«Η λύση για όλα τα προβλήματα, πιστεύω ότι είναι η αγάπη.»

Αυτός είναι ο Ιζέλ. Είναι ο πρώτος Τουρκοκύπριος που ανεβαίνει στη σκηνή του Θεατρικού Οργανισμού Κύπρου και συμπράττει με Ελληνοκύπριους καλλιτέχνες στέλνοντας πληθώρα μηνυμάτων σε μικρούς και μεγάλους μέσα από τη συμμετοχή του στην παιδική παράσταση Αριστοφάνης τόσος δα, σε σκηνοθεσία Κώστα Σιλβέστρου.

“Είναι πολύ σημαντικό για εμένα να είμαι στον ΘΟΚ και επίσης να δουλεύω με τον Κώστα Σιλβέστρο καθώς και να μοιράζομαι τη σκηνή με πολύ καλούς ηθοποιούς κι ελπίζω ότι αυτή η διαδικασία θα γίνει σαν αφετηρία, σαν έμπνευση για τις επόμενες γενιές αλλά και για τον ΘΟΚ για τις επόμενες δραστηριότητες. / Αντιλαμβάνομαι ότι ο ΘΟΚ αυτή τη στιγμή έχει τη θέληση, κάτι το οποίο είναι επαναστατικό και πολύ σημαντική στιγμή για την ιστορία μας.”

Ο Ιζέλ μας μίλησε για τη σημασία της παρουσίας του, ένα γεγονός που δεν θα έπρεπε να αποτελεί είδηση.

“Εμείς, ως οι ηθοποιοί, ως καλλιτέχνες, πρέπει να κάνουμε ό,τι μπορούμε για να συνεχίσει η συνεργασία, ώστε να αλλάξει η ιστορία, ώστε να γίνει ένα σύνηθες γεγονός το να μοιράζονται την ίδια σκηνή Τουρκοκύπριοι κι Ελληνοκύπριοι και όχι να βάζουμε το εμπόδιο της γλώσσας για να μην το κάνουμε. Πρέπει να βρούμε τρόπο να ξεπεράσουμε προβλήματα.”

Η παράσταση επανέρχεται μετά από την επιτυχημένη περσινή χρονιά και ο Ιζέλ αντικαθιστά τον Στέλιο Καλλιστράτη, ο οποίος, ως θεατής πλέον, δηλώνει ιδιαίτερα συγκινημένος που είδε το ρόλο του να ενσαρκώνεται από έναν σπουδαίο συνάδελφό του, όπως αναφέρει.

Στέλιος Καλλιστράτης, ηθοποιός“Λόγω της κατάστασης που επικρατεί, ναι, εν θα πήγαινε το μυαλό μας ότι θα μπορούσε ας πούμε να είναι ένας Τουρκοκύπριος συνάδελφος. Οπότε, χάρηκα πάρα πολλά για τούτη την εξέλιξη και βλέποντας και την παράσταση, τον άθλο που έκανε ο Ιζέλ, μαθαίνοντας ελληνικά για τούτη την παράσταση/ήταν μια πάρα πολλά όμορφη έκπληξη.”

Για τον Ιζέλ, όσα μας ενώνουν σαν ανθρώπους, είναι πολύ περισσότερα από όσα μας χωρίζουν και αυτά μπορούν εύκολα να μεταβληθούν. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι στην παράσταση ακούμε την Ειρήνη του Ρίτσου σε ελληνικά…και τουρκικά.

Advertisement

“Δεν θα έπρεπε να αφήνουμε τη γλώσσα να είναι ένα εμπόδιο μεταξύ των δύο κοινοτήτων. Θα έπρεπε να βάλουμε τα δυνατά μας να μιλούμε ο ένας τη γλώσσα του άλλου, επειδή μοιραζόμαστε την ίδια γη, μοιραζόμαστε την ίδια κουλτούρα, μοιραζόμαστε την ίδια ατμόσφαιρα. Αυτό είναι πολύ σημαντικό για όλους μας και θα έπρεπε να μάθουμε να μοιραζόμαστε περισσότερο και πρέπει να προσπαθήσουμε να προσπεράσουμε το εμπόδιο της γλώσσας, όπως διασχίζουμε το οδόφραγμα. Δεν θα έπρεπε να είναι εμπόδιο μεταξύ μας, μεταξύ των κοινοτήτων. Πρέπει να προσπαθήσουμε να το ξεπεράσουμε, να προσπαθήσουμε να βρούμε περισσότερους τρόπους να παράγουμε μαζί, να δημιουργούμε περισσότερα μαζί.”

Όσον αφορά τα μηνύματα που λαμβάνουν οι θεατές;  

“Στο τέλος της παράστασης συνειδητοποιούν κάτι, ότι αυτή η χώρα ανήκει σε όλους μας και ότι όσο μοιραζόμαστε, αναπτυσσόμαστε καλύτερα, πολύ καλύτερα, είναι καλύτερη η ζωή. Το ζήτημα δεν είναι μεταξύ των ανθρώπων, το ζήτημα είναι πολιτικό. Κι εμείς, ως οι καλλιτέχνες, ως οι ηθοποιοί, με τους τρόπους που συνεργαζόμαστε, δείχνουμε στους ανθρώπους, τους κάνουμε να συνειδητοποιούν, προσπαθούμε να οδηγήσουμε στην κριτική επίγνωση ότι δεν έχουμε πρόβλημα, ότι μπορούμε να κάνουμε και να μοιραστούμε τα πάντα μαζί.”

Παραστάσεις κάθε Σάββατο στις 15:30 και Κυριακή στις 10 το πρωί στην Κεντρική σκηνή του ΘΟΚ.