Τουλάχιστον έξι μοτοσικλετιστές που έχασαν τη ζωή τους τα τελευταία δύο χρόνια, είχαν προσκρούσει σε πάσσαλους που βρίσκονται στα πεζοδρόμια. Το γεγονός αυτό αναδεικνύει τη σοβαρότητα του τραυματισμού που μπορεί να προκαλέσουν οι πάσσαλοι, οι οποίοι, όπως καταγγέλλει στο AlphaNewsLive ο Υπεύθυνος της Λέσχης Δικαιωμάτων Μοτοσικλετιστών Βάσος Ευσταθίου, αποτελούν “καθοριστικό παράγοντα”.

Κατά το 2017-2019, σημειώθηκαν έξι θανατηφόρα ατυχήματα με μοτοσικλετιστές, με χτύπημα του μοτοσικλετιστή σε πάσσαλο. Τρία στη Λεμεσό, δύο στη Λάρνακα και ένα στη Λευκωσία. Φυσικά υπήρξαν και τροχαία που δεν είχαν ως αποτέλεσμα την απώλεια ζωής, αλλά τον τραυματισμό του μοτοσικλετιστή, για τον ίδιο λόγο.

Η Λέσχη Δικαιωμάτων Μοτοσικλετιστών Κύπρου στέλνει σήματα SOS.

“Λόγω της έλλειψης θέσεων στάθμευσης για αυτοκίνητα, οι οδηγοί καταφεύγουν στα πεζοδρόμια, οπότε οι αρχές θεώρησαν ότι πρέπει να “εγκλωβίσουν” τα πεζοδρόμια για να μπορούν να τα χρησιμοποιούν οι πεζοί. Το έπραξαν όμως με λανθασμένο τρόπο. Σε χώρες του εξωτερικού, χρησιμοποιούν υλικά τα οποία έχουν προδιαγραφές και “συγχωρούν” λάθη του ανθρώπινου παράγοντα.”

Ειδικά στην Πάφο, όπως τόνισε, εκτός του ότι είναι μεταλλικά, είναι και μυτερά αυξάνοντας την πιθανότητα σοβαρού έως και θανατηφόρου τραυματισμού.

Ο κ. Ευσταθίου επεσήμανε επίσης ότι δεν αφορά μόνο τους μοτοσικλετιστές αλλά τόσο τους αυτοκινητιστές, όσο και τους πεζούς, προσθέτοντας ότι υπάρχουν εναλλακτικές λύσεις, όπως η αστυνόμευση ή η τοποθέτηση εμποδίων τα οποία να μην προκαλούν τραυματισμό.

“Οι δρόμοι πρέπει να είναι χωρίς εμπόδια ή να μπαίνουν εμπόδια τα οποία θα “συγχωρέσουν” κάποιο λάθος, είτε του αυτοκινητιστή είτε του μοτοσικλετιστή. Σε αυτή την περίπτωση, τα μεταλλικά στυλάκια, δεν συγχωρούν, αντίθετα τιμωρούν.”

Οι οποιεσδήποτε κινήσεις τους, έπεσαν σε τοίχους…

“Η λέσχη αριθμεί 600 μέλη παγκύπρια τα οποία βρίσκονται κάθε μέρα στους δρόμους. Έχουν σταλεί φωτογραφίες και επιστολές διαμαρτυρίες σε Δήμους και Κοινότητες, στα Υπουργεία. Κάποια χάνονται στα συρτάρια, κάποια θα αντικατασταθούν όταν θα φτιαχτεί ο δρόμος, για κάποια υπάρχει ευρύτερο σχέδιο αναμόρφωσης της περιοχής, είναι πολύ χαμηλή η ανταπόκριση επειδή μπαίνει ο παράγοντας κόστος στη μέση.”

“Δεν αντιλαμβάνονται τη σοβαρότητα του κινδύνου που παραμονεύει”, καταλήγει.