της Όλγας Κωνσταντίνου

Τον λένε Γιώργο, είναι 59 ετών και σήμερα έχει την ονομαστική του γιορτή.

Ωστόσο, το βράδυ δεν θα τον περιμένει ένα τραπέζι για να γιορτάσει τα ονομαστήρια του μαζί με την οικογένεια και τους φίλους του.

Ο κύριος Γιώργος είναι άστεγος και μένει σε ένα ημιστεγασμένο κτήριο στα Λατσιά.

“Δεν έχω ούτε σεντ να αγοράσω ψωμί, να αγοράσω φαγητό.”

Γεννήθηκε στην Βουλγαρία και ασχολείτο με μαρμαρα και γρανίτες, ήρθε στην Κύπρο πριν 9 χρόνια και εργαζόταν σε διάφορες δουλειές στην επαρχία Πάφου και Λεμεσού.Ωστόσο ένα ατύχημα του προκάλεσε σοβαρά εγκαύματα.

– Κάψατε τα χέρια σας;- έχω καεί και στα πόδια και στα χέρια, παντού, στην Πάφο δεν είχε πλαστικό χειρουργό και έπρεπε να έρθω στην Λευκωσία, έκανε 7 χειρουργεία

 

Τα απανωτά χειρουργεία που υποβλήθηκε δεν του επέτρεψαν για αρκετό καιρό να δουλεύει, στη συνέχεια δούλεψε περιοδικά, όμως τα χρήματα δεν ήταν αρκετά για να μπορεί να ενοικιάσει ένα μικρό και αξιοπρεπές χώρο για να ζήσει.

“Δεν έχω δουλειά, κάποιες φορές βρίσκω για λίγες μέρες, σήμερα εδώ, αύριο εκεί ότι βρίσκω και δεν έχω και κοινωνικές ασφαλίσεις.”

Όλα του τα υπάρχοντα βρίσκονται εδώ , μαγειρεύει, κοιμάται, μόνη του συντροφιά ένα μικρό γατάκι. .

-Που κάνετε μπάνιο;-Εδώ, με τον κουβά, βάζω νερό και σαπούνι.-Που πάτε τουαλέτα ;- Εκεί στο Πάρκο

Αγαπά την Κύπρο μας λέει με δάκρυα στα μάτια . . . νιώθει ιδιαίτερα συγκινημένος για τη βοήθεια που δέχεται από τους κύπριους φίλους του, που του προσφέρουν ότι μπορούν.

” Μου φέρνουν φαγητό, ρούχα, έχω πολλούς φίλους  ,ο  κόσμος είναι καλός δεν θέλω να φύγω, Αγαπώ την Κύπρο.”

Αυτό που ζητά είναι μια δουλειά που να μπορεί να κάνει.Είναι διατεθειμένος να εργαστεί οπουδήποτε του επιτρέπει η υγεία του.

“Ένα σπιτάκι μικρό να έχει κρεβάτι κουζίνα μπάνιο τίποτα άλλο , και μια δουλειά “

 

Λειτουργός του γραφείου ευημερίας τον επισκέφθηκε τις προηγούμενες μέρες και αυτό που μπορούσε να του προσφέρει ήταν 2 μόνο μέρες διαμονή σε ξενοδοχείο της πόλης.

“Δεν μπορούν να με βοηθήσουν από το γραφείο Ευημερίας, μου λένε πρέπει να φύγεις να πας στη Βουλγαρία, δεν έχω κοινωνικές ασφαλίσεις και ζητούν πολλά χαρτιά, το μόνο που εχω είναι το διαβατήριο μου, και ιστορικό μου στο νοσοκομείο όπου νοσηλευτικά πολλές φορές..”

Τα παιδιά του βρίσκονται στο εξωτερικό, και δεν γνωρίζουν ότι τον τελευταίο καιρό βιώνει αυτό τον Γολγοθά.