Φάκελος διαζύγια..

Η δυσάρεστη απόφαση ενός ζευγαριού που σηματοδοτεί το τέλος ενός πολιτικού ή θρησκευτικού γάμου. Τι ισχύει όμως για τους Κύπριους και τι καταγράφουν οι αριθμοί;

Οι αριθμοί..

Η εικόνα που αποτυπώνουν τα στατιστικά στοιχεία είναι πως τα διαζύγια στη χώρα μας ολοένα και “ανθίζουν” ιδιαίτερα από την χρονιά που έκανε τα πρώτα της “βήματα” η οικονομική κρίση. Άλλωστε το 2012, ο αριθμός των διαζυγίων εκτοξεύθηκε και ξεπέρασε τις 2 χιλιάδες και από τότε κυμαίνεται στα ίδια επίπεδα. 

Οι αριθμοί των τελευταίων τεσσάρων δεκαετιών προκαλούν προβληματισμό. Ο τριψήφιος αριθμός των διαζυγίων που καταγραφόταν πριν δεκαετίες έχει πλέον αντικατασταθεί και σταθεροποιηθεί στον τετραψήφιο.  

Δείτε αναλυτικά το συνολικό αριθμό διαζυγίων από τα έτη 1974-2017. 

Πηγή: Στατιστική Υπηρεσία

Ο κοινωνιολόγος Νίκος Περιστιάνης σχολιάζει στο alphanewslive ότι:

Advertisement

“Από τη μια οι Ελληνοκύπριοι εξακολουθούν να πιστεύουν έντονα στο θεσμό του γάμου και της οικογένειας. Οποιαδήποτε άλλη διευθέτηση, όπως η συγκατοίκηση, θεωρείται προσωρινή, ένας ενδιάμεσος σταθμός προς τον απώτερο στόχο, που είναι ο γάμος. Αυτό γίνεται πιο έντονο από τη στιγμή που έχει στην ουσία καταργηθεί ο παραδοσιακά αποδεκτός ενδιάμεσος σταθμός του αρραβωνιάσματος. Στο παρελθόν αρραβωνιασμένη ζευγάρια που δεν στέριωναν, διάλυσαν απλώς τον αρραβώνα τους και αυτό δεν φαινόταν στους δείκτες των διαζυγίων. Τώρα οι δοκιμές συμβίωσης γίνονται μέσα στον γάμο, οπότε αν η σχέση δεν δουλέψει οδηγείται στο διαζύγιο, οπότε και μεγαλώνει ο δείκτης! 

“Το κοινωνικό στίγμα”

Ο κ. Περιστιάνης σημειώνει πως η σταδιακή αύξηση των διαζυγίων τα έχει κάνει πολύ πιο αποδεκτά.

“Έχει φύγει το κοινωνικό στίγμα που συνόδευε τα διαζύγια στο παρελθόν. Τα έχουμε συνηθίσει, οπότε και πολύ πιο εύκολα καταφεύγει στην επιλογή αυτή ένα ζευγάρι που νοιώθει ότι η σχέση τους δεν δουλεύει πλέον. Οπότε, εξακολουθούμε να πιστεύουμε στον γάμο, δεν υπάρχουν ή δεν προσφέρονται άλλες επιλογές  και έχουν αφαιρεθεί οι αρνητικοί συνειρμοί από τα διαζύγια. Καθόλου παράξενο που αυξάνεται δραματικά ο αριθμός των τελευταίων”, προσθέτει ο κοινωνιολόγος Νίκος Περιστιάνης.

Μείωση στους .. γάμους  

Από την μια αύξηση στον αριθμό διαζυγίων και από την άλλη αύξηση στον αριθμό τέλεσης γάμων.  Ενδεικτικά είναι τα τελευταία στοιχεία της Στατιστικής Υπηρεσία για το έτος 2017 που αναφέρουν ότι ο αριθμός των γάμων μειώθηκε σε 13.062 από 13.558 τον προηγούμενο χρόνο. 

Διαζύγιο και … παιδιά

Aπό τα ζευγάρια που χώρισαν το 2017, το 46,0% δεν είχαν εξαρτώμενα παιδιά κάτω των 18 χρόνων, το 28,6% είχαν ένα, 19,6% δύο και 4,3% είχαν τρία ή περισσότερα παιδιά. Το ίδιος έτος η διάμεση διάρκεια γάμου υπολογίστηκε σε 9,0 χρόνια.

Οι παράγοντες που “δείχνουν” στο διαζύγιο..

Ποικίλουν οι λόγοι που ένα ζευγάρι επιλέγει να ακολουθήσει χωριστούς δρόμους. Αυτοί είναι μεταξύ άλλων: 

• Παρεμβατικά πεθερικά
• Προβλήματα επικοινωνίας
• Οικονομικά προβλήματα
• Απρόσμενα γεγονότα που απομάκρυναν το ζευγάρι
• Τρίτα πρόσωπα 
• Προβλήματα στο σεξουαλικό τομέα
• Μη κοινός τρόπος αντίληψης

Ο αντίκτυπος των διαζυγίων στα παιδιά

Είναι πλέον κοινωνικά αποδεκτό το διαζύγιο; Είναι μια επώδυνη διαδικασία και οι ποιες οι επιπτώσεις στον ψυχικό κόσμο των παιδιών; Τα σχετικά ερωτήματα απαντά στο alphanews.live η ψυχολόγος και Διδάκτορας Εξελικτικής- Σχολικής ψυχολογίας Δρ Αριστονίκη Θεοδοσίου Τρυφωνίδου. 

Οι καταστροφικές συνέπειες..

Τα διαζύγια, όπως αναφέρει, είναι πλέον κοινωνικά αποδεκτά, ενώ στην περίπτωση που στη μέση υπάρχει ένα παιδί, αυτό “υποφέρει” λιγότερο από ότι στο παρελθόν. 

“Ωστόσο ο συναισθηματικός πόνος από τον χωρισμό των παιδιών δεν είναι μικρότερος. Αυτό που ενδέχεται να έχει καταστροφικές συνέπειες για το παιδί είναι η αλλοίωση, η παραμόρφωση των σχέσεων περισσότερο παρά η ίδια η διακοπή των ιδίων των συναισθηματικών δεσμών”. 

Προσθέτει πως για ένα παιδί κάτω των δέκα ετών, το διαζύγιο είναι πιο δύσκολο. 

“Στην ουσία αυτό που κάνει η “είδηση” του διαζυγίου είναι η εισβολή στην συναισθηματική επικράτεια του παιδιού. 

Η ανάγκη για σωστή ενημέρωση

Η Δρ. Τρυφωνίδου εξηγεί πως από την στιγμή που ένα ζευγάρι αποφασίζει να πάρει χωριστούς δρόμου, χρειάζεται να ενημερώσει στην αρχή της διαδικασίας τα παιδιά.

“Το παιδί όταν είναι μικρό δεν μπορεί να κάνει πραγματικά τη συναισθηματική διεργασία κατανόησης του διαζυγίου παρά μόνο όταν μένει στον ίδιο χώρο. Ο συνήθης χώρος διαμονής των παιδιών θα πρέπει να είναι εκείνος όπου έζησαν με τους δυο γονείς τους και όπου θα ζήσουν μετά τον έναν. Στη διάρκεια του διαζυγίου αντενδείκνυται να αναγκάσουμε το παιδί να αλλάξει σχολείο. Το παιδί πρέπει να ακούσει τα κατάλληλα λόγια για τις αποφάσεις που πήραν οι γονείς. Ένα διαζύγιο είναι εξίσου αξιοπρεπές με έναν γάμο. Η σιωπή το κάνει να μοιάζει σαν κάτι βρώμικο. Όταν σε ένα σπίτι οι γονείς ζουν σε ένα κλίμα διαφωνίας πως να μην έχει το παιδί την αίσθηση μιας απειλής στη δική του συνοχή; Τα παιδιά θέλουν να ξέρουν αν οι γονείς τους θα χωρίσουν ή θα συνεχίσουν μαλώνοντας”. 

Ώρα για ευθύνες..

Την ίδια ώρα, η Δρ. Τρυφωνίδου τονίζει πως οι γονείς χρειάζεται να αναλάβουν την ευθύνη του χωρισμού τους για να μπορέσει να γίνει μια διεργασία προετοιμασίας.

“Αν τα παιδιά ενημερωθούν σωστά δεν θα συνεχίσουν να ζουν μέσα στο όνειρο που ανταποκρίνεται στην εξιδανίκευση του μικρού, το όνειρο για την ασφάλεια της (χαμένης) οικογένειας. Ότι λέγεται με λόγια, γίνεται ανθρώπινο και κατανοητό. Πολλά παιδιά νιώθουν ένοχα για το διαζύγιο των γονιών τους εξαιτίας του βάρους των ευθυνών που προξενεί η ύπαρξη τους για τους γονείς τους. Το παιδί έχει ανάγκη να ακούσει..Δεν μετανιώνω που παντρεύτηκα και έζησα με την μητέρα ή τον πατέρα σου. Δεν μετάνιωσα που σε γέννησα. Επίσης αν οι γονείς αγαπήθηκαν κατά τη σύλληψη και τη γέννηση των παιδιών δεν πρέπει να αρνηθούν την αγάπη που ένιωσαν ο ένας για τον άλλο μια ορισμένη στιγμή”.