της Δήμητρας Μακρυγιάννη

Η ανήσυχη… νηνεμία του καθ` ομολογία κατά συρροήν δολοφόνου πάγωσε και πάλι όλους όσοι τον αντίκρισαν. Υπό δρακόντεια μέτρα ασφαλείας, συνοδευόμενος από δύο αστυνομικούς -που έγιναν τις τελευταίες 8 ημέρες η σκιά του- ο “Ορέστης” μπαίνει στη δικαστική αίθουσα στις 10:30 το πρωί.  Την ηρεμία διαδέχεται η αμηχανία, ξεροκαταπίνει και δαγκώνει τα χείλη του μόλις εισέρχεται στην ασφυκτικά γεμάτη αίθουσα η δικαστής… 

Με σκυφτό το κεφάλι, σχεδόν καθ` όλη τη διάρκεια της διαδικασίας, ο 35χρονος λοχαγός έχει το βλέμμα κολλημένο στο πάτωμα. Δεν θέλει να κοιτάξει γύρω του. Όσες φορές διστακτικά ανεβάζει το κεφάλι του αποκαλύπτεται το σκοτεινό βλέμμα του.

Την ώρα που η δικαστής αναφέρεται στις δολοφονίες που ο ίδιος παραδέχθηκε ότι διέπραξε… ο “Ορέστης” χαμηλώνει τα βλέφαρα κρατώντας τα ματιά κλειστά για αρκετά δευτερόλεπτα.

Όσο ανέκφραστος κι αν θέλει να δείχνει… η γλώσσα του σώματος μαρτυρά ότι ο 35χρονος είναι ράκος ψυχολογικά και σωματικά. Δείχνει να συμφωνεί με ό,τι του λέει η δικαστής και οι αστυνομικοί. Κανείς δεν μπορεί να πιστέψει πως αυτός ο άνθρωπος έχει αφαιρέσει με τα ίδια του τα χέρια τις ζωές επτά γυναικών.