Τον φάκελο της συζήτησης για καθιέρωση κατώτατου μισθού, εν μέσω μάλιστα πληρωθισμού “ανοίξαμε” με τους Ευρωβουλευτές Κώστα Μαυρίδη και Γιώργο Γεωργίου. Οι δύο τοποθετήθηκαν για τη συζήτηση που γίνεται τόσο σε ευρωπαϊκό όσο και σε εθνικό επίπεδο και αναφέρθηκαν και στο θέμα των ενοικίων, επισημαίνοντας ότι χρειάζεται ρύθμιση ώστε ιδιαίτερα τα νεαρά άτομα να μπορούν να έχουν μια αξιοπρεπή ζωή.

Κύριε Μαυρίδη όσον αφορά τα οικονομικά των ευρωπαίων πολιτών, πέρα από την πανδημία είναι και το θέμα των μισθών. Αυτή τη στιγμή στην Κύπρο γίνεται μια συζήτηση για την καθιέρωση του κατώτατου μισθού, τι γίνεται σε ευρωπαϊκό επίπεδο όμως;

Ωραία, να πω ότι στην Κύπρο υπάρχει μια γενικότερη εντύπωση που στην ευρωπαϊκή ένωση είναι εντελώς διαφορετική. Ο κατώτατος μισθός σε επίπεδο εθνικό ισχύει εδώ και πάρα πολλά χρόνια στις πλείστες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η Κύπρος αποτελεί εξαίρεση του κανόνα. Το δεύτερο που θέλω να τονίσω είναι το εξής, η διαμόρφωση και έχουμε καταλήξει μετά από πάρα πολλές διαβουλεύσεις δηλαδή η ιστορία με τον κατώτατο μισθό μας παίρνει δεκαετίες πίσω. Έχουμε καταλήξει σε κάποιες βάσεις σε ένα βασικό πλαίσιο. Όλα τα κράτη μέλη θα πρέπει να ρυθμίσουν κατώτατο μισθό ο οποίος θα καλύπτει όλα τα επαγγέλματα και όλους τους τομείς της οικονομίας. Τονίζω όμως ότι υπάρχουν κάποια κριτήρια. Εκεί και όπου υπάρχει συλλογική σύμβαση τότε αυτό δεν θα επιβληθεί από νομοθεσία. Εκεί που δεν υπάρχει συλλογική σύμβαση θα πρέπει το κράτος να το ρυθμίσει. Καθώς μιλάμε τώρα δύο κράτη φαίνεται ότι έχουν κάποιους ενδοιασμούς και ζητούν να εξαιρεθούν από αυτή την πανευρωπαϊκή ρύθμιση διότι θεωρούν ότι έχουν καλύτερες ρυθμίσεις εγχώριες. Η στάση όμως που φαίνεται να επικρατεί σε όλους μας είναι ότι η ρύθμιση αυτή θα υπάρχει για όλα τα κράτη μέλη αλλά τονίζω η ρύθμιση δεν θα είναι για ένα μισθό ο οποίος θα ισχύει στη Βουλγαρία, στην Κύπρο και στο Βέλγιο. Η ρύθμιση θα είναι ως προς μία φόρμουλα η οποία θα επιτρέπει στα κράτη μέλη να ρυθμίζουν ανάλογα με τις δικές τους ξεχωριστές συνθήκες τον σωστό ελάχιστο κατώτατο μισθό. Και αυτό είναι που θα επιτρέψει να υπάρχουν διαφορετικοί μεν κατώτατοι μισθοί ανάλογα με τις οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες του κράτους αλλά ταυτοχρόνως η ρύθμιση από την πλευρά της φόρμουλας θα είναι η ίδια.

Ποιος θα ήταν ο κατάλληλος κατώτατος μισθός στην Κύπρο;

Θα σας πω δύο στοιχεία τα οποία φαίνεται ότι θα επικρατήσουν μέχρι τέλους. Θα πρέπει να είναι τουλάχιστον πάνω από το 50% του μέσου μισθού και τουλάχιστον πάνω από το 60% του λεγόμενου ενδιάμεσου. Τι σημαίνουν αυτά με πρακτικούς όρους; Θα πρέπει κανονικά να μπορεί κάποιος ο οποίος παίρνει τον ελάχιστο κατώτατο μισθό να μπορεί να έχει μια αξιοπρεπή διαβίωση, η οποία να του καλύπτει τα έξοδα στέγης, διατροφής και διακίνησης, μαζί με το ελάχιστο που απαιτεί μια αξιοπρεπή διαβίωση στην Κύπρο. Άρα θεωρώ ότι αυτό θα καταλήξει να είναι λίγο πιο πάνω από 1.000 ευρώ.

Ενώ η συζήτηση που γίνεται αυτή τη στιγμή είναι εν μέσω πληθωρισμού…

Είναι ένα μέσω πληθωρισμό και μάλιστα ιδιαίτερα η στέγη στην Κύπρο αλλά δεν είναι μόνο στην Κύπρο και σε άλλα κράτη μέλη. Είναι ένα τεράστιο ζήτημα με πολλαπλές αρνητικές επιπτώσεις. Να πω μια από αυτές τις αρνητικές επιπτώσεις, γιατί και αυτό θεωρούμε το θέμα αυτό δεν είναι οικονομικό, είναι κοινωνικό, είναι και δημογραφικό. Πάρα πολλά νεαρά ζευγάρια κάνουν σκέψεις να αποκτήσουν παιδί ή να προχωρήσουν με τη ζωή τους γιατί δεν μπορούν να αντεπεξέλθουν οικονομικά. Γι’ αυτό και θεωρώ ότι ο κατώτατος μισθός δεν είναι ένα οικονομικό ζήτημα είναι ένα ευρύτερο κοινωνικό και δημογραφικό ζήτημα και έτσι πρέπει να το αντιμετωπίσουμε.

Έρχεται ευρωπαϊκή απάντηση για το θέμα του πληθωρισμού;

Είναι άλλο ένα θέμα το οποίο συζητάμε. Είχαμε μια πολύ έντονη συζήτηση γύρω από αυτό το θέμα και στην πολιτική μου ομάδα να το προωθήσουμε και στην επιτροπή οικονομικών γιατί όντως το θέμα του πληθωρισμού δεν μπορούμε να το αντιμετωπίσουμε όπως το αντιμετωπίζαμε, με τις παραδοσιακές μεθόδους ενισχύοντας ή εμπιστευόμενοι τη δράση της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Θα πρέπει να παρέμβουμε και με άλλους τρόπους και επιστρέφω στα όπλα ή αν θέλετε να απελευθερώσουμε τα χέρια των κρατών μελών, τα οποία να μπορούν να προβούν τα ίδια σε τέτοιου είδους μέτρα, όπως με στοχευμένα μέτρα.

Κύριε Γεωργίου όσον αφορά το θέμα του κατώτατου μισθού, επειδή υπάρχει μια συζήτηση στην Κύπρο αρχικά γίνεται αυτή η συζήτηση στη σωστή κατεύθυνση.

Στην Κύπρο θεωρώ ότι με τη σφραγίδα των δύο μεγάλων τουλάχιστον συντεχνιών που παρακολουθώ τις τοποθετήσεις τους, ΣΕΚ και ΠΕΟ και με μια δεδηλωμένη πρόθεση-βούληση εκ μέρους της Yπουργού, ότι έφτασε η ώρα να κουβεντιάσει γι’ αυτό το ζήτημα, είμαι βέβαιος ότι από εκεί θα βγει ένα καλό αποτέλεσμα. Ελπίζω ότι η συζήτηση που θα γίνει εδώ, να μην προδιαγράψει μέσα από λογικές οροφής κάποια πράγματα εν είδει οδηγίας. Δηλαδή, να μην περιορίσει και να μην διεμβολίσει αυτόν τον διάλογο που γίνεται στην Κύπρο γιατί επαναλαμβάνω και στην Κύπρο με βάση έρευνες, μελέτες και μετρήσεις που γίνονται πολλοί εργαζόμενοι είναι στα όρια της φτώχειας, πολλοί μισθοί το ξέρετε ότι δεν μπορούν να ανταποκριθούν στις ελάχιστες βασικές ανάγκες που έχουν ιδιαίτερα οι νέοι άνθρωποι αλλά και μεγαλύτεροι.

Μια συζήτηση η οποία γίνεται εν μέσω πληθωρισμού…

Γίνεται εν μέσω πληθωρισμού, έχετε απόλυτο δίκιο, με ένα κύμα ακριβείας σε πάρα πολλά προϊόντα που ουσιαστικά νοθεύουν τον όποιο μισθό πιάνει κάποιος και περιορίζουν ακόμα πιο πολύ τη δυνατότητά του να ζήσει με αξιοπρέπεια.

Άρα για την Κύπρο ποιος θα ήταν ο ιδανικός κατώτατος μισθός.

Εντάξει ας μην το καθαρίσω εγώ, είναι οι συντεχνιακοί, να σας πω το εξής όμως ας μη μείνουμε μόνο στον κατώτατο μισθό γιατί είναι και οι συλλογικές συμβάσεις οι οποίες διασφαλίζουν με έναν πιο στιβαρό τρόπο την εργασιακή θέση των ανθρώπων και αυτό μέσα από τις συλλογικές συμβάσεις θα πρέπει να τραβηχτεί προς τα πάνω ο κατώτατος μισθός. Μην πάμε προς τα κάτω στο τέλος της μέρας. Ευελπιστώ ότι με ευαισθησία και από μέρους της κυβέρνησης, γιατί και αυτή θα διαδραματίσει πάρα πολύ πολύ σημαντικό ρόλο, δεν είναι μόνο τι θα πουν οι συντεχνίες αλλά και οι οργανώσεις των εργοδοτών, θα αντιληφθούν ότι πέρα και πάνω από τα δικά τους κέρδη είναι και η ανάγκη να αντέξει η κοινωνία, να αντέξουν οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις αλλά και οι ευάλωτοι συνάνθρωποί μας την κρίση η οποία έχει έρθει. Δεν είναι οι εποχές των «παχιών αγελάδων», είναι οι εποχές όμως που θα πρέπει να υπάρξει ενσυναίσθηση. Να νιώσουμε δηλαδή ότι απέναντί μας υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι θέλουν να φτιάξουν τα σπιτικά τους, θέλουν να γίνουν εισβολείς που θέλουν να στείλουν τα παιδιά τους στα νηπιαγωγεία. Διερωτώμαι πραγματικά πάρα πολλές φορές πώς τα βγάζουν πέρα είναι οι άνθρωποι με αυτούς τους μισθούς πείνας που τους έχουν απομείνει στο τέλος.

Και τα ενοίκια που είναι…

Δυσθεώρητα ιδιαίτερα για τους λόγους που ξέρουν όλοι στη Λεμεσό αλλά δυστυχώς ακολούθησαν και για άλλες πόλεις

Υπάρχει και κάτι το οποίο μπορεί να γίνει σε ευρωπαϊκό επίπεδο για να ρυθμίσει το θέμα των ενοικίων;

Των ενοικίων όχι, υπάρχουν όμως οδηγίες οι οποίες δεν διασφαλίζουν το δικαίωμα στη στέγη ακόμη και σε εκείνη την ακραία περίπτωση όπου οι τράπεζες προχωρούν σε εκποιήσεις και δυστυχώς, δυστυχέστατα, εκείνο το οποίο εισπράττουμε από την Κύπρο είναι ότι παρότι από τον κ. Ρέιντερς και την Ένωση έχουν κινηθεί διαδικασίες επί παραβάσει, δηλαδή είμαστε ένα βήμα πριν από τα δικαστήρια γιατί παραβιάζονται αυτά τα θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα που είναι κατοχυρωμένα για τους ευρωπαίους πολίτες αναφορικά με το δικαίωμα στη στέγη, αλλά και με τα δικαιώματά τους σε ότι αφορά τη διαπραγμάτευση και τη συζήτηση πριν πάει η τράπεζα ή αυτά τα λεγόμενα ταμεία στην εκποίηση της πρώτης κατοικίας. Θεωρώ ότι θα μπορούσε να τους τραβηχτεί το χαλινάρι και με μια πιο γενναιόδωρη στεγαστική πολιτική να στηριχθούν οι νέοι άνθρωποι και άμα γίνει αυτό θεωρώ ότι μπορούν να πέσουν και τα ενοίκια.