Πνιγμένοι στο εργασιακό άγχος φαίνεται να είναι οι Κύπριοι όπως καταδεικνύει έρευνα που πραγματοποίησε η ΣΕΚ. Τον τελευταίο χρόνο, σύμφωνα με την έρευνα, από το σύνολο 480.000 εργαζομένων συνολικά 62.400 εργαζόμενοι απουσίασαν από την εργασία τους για περισσότερες από 11 μέρες εξαιτίας ψυχολογικής πίεσης που υπέστησαν στον εργασιακό τους χώρο.

Για το θέμα μίλησε στην εκπομπή Alpha Ενημέρωση, ο Γενικός Οργανωτικός της ΣΕΚ, Πανίκος Αργυρίδης, ο οποίος είπε ότι σκοπός της έρευνας της ΣΕΚ, είναι να εντοπιστούν οι πηγές των κινδύνων στην εργασία, τα προβλήματα που δημιουργούν ατυχήματα στην εργασία, με στόχο να διαμορφωθούν στρατηγικές και σχέδια δράσεις για μηδέν ατυχήματα και μηδέν θανάτους στον χώρο εργασίας.

Ο κ. Αργυδρίδης είπε ότι 77% των εργαζομένων δεν γνωρίζει αν ο εργοδότης τους διαθέτει διαδικασίες ή πολιτικές διαχείρισης  του άγχους στον χώρο εργασίας.

Αναφορικά με την απουσία εργαζομένων εξαιτίας εργασιακού άγχους, ο αριθμός των 62.400 εργαζομένων που απάντησε ότι έχει απουσιάσει εξαιτίας άγχους, αντιστοιχεί στο 11% του συνολικού αριθμού εργαζομένων.

Ο Διδάκτωρ Γνωστικής Νευροψυχολογίας, Σωτήρης Δούκλιας στην παρέμβασή του στην εκπομπή είπε ότι το άγχος είναι ουσιαστικά ένας μηχανισμός επιβίωσης που τον φέρουμε όλοι εκ γενετής. Ωστόσο, όπως σημείωσε, έχουμε φτιάξει σήμερα πολλούς τεχνικούς κινδύνους στο μυαλό μας, με αποτέλεσμα να βρισκόμαστε σ’ έναν βαθμό εγρήγορσης στον οποίο δεν θα έπρεπε να βρισκόμαστε.

Δηλαδή, όπως εξήγησε ο κ. Δούκλιας, «όταν πιάνω τον εαυτό μου να αντιδρά υπέρμετρα σε ένα συγκεκριμένο ερέθισμα, όπως το να ξεχάσω το κινητό μου προτού έρθω στη δουλειά ή να μην προλαβαίνω λόγω της κίνησης να φτάσω στη δουλειά μου στην ώρα μου, πράγματα για τα οποία δεν υπάρχει κάποιος κίνδυνος για τη ζωή, αλλά το μυαλό μου έχει συνηθίσει να τον αναγνωρίζει ως τέτοιο» και «όταν πιάνω τον εαυτό μου να συνεχίζω να βρίσκομαι σε εγρήγορση ενώ το ερέθισμα έχει περάσει ή όταν φτάνω στα επίπεδα του χρόνιου άγχους στο οποίο πιάνω τον εαυτό μου πλέον να νιώθει αυτή την ένταση χωρίς να υπάρχει ερέθισμα».

Ειδικότερα για το εργασιακό άγχος, σημείωσε ο Καθηγητής, «μπορούμε να το δούμε σαν ένα σωρευτικό είδος άγχους, με την έννοια ότι ένα άτομο δεν μπορεί να διαχωρίσει μεταξύ του άγχους που μπορεί να φέρει από την υπόλοιπη ζωή του και το άγχος που έχει για τη δουλειά του και γι’ αυτό τον λόγο έχει πολύ μεγάλη σημασία αυτό που ονομάζουμε ισορροπία μεταξύ ζωής και επαγγέλματος (work-life balance), στο οποίο προσπαθούμε να εκπαιδεύσουμε τα άτομα σε τρόπους που θα τους βοηθήσουν να έχουν μια πιο ισορροπημένη αντίδραση στο προσωπικό, στο επαγγελματικό και στο οικογενειακό άγχος».

Σε επίπεδο εργασιακού άγχους, σημαντικό είναι επίσης, «η εκπαίδευση των ατόμων, δηλαδή η βοήθεια που θα παράσχουμε στον εργαζόμενό μας ώστε να μπορέσει να μειώσει το δικό του άγχος, προτού μπει στο περιβάλλον εργασίας. Από εκεί και πέρα έχει να κάνει περισσότερο με οργανωτικούς παράγοντες, υπό την έννοια ότι η περισσότερη πίεση που θα δεχθεί κάποιος στην εργασία, έχει να κάνει με τον περιβάλλοντα χώρο και κατά πόσον ο εργαζόμενος έχει τα εργαλεία να κάνει αυτά που του ζητούνται, με τον τρόπο που του ζητούνται και στον χρόνο που του ζητούνται».

Τέλος, ο κ. Δούκλιας αναφέρθηκε και στη σημασία της γενικότερης εργασιακής κουλτούρας, η οποία «έχει να κάνει με το τι εγώ αναμένω από τον εργαζόμενό μου, τι βοήθεια του παρέχω για να κάνει σωστά τη δουλειά του και στον χρόνο που πρέπει».