Του Γιώργου Χρυσάνθου

45 χρόνια μετά την τουρκική εισβολή και το ζήτημα των αγνοουμένων παραμένει ανοικτή πληγή.

Χιλιάδες συγγενείς περιμένουν μέσα από το πέρασμα των χρόνων να ενημερωθούν για την τύχη των δικών τους ανθρώπων.  Ανάμεσα στις φωτογραφίες που μας έχουν στιγματίσει είναι αυτή με ένα μικρό παιδάκι ψάχνει τον πατέρα του, κρατώντας στα χέρια την νυφική φωτογραφία των γονιών του. Της Μαρίας και του Σάββα. Πρόκειται για τον  Θεόδωρο, 45 χρονών σήμερα. Όσα και τα χρόνια της κατοχής. Πρόλαβε να ζήσει τον πατέρα του 3 μήνες.

Την πόρτα του σπιτιού της και συνάμα την καρδιά της άνοιξε στον Alpha η Μαρία Διάκου. Και μέσα από τα μάτια της μπορεί να δει ο καθένας το δράμα που περνούν όσοι ακόμη περιμένουν τον άνθρωπο τους.

Η κ.Μαρία έχει την δική της ελπίδα και φυλάει ως κόρη οφθαλμού όσα αντικείμενα και ρούχα του συζύγου της πρόλαβε να πάρει μαζί της όταν έφευγε άρον άρον για να γλυτώσει το παιδί της από τους τούρκους στρατιώτες… Μετά από τόσα χρόνια η κ. Μαρία ψάχνει την κάθε στιγμή που θα βρίσκεται με άλλους ανθρώπους, γιατί αυτό την κάνει να ξεχνά για να αντέξει. Τα βράδια όμως είναι δύσκολο, όπως δύσκολες είναι και οι γιορτινές μέρες. Για την ίδια μόνο γιορτινές δεν είναι.

Ο κάθε συγγενείς περιμένει να ακούσει τι απέγινε ο άνθρωπος του. Το ίδιο και η Μαρία Διάκου Και αν πέρασαν χιλιάδες μέρες από τις θηριωδίες των τούρκων στρατιωτών το μυαλό δεν ξεχνά, και τα δάκρυα δεν έχουν ακόμη στερέψει.