«Η μάθηση και η γνώση, είναι ευλογία για τον άνθρωπο και όλες οι αρχές και οι αξίες της ζωής πρέπει να τις τηρεί.»

Χριστόδουλος Ιωάννου Βασιλείου

Αυτό είναι το μήνυμα που στέλνει στα νέα παιδιά, ο 96χρονος Χριστόδουλος Ιωάννου Βασιλείου από την Πόλη Χρυσοχούς. Είναι πρώην εκπαιδευτικός και εθελοντής με αυξημένο το αίσθημα της προσφοράς προς τον συνάνθρωπό του, ανεξαρτήτως καταγωγής. 

Με λάβαρο του την αγάπη, τις αρετές της πίστης, της σεμνότητας και της τιμιότητας κατέβαλε κάθε δυνατή προσπάθεια ώστε χιλιάδες παιδιά να έχουν καλύτερη ποιότητα ζωής.

«Η ευτυχία μου είναι να δίνω όχι να παίρνω.»

Γεννήθηκε στη Χλώρακα τον Φλεβάρη του 1929, και έδειξε από πολύ νωρίς την αγάπη του για το σχολείο και τα γράμματα. Η δασκάλα του, θυμάται ο ίδιος, ζήτησε επίμονα από τον πατέρα του να μην τον βγάλει από το σχολείο και να συνεχίσει για το Γυμνάσιο.

«Αν δεν ήταν οι δάσκαλοι του χωριού μου, εγώ δε θα μάθαινα γράμματα, δε θα γινόμουν δάσκαλος.»

Τα χρόνια που ακολούθησαν σημειώνει ήταν πολύ δύσκολα, έμεινε ορφανός από πατέρα στην ευαίσθητη ηλικία των 12.  Εργαζόταν ταυτόχρονα σε αγρόκτημα, και έμενε μόνος του γιατί ήθελε να ήταν όσο πιο κοντά στο σχολείο, για να μαθαίνει γράμματα.

«Ήταν πολύ δύσκολη η ζωή, να σηκώνομαι να φροντίζω τα ζώα, να τα ταΐζω να τα ποτίζω, και μετά να διαβάσω λίγο. Γιατί εγώ τα έπαιρνα από το δάσκαλο τα περισσότερα, και έπρεπε να περπατήσω και ενάμιση χιλιόμετρο για να πάω και με περίμεναν οι συμμαθητές μου για να πάω να τους εξηγήσω τα νέα τα αρχαία κτλ.»

Συμμετείχε μάλιστα και ως εθελοντής στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο στην Αίγυπτο. Μετά τον στρατό φοίτησε με υποτροφία στο Διδασκαλικό κολλέγιο και στη συνέχεια ακολούθησαν σπουδές σε Πανεπιστήμια του Ηνωμένου Βασιλείου στον κλάδο των τεχνών με υποτροφίες από την Κοινοτική Συνέλευση και την κοινοπολιτεία. 

Στο μεταξύ είχε διοριστεί και εργαζόταν σε σχολεία του νησιού.

«Ο Δρ Σπυριδάκης με έστειλε στην Αγγλία 2 χρόνια, εγώ ήρθα πίσω από τον πρώτο χρόνο, γιατί έγινε διάρρηξη στο σχολείο μου και ήρθε η αστυνομία στο σπίτι μου.  Αλλά τελικά δεν ήταν διάρρηξη ήταν οι μαθητές που μπήκαν στο σχολείο για να τελειώσουν τα έργα που δεν πρόλαβαν να τελειώσουν το έργο τους.»

To 1954 διορίστηκε στη Γιόλου και το σχολείο του ξεχώρισε από τους επιθεωρητές ως το καλύτερο της Κύπρου. Λίγα χρόνια αργότερα ο μακαριστός Δρ Κωνσταντίνος Σπυριδάκης, που αποτέλεσε τον πρώτο Υπουργό Παιδείας της Κυπριακής Δημοκρατίας, του ζήτησε να ιδρύσει 2 σχολεία στο Προδρόμι.

«Έβαλα όλο το χωριό μπροστά, μέρα και νύκτα δούλευαν με ενθουσιασμό αυτοί.  κύριε Βασιλείου μου είπε αναγνωρίζουμε ότι πήρες 2 μάντρες και τις έκανες σχολείο πρότυπο. Και να είσε βέβαιος ότι θα δικαιωθείς.»

Ίδρυση ξενοδοχειακής σχολής

Διετέλεσε Γυμνασιάρχης το 1981 στη Διανέλλειο Τεχνική Σχολή και με τα εφόδια που απέκτησε οργάνωσε και ίδρυσε το 1987 την Ξενοδοχειακή Σχολή στην Τεχνική Σχολή της Πόλης Χρυσοχούς. Ο κύριος Βασιλείου διηγείται με παράπονο πως του είχαν υποσχεθεί πως τα εργαστήρια της Σχολής θα τελείωναν σε 2 χρόνια αλλά τελικά πήραν σάρκα και οστά μετά από 13 χρόνια και ύστερα από την αφυπηρέτηση του. 

– Πήγαινα στα χωριά να μαζέψουμε μαθητές, γυρίζαμε με τον μακαρίτη τον Κυπρολέοντα να βρίσκουμε γονιούς. . .
– Πόσους μαθητές καταφέρατε να φέρετε κοντά;
– 300 μαθητές περίπου

Η τεχνική σχολή είχε αδίκως, σημειώνει, κακή φήμη και έτσι εισηγήθηκε τη συγχώνευση της με το Λύκειο.

«Εκεί που δεν ήθελαν οι καθηγητές να έρχονται, ήθελαν να πάνε στην τεχνική, το ίδιο και οι μαθητές.»

Πρωτεργάτης αιμοδοσίας

Τη μαύρη περίοδο των ταραχών του 1963 – 1964, και κατά τις μάχες της Τυλληρίας ο ακούραστος κύριος Βασιλείου βρέθηκε πρωτεργάτης στην προσπάθεια ενημέρωσης και οργάνωσης της εθελοντικής αιμοδοσίας στα χωριά της Πάφου.    

«Και όταν τελείωναν την αιμοδοσία έστρωναν τραπέζια όπως οι παλιοί Χριστιανοί, αγαπημένοι και έρχονταν και οι νέοι, και τους δίναμε … και ο υπουργός Υγείας ήρθε και έγινε και τριήμερο συνέδριο.»

Με μεγάλη περηφάνια τονίζει πως στην Αγία Μαρίνα Χρυσοχούς, πραγματοποιείτο αιμοδοσία κάθε έξι μήνες με αθρόα συμμετοχή.

«Μαζεύαμε πάνω από 200 φιάλες από ένα χωριό 700 κατοίκους και μετά υπήρχε ένας ανταγωνισμός με τον Πωμό.»

Σύνδεσμος καταπολέμησης της μάστιγας της πείνας

Η προσφορά του δε σταματά όμως εδώ, και ξεπερνά τα όρια της Κύπρου. Διαβάζοντας στις εφημερίδες της εποχής, για τη φτώχεια που μάστιζε τις χώρες της Αφρικής, και για τους θανάτους των παιδιών εξαιτίας της πείνας, δεν έμεινε με σταυρωμένα τα χέρια.

Μαζί με τον τότε Διευθυντή της Διανέλλειου Τεχνικής Σχολής, Κρίστη Χαράκη, ένωσαν δυνάμεις και ίδρυσαν τον Σύνδεσμο Καταπολέμησης της Μάστιγας της πείνας στη Λάρνακα με στόχο να βοηθήσουν με όποιο τρόπο μπορούσαν τα παιδιά στην πάμφτωχη Αφρική.

«(Στέλναμε)Φάρμακα, ρουχισμό, και κάναμε και 10 ευρώ το μήνα υιοθετούσαμε και ένα παιδί αυτό το παιδί θα τελείωνε το σχολείο και θα έρχετουν στην Κύπρο να το βαφτίσεις είχα παιδιά δικά μου. Πήγαινέ και μια ομάδα εθελοντών, εγώ ήθελα να πάω αλλά δεν άντεχα, αν πήγαινα θα έτρεμα αλλά έβαζα τον οβολό μας 200 λίρες τον χρόνο.»

Δεν στηρίζουν μόνο τα παιδιά της Αφρικής αλλά και των χωρών της Ελλάδας, Συρίας, Παλαιστίνης και Κύπρου. Σήμερα 42 χρόνια μετά την ίδρυση του εξακολουθεί να εργάζεται για την παροχή αξιοπρεπούς ζωής σε χιλιάδες συνανθρώπους μας.

Κτίστηκαν και κτίζονται Νοσοκομεία-Ορφανοτροφεία- Μικρές κλινικές και Σχολεία. Ο σύνδεσμος τον ανακήρυξε φέτος ως επίτιμο μέλος του. 

«Ελεούσα του Κύκκου» Πόλης Χρυσοχούς

Το δικό του πολύτιμο λιθαράκι έβαλε και στη δημιουργία του Πολιτιστικού, περιβαλλοντικού, πνευματικού Ομίλου Πόλης Χρυσοχούς, που είχε επίκεντρο τους ανθρώπους της τρίτης ηλικίας. Μέσω του οποίου πραγματοποιούνταν μεταξύ άλλων εκδηλώσεις και εκδρομές.

«Ιδρύσαμε ένα σύνδεσμο είπαμε πως ένας τόπος δεν πάει μπροστά εάν δεν υπάρχει καλλιέργεια του πολιτισμού για τους ηλικιωμένους.»

Στη συνέχεια εξελίχθηκε σε Πολυδύναμο Κέντρο Τρίτης Ηλικίας «Ελεούσα του Κύκκου», το οποίο σήμερα παρέχει υπηρεσίες φροντίδας, διαμονής στα ηλικιωμένα άτομα του Δήμου Πόλης Χρυσοχούς και της ευρύτερης περιοχής.

Στα 96 του χρόνια ο Χριστόδουλος Ιωάννου Βασιλείου αποτελεί ζωντανό παράδειγμα ανθρωπιάς, ενσυναίσθησης, αλληλεγγύης που οφείλουμε να μιμηθούμε…