φέρνεις όταν γεννιέσαι, δεν είναι στο DNA σου. Είναι μια επιλογή που κάνεις καθημερινά. Από το πρωί που θα ξυπνήσεις, ότι όλα θα πάνε καλά. Με αυτό το μότο μεγάλωσα. Έρχονται κάποιες καταιγίδες στη ζωή μας που δεν ξέρουμε πόσο θα κρατήσουν. Το βασικό είναι να έχουμε υπομονή. Αυτό θα μας οδηγήσει πάρακατω.”

Ο 34χρονος λογοθεραπευτής και Ειδικός Παιδαγωγός παραδέχεται ότι αντιμετώπισε με δυσκολία την αποδοχή του προβλήματος του κατά τα νεανικά του χρόνια και εξηγεί τα στάδια μέχρι να φτάσει στην πλήρη εξοικείωση με τη συγγενή καρδιοπάθεια, που περνούν μέσα από την άρνηση, το θυμό, τη διαπραγμάτευση, τη θλίψη και την αποδοχή.

“Είχα θυμό απέναντι στους γονείς μου, στον αδελφό μου, στους γύρω μου. Μετά ήρθε το μακάρι. Μακάρι να μην μου συνέβαινε, μακάρι να ήταν σε κάποιον άλλο. Δεν ήθελα να βγαίνω από το σπίτι, έχανα την υπέροχη ημέρα που ξημέρωνε έξω. Και στο τέλος είναι η αποδοχή. Να τιθασεύσουμε όλα εκείνα τα αρνητικά συναισθήματα, να ακολουθούμε υπεύθυνα τη θεραπεία μας, να έχουμε ανοιχτό το μυαλό μας και έτσι θα βγούμε νικητές, πιστέψετε με.”

Καθοριστικό ρόλο στη ζωή του Μιχάλη διαδραμάτισαν οι γονείς και ο αδελφός του που στάθηκαν δίπλα του σε κάθε δύσκολη στιγμή. Χαρακτηρίζει το κεφάλαιο “γονείς” ως μεγάλο για τη διαμόρφωση του χαρακτήρα του και τονίζει ότι η συμβολή τους αποδείχτηκε καθοριστική για να αποδεχτεί το πρόβλημα του. 

“Αν δεν είχα αυτούς τους γονείς, δεν θα ήμουν αυτό που είμαι σήμερα. Οι γονείς πρέπει να στηρίζουν τα παιδιά τους, αλλά από την άλλη να τους δίνουν την ευκαιρία να κάνουν λάθη, να “χτυπήσουν” για να γίνουν πιο  δυνατοί. Θα πρέπει να τους προστατεύουν αλλά όχι να τους φυλακίζουν στο πρόβλημα τους”.

Δείτε την συγκλονιστική ομιλία του Μιχάλη Σωκράτους στις 18/11/2018 στο πλαίσιο ημερίδας του Συνδέσμου Φίλων Καρδιοπαθών στη Λεμεσό:

Ημέρα Συγγενών Καρδιοπαθειών

Έχει καθιερωθεί διεθνώς ως ημέρα ενημέρωσης και ευαισθητοποίησης καθώς ένα στα εκατό παιδιά που θα γεννηθεί θα έχει κάποιας μορφής Συγγενείς Καρδιοπάθεια. Ο όρος Συγγενής υποδεικνύει μία εκ γενετής δυσπλασία στην καρδιά. Ορισμένες φορές είναι ελαφριάς μορφής. Σε άλλες περιπτώσεις είναι πιό σοβαρής μορφής και θα χρειαστούν χειρουργική ή χειρουργικές επεμβάσεις.

Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Συγγενών Καρδιοπαθειών ο Σύνδεσμος Γονέων και Φίλων Καρδιοπαθών Παιδιών πραγματοποιεί εκδήλωση στις 14 Φεβρουαρίου 2019 στις 18:30 στο Δημαρχείο Λευκωσίας. Θα γίνει φωταγώγηση του Δημοτικού Μεγάρου σε κόκκινο χρώμα. που συμβολίζει το χρώμα της καρδιάς και της ελπίδας. Δρομείς του Σωματείου Περικλής Δημητρίου και συμμετέχοντες θα πραγματοποιήσουν λαμπαδηδρομία στις οδούς Λήδρας και Ονασαγόρου στέλνοντας το μήνυμα ¨”Μην αφήσεις την ελπίδα να σβήσει-Διεκδικούμε μια καλύτερη ποιότητα ζωής.”