Το φαινόμενο της «κοινωνικής απομόνωσης» με ό,τι αυτό συνεπάγεται, αντιμετωπίζουν οι άνθρωποι που ασθενούν με κορωνοϊό και παραμένουν στο σπίτι. Πέρα από τα συμπτώματα της ασθένειας τους, που τα περνά ο καθένας ξεχωριστά με τον δικό του τρόπο και με οδηγίες από τον προσωπικό τους γιατρό, έχουν να αντιμετωπίσουν και τις αντιδράσεις από τον κοινωνικό τους περίγυρο που άλλοτε φθάνουν στα πρόθυρα του παροξυσμού. Υπάρχουν βέβαια και οι περιπτώσεις που ανταποκρίνονται ορθά στην όλη κατάσταση. Ο ρατσισμός σε μερικές περιπτώσεις είναι έκδηλος από τους «υγιείς» συνανθρώπους μας που στιγματίζουν αυτούς που περνούν την ασθένεια. Υπάρχει έντονα ο φόβος ακόμη και για ένα απλό τηλεφώνημα σε αυτούς που νοσούν, αποκλείοντας τους από την κοινωνική ζωή. Τρεις επαγγελματίες υγείας που νοσούν με κορωνοϊό μίλησαν στο ΚΥΠΕ και εξέφρασαν τα δικά τους συναισθήματα για το πώς τους αντιμετωπίζουν οι γύρω τους. «Αυτό που αντιμετωπίζουμε από τους γύρω μας είναι ο φόβος», λέει επαγγελματίας υγείας που νόσησε με κορωνοϊό στο νοσοκομείο όπου εργάζεται. «Ξαφνικά νοιώθω, πέραν από την ασθένεια που έχω να περάσω, ότι δεν είμαι το ίδιο άτομο που ήμουν παλιά. Οι άλλοι με βλέπουν με άλλο μάτι. Είναι καχύποπτοι. Φοβούνται ακόμη να τηλεφωνήσουν να με ρωτήσουν αν είμαι καλά, λες και θα μολυνθούν από το τηλέφωνο. Οι φίλοι και οι γνωστοί έχουν σκορπίσει από τη ζωή μας. Νομίζουν ότι από μια κουβέντα στο τηλέφωνο θα μολυνθούν. Αυτοί που έχουν μείνει μαζί μας είναι οι οικογένειες μας. Γενικά ο κόσμος δείχνει μια ανεξήγητη κακία με τη στάση του που δεν μπορώ να καταλάβω πώς σκέφτονται». Η επαγγελματίας υγείας εκφράζει και την ανησυχία τι θα συμβεί μετά που όλο αυτό θα περάσει. «Θα μας αντιμετωπίζουν το ίδιο άραγε μετά που θα τελειώσει όλο αυτό;», διερωτάται. ΄Άλλη επαγγελματίας υγείας αναφέρει ότι «τα μόνα τηλέφωνα που δέχθηκα ήταν για να με ρωτήσουν αν φορούσα μάσκα την τελευταία φορά που είχα έρθει σε επαφή μαζί τους και πότε ήταν αυτό, φοβούμενοι ότι κι αυτοί έχουν μολυνθεί».
«Δεν μπορώ να καταλάβω πώς σκέφτεται ο κόσμος. Λες κι εμείς θέλαμε να νοσήσουμε με κορωνοϊό. Ήρθε και μας βρήκε στους χώρους εργασίας μας», σημειώνει. «Εμείς από την πρώτη στιγμή που εντοπιστήκαμε ως φορείς, πήραμε τα κατάλληλα μέτρα, μείναμε στο σπίτι μας και επικοινωνούμε με τον προσωπικό μας γιατρό. Σκεφτήκαμε την προστασία όλων των άλλων και ύστερα του εαυτού μας. Τώρα το πώς συμπεριφέρεται ο κόσμος είναι άλλη υπόθεση. Μας δακτυλοδείχνουν λες και κάναμε κανένα έγκλημα. Μας στήνουν στο τοίχο», προσθέτει. Υπάρχουν όμως και περιπτώσεις όπου επιδεικνύεται κοινωνική αλληλεγγύη προς τους ασθενείς με κορωνοϊό. Νοσηλευτής που νόσησε ύστερα από επιβεβαιωμένο κρούσμα στο Νοσοκομείο Λεμεσού, αναφέρει ότι γνωστοί και φίλοι τον παίρνουν συνέχεια στο τηλέφωνο για να μάθουν πώς είναι η έκβαση της υγείας του. «Γενικά αντιμετώπισα πολλή αγάπη από τους γύρω μου. Όλοι με παίρνουν τηλέφωνο για να μάθουν πώς είναι η υγεία μου. Τους ευχαριστώ όλους. Με εμψυχώνουν σε ό,τι περνώ. Έχουμε και την οικογένεια μας που είναι δίπλα μας. Με ένα τηλέφωνο μας φέρνουν ότι χρειαζόμαστε και είναι εκεί να μας στηρίξουν στη δύσκολη φάση που περνούμε», προσθέτει.
