Της Αλεξάνδρας Παύλου
AdvertisementΚύριος ΑχιλλέαςΑναγκαστήκαμε να πιάσουμε όλοι δουλειά από νωρίς, εγώ 4,5 χρονών πρόσεχα δύο γαϊδούρια.
Ενενήντα χρόνια ζωής και ιστορίας και πάνω από μισό αιώνα, στο καθήκον. Ο κύριος Αχιλλέας, τσαγκάρης στο επάγγελμα, κατάγεται από το χωριό Πωμός και ζει τα περισσότερα χρόνια της ζωής του στην Πρωτεύουσα. Κάπου 20 χρόνια πριν άνοιξε και το δικό του τσαγκαράδικο στην οδό Σωκράτους, στην Παλιά Λευκωσία.
Κύριος ΑχιλλέαςΟ πατέρας μου, μου λέει όταν τέλειωσα το δημοτικό, δεν έχω λεφτά να σε στείλω σε Λεμύθου και οι παραπάνω δασκάλοι στο χωριό μου πήγαιναν στη Λεμύθου και γίνονταν δάσκαλοι και του λέω κοίταξε «είμαι ξυπόλητος, Παπούτσια», θα γίνω «Παπουτσής»… γιατί αν και μικρός σκέφτηκα αφού είμαι χωρίς παπούτσια σημαίνει πως ο κόσμος όλος θέλει παπούτσια…
Κόντρα στη βιομηχανοποίηση των καιρών, ο κύριος Αχιλλέας, επιδιορθώνει παπούτσια κάθε λογής, γιατί όπως μας είπε, δε χρειάζεται να αλλάζεις παπούτσια με ψύλλου πήδημα.
Στην οδό Σωκράτους στην Παλιά Λευκωσία, ο κύριος Αχιλλέας είναι ένας από τους τελευταίους τσαγκάρηδες που κρατούν την τέχνη τους ζωντανή.
AdvertisementΚύριος Αχιλλέας
Εγώ έρχομαι εδώ για να περνά η ώρα μου. Είμαι 90 και είμαι παλικάρι. Δεν παίρνω πολλά λεφτά, τους παραπάνω τους τα χαρίζω, σαν αυτά τα πράγματα τα κάνω δωρεάν… Κανένα κόλλημα γιατί να τους πιάσεις λεφτά… αν κάνει 10 δώσμου 2-3 ευρώ απλά για τη γόμα.
Οι ιστορίες του δεν έχουν τελειωμό. Κρατάει τις ρίζες και τα λόγια του παππού του σαν φυλακτό.
AdvertisementΚύριος ΑχιλλέαςΚοίταξε εδώ, διάβασε τι γράφει. «Τον γλήορον τον άνθρωπον αγαπουν τον τζαι οι πέτρες. Χριστοφής Μορίτσης, ο παππούς στον Αχιλλέα». Ο παππούς μου πέθανε 107 χρονών.
Με το πιθκιαύλι το χαμόγελο και τις ιστορίες του, ο κύριος Αχιλλέας, θυμάται ιστορίες από το χωριό του, τα δύσκολα χρόνια που πέρασαν και τους αγώνες που έδωσε μέχρι να έχει το δικό του τσαγκαράδικο.
Κύριος ΑχιλλέαςΠέθανε η μάνα μας και άφησε 6 μωρά, πέθανε 29 χρονών η μάνα μου. Αν δεν πέθαινε η μάνα μου θα ήμασταν 18-20 έτσι λογαριάζω. Από τα 18 έκανε το πρώτο και στα 29 το τελευταίο.
Η αγάπη του για ζωή, προβάλλεται μέσα από τα μάτια και το χαμόγελο του. Ο κύριος Αχιλλέας, διηγείται τις ιστορίες του σε κάθε επισκέπτη, μοιράζοντας απλόχερα μαθήματα μιας ευτυχισμένης ζωής.