Ο Τάκης Αγαθοκλέους, ήταν υπεύθυνος θαλάμων του ψυχιατρείου Αθαλάσσας. 43 ολόκληρα χρόνια, απο τους βομβαρδισμούς της Τουρκικής αεροπορίας κατά αμάχων, μιλά αποκλειστικά στην κάμερα του Alpha, για τις τραγικές στιγμές στις 20 Ιουλίου 1974.

“‘Ηταν αφάνταστος ο πανικός που επικρατούσε…”

Ο Τάκης Αγαθοκλέους, κλήθηκε εκείνη την μέρα να πάει δουλειά, γνωρίζοντας οτι ίσως να μην επέστρεφε ξανά πίσω στην οικογένειά του. 

“Όταν έφτασα στα ττέλια του ψυχιατρείου είδα από πάνω τα αεροπλάνα που βομβαρδίζαν το ψυχιατρείο. Κατέβηκα, άφησα το αυτοκίνητο μέσα στην μέση του δρόμου , πήδησα πάνω από τα κάγκελα και μπήκα μέσα στον κήπο του ψυχιατρείου.” 

Μπροστά του εκτυλίχθηκαν εικόνες φρίκης.

“Κάτω από τα δέντρα ήταν γεμάτο ασθενείς που έφυγαν από τους θαλάμους και ήρταν να βρουν καταφύγιο. Αμέσως αρχίσαμε να φέρνουμε τραυματίες από τους πάνω θαλάμους που έγινε ο βομβαρδισμός. Τους τραυματίες τους χωρίσαμε σε δύο κατηγορίες. Άμεση θεραπεία επι τόπου και και τους άλλους τους στέλλαμε βαριά τραυματισμένους στο γενικό νοσοκομείο. Αυτό συνέχισε μέχρι η ώρα 5.”

Γύρω του παντού, καμένες σάρκες και αίμα.

“Η ώρα 5 το απόγευμα, λέω να πάω να δω που είναι τούτοι οι βομβαρδισμοί που γίνονται στους πάνω θαλάμους. Όταν πήγα πάνω, σε ένα κρατήρα, μαζί με δύο άλλους νοσοκόμους , μαζί μου, εβοηθούσαμε να φκάλουμε που μες τον κρατήρα νεκρούς. Οι τραυματίες περιφέρονταν γυρώ για να προστατέψουν τον εαυτό τους, άλλοι έφυγαν εκτός και το βράδυ επέστραψαν πίσω να κοιμηθούν και την ημέρα εκείνη τους προσφέραμε ένα κομμάτι ψωμί και νερό , δεν είχαμε τίποτα άλλο”.

Η επόμενη μέρα 

Η επόμενη μέρα, ακόμη πιο δύσκολη, αφού όσοι ήταν υπηρεσία, κλήθηκαν από τον τότε διευθυντή του ψυχιατρείου να θάψουν όπως- όπως τους 31 νεκρούς της Αθαλάσσας.

“Πήγα με δύο νοσοκόμους άλλους, οι οποίοι με βοήθησαν να μαζέψουν τους νεκρούς και να τους θάψουμε στον πλησιέστερο κρατήρα πίσω από τον θάλαμο 2 που ήταν η μεγάλη καταστροφή. Η ταφή έγινε στον κρατήρα και ήρθα ένα τράκτορ και τους σκέπασε”. 

Η πληροφορία που δόθηκε 

Οι Τούρκοι, κτύπησαν και δεύτερη φορά στις 15 Αυγούστου. Αυτή την φορά δεν σημειώθηκαν νεκροί αλλά πολλοί ήταν οι τραυματίες. Ο λόγος που κτυπούσαν ανελέητα το ψυχιατρείο ήταν η αποθήκη  του στρατού που τότε ήταν ακριβώς δίπλα από το ψυχιατρείο Αθαλάσσας.

“Γίνονταν κτήρια μέσα στο ψυχιατρείο και είχαν τουρκοκύπριους εργάτες. Οι τ/κ εργάτες έδωσαν πληροφορίες ότι στην περιοχή υπήρχαν οι απο΄θηκες του στρατού και τα αεροπλάνα παρόλο οι θάλαμοι από πάνω είχαν τον σταυρό βομβαρδίστηκε καταλάθος. Δεν ήταν ο στόχος το ψυχιατρείο , στόχος ήταν η αποθήκη του στρατού. Αν επετυχέναν θα ήταν τεράστια η καταστροφή για την Κύπρο.” 

Μέσα από την συγκλονιστική μαρτυρία του τότε υπευθύνου θαλάμων του ψυχιατρείου, γίνεται σαφές πως υπάρχουν βαρύτατες ευθύνες διαχρονικά για το γεγονός πως αυτοί οι άνθρωποι δεν έτυχαν μιας κανονικής κηδείας, εδώ και 43 χρόνια. Η πολιτεία τους ξέχασε. Όπως ξεχασμένοι ήταν και απο την κοινωνία τον μαύρο Ιούλιο του 1974.

“Πως θα είχε ενδιαφερθεί για αυτούς τους νεκρούς; Τώρα η κυβέρνηση θα πάρει πολιτική απόφαση να κάνει εκσκαφή για τους νεκρούς που υπάρχουν στο ψυχιατρείο.”

Όπως, μας αποκάλυψε ο Τάκης Αγαθοκλέους, επιθυμία του είναι να παρευρίσκεται στην ταυτοποίηση των οστών των τριάντα ενός τρόφιμων του ψυχιατρείου.