“Στο Αγκαλιάζω με αγάπη δεν φοράμε παρωπίδες και δεν κλείνουμε πόρτες. Ανοίγουμε την πιο μεγάλη αγκαλιά ανιδιοτέλειας και προσφοράς και προσπαθούμε να βρίσκουμε λύσεις μέσα από τον κόσμο για τον κόσμο”.
Με αυτά τα λόγια, η Μαρία Αντωνίου μας περιγράφει το σκεπτικό πίσω από τη δημιουργία της εθελοντικής ομάδας η οποία έχει αγκαλιαστεί από εκατοντάδες πολίτες. Η δημιουργός του “Αγκαλιάζω με αγάπη” ανοίγει την καρδιά της στο AlphaNews.Live, και αποκαλύπτει την περιπέτεια που έζησε και στάθηκε η αφορμή για να αρχίσει ένας μεγάλος αγώνας προσφοράς προς τους συνανθρώπους μας που αντιμετωπίζουν δυσκολίες διαβίωσης. Οι ανάγκες όπως μας είπε είναι πολλές. Τρόφιμα, είδη ένδυσης και υπόδησης, βρεφικός και οικιακός εξοπλισμός είναι μεταξύ των αγαθών που προσφέρονται μέσω της εθελοντικής δράσης της ομάδας.
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
Αυτές τις μέρες, οι δράσεις των εθελοντών επικεντρώνονται κυρίως στις ευπαθείς ομάδες και ηλικιωμένους λόγω του περιορισμού από την πανδημία του κορωνοϊού.
Πως δημιουργήθηκε “αγκαλιάζω με αγάπη” και ποιος ήταν ο στόχος;
Advertisement“Ξεκίνησε καθαρά από μια δική μου προσωπική ανάγκη. Διένυα τον έβδομο μήνα εγκυμοσύνης στο πρώτο μου παιδί όταν η μητέρα μου μπήκε εσπευσμένα στο χειρουργείο συνέπεια τροχαίου ατυχήματος. Το ένα χειρουργείο έφερνε το άλλο με αποτέλεσμα να φτάσουμε τα 30 χειρουργεία με τεράστιους κινδύνους για απώλεια της ζωής της, παραμονή στην εντατική και τμήματα του Γενικού Νοσοκομείου Λευκωσίας για 10 συνεχόμενους μήνες και συνολικά 18 μήνες συμπεριλαμβανομένης της αποκατάστασης μακριά από το σπίτι μας και την οικογένεια που πραγματικά είχε καταρρεύσει αφού σπίτι μας ήταν πλέον το νοσοκομείο. 40+1 εβδομάδων κι αφού έπρεπε ήδη να είχα γεννήσει βρισκόμουν στο πλάι της στο νοσοκομείο ετοιμόγεννη και πολύ πληγωμένη που θα την άφηνα μόνη για να βρεθώ σε κάποιο άλλο νοσοκομείο επίσης μόνη για να φέρω στη ζωή το δικό μου παιδί. Ο κόσμος μου όλος μέχρι εκείνη την στιγμή .. η μαμά μου. 40+3 έφερα στη ζωή ένα υγιέστατο αγοράκι κι από τη πρώτη στιγμή που το έπιασα αγκαλιά άλλαξαν όλα μέσα μου. Αυτός ήταν ο κόσμος μου πια… η προτεραιότητά μου. Ήθελα όμως τη μαμά μου κοντά μου κι ήταν τόσο μακριά. Βγαίνοντας λοιπόν από το νοσοκομείο με το βρέφος (4 ημερών) κι εφόσον ήταν αδύνατο να πάει το μωρό στο θάλαμο που νοσηλευόταν η γιαγιά εξασφαλίσαμε ειδική άδεια από την διεύθυνση του νοσοκομείου και κατεβάσαμε τη μαμά μου με το κρεβάτι αφού ήταν κλινήρης στο χώρο στάθμευσης για να γνωρίσει το εγγόνι της. Να έχει ακόμα ένα λόγο να κρατηθεί στη ζωή. Θυμάμαι χαρακτηριστικά να παρακαλώ το Θεό όχι να μην μου στερήσει τη μαμά μου αλλά να δώσει στο μωρό μου το δικαίωμα να μην στερηθεί τη γιαγιά του. Την πιο καλή γιαγιά του κόσμου”.
Κάπως έτσι άρχισε το “Αγκαλιάζω με αγάπη”…
“Μέσα στο νοσοκομείο καθημερινά συνάντησα ανθρώπους που πολεμούσαν για μια μικρή παράταση, μια ακόμα μέρα ευτυχίας που αυτή δεν περιλάμβανε χρήματα και πολυτέλειες, ακριβά ρούχα, σπίτια κι αυτοκίνητα, περιλάμβανε την ευτυχία που νιώθεις μέσα από το σφίξιμο του χεριού, μιας ακόμα αγκαλιάς και το χαμόγελο των ανθρώπων που αγαπάς. Κάθισα στο ίδιο παγκάκι με ανθρώπους που περίμεναν με την ίδια αγωνία να ανοίξουν οι πόρτες της εντατικής για να βρεθούν κοντά στα αγαπημένα τους πρόσωπα κι έπειτα να διανυκτερεύσουν σε μια καρέκλα στο διάδρομο περιμένοντας την επόμενη μέρα για να βρεθούν κοντά στους αγαπημένους τους. Άνθρωποι από Πάφο και Λεμεσό που δεν είχαν τα λεφτά για τις καθημερινές διαδρομές και βρίσκονται καθηλωμένοι εκεί να περιμένουν το άνοιγμα μιας πόρτας και μιας χαρμόσυνης είδησης. Άνθρωποι που δεν είχαν κέρμα για ένα καφέ. Η αναφορά μου στο θέμα αυτό με συγκινεί και μου θυμίζει την κάθε στιγμή μιας και τέτοιες μέρες βρισκόμουν εκεί! Μηνάς Δεκέμβρης και η μητέρα μου βρισκόταν σε κώμα στην εντατική. Καθημερινά ντυμένοι γιορτινά, παιδιά και εγγόνια βρισκόμασταν εκεί με τις κιθάρες να τραγουδάμε και να κλαίμε ταυτόχρονα. Να περιμένουμε τη στιγμή που θα ανοίξει τα μάτια της και θα μας δει όπως ακριβώς μας θυμόταν… όμορφους, περιποιημένους και χαμογελαστούς. Να μας δει και να θέλει να μείνει μαζί μας, να μην καταλάβει πως μας προκαλεί στενοχώρια η κατάστασή της και να θέλει να ζήσει και να μοιραστεί την χαρά μας, γιατί για μας ήταν τεράστια χαρά να είναι ξανά μαζί μας με την οποιανδήποτε διαφορετικότητα. Παραμονή Χριστουγέννων άνοιξε τα μάτια της. Εισακούστηκαν οι προσευχές μας. Δε μιλούσε και έδειχνε αλλαγμένη… κι εγώ το ίδιο! Μέσα από αυτό το βίωμα, άλλαξα μέσα μου, άλλαξα όμως και έξω μου. Πλέον κανένα ρούχο και καμιά πολυτέλεια δεν έχει για μένα την σημασία που έχει η ζωή! Τότε ένιωσα και έντονα την ανάγκη να «Αγκαλιάσω με Αγάπη» όλο το κόσμο, χωρίς να ξεχωρίζω χρώμα και εθνικότητα, προσφέροντας ένα κομμάτι από μένα! Εξού και το όνομα, το οποίο ήταν τελείως αυθόρμητο. Ήθελα να αγκαλιάσω με αγάπη κι όχι απλά να τη προσφέρω, δεν ήθελα απλά να χαρίσω αλλά να ανοίξω μια μεγάλη αγκαλιά που να χωράει όλος ο κόσμος”.
Σίγουρα φτάνουν κοντά σου ιστορίες ανθρώπων όχι και τόσο ευχάριστες. Ποια είναι αυτή που σε έχει συγκλονίσει και ποιο ήταν το αποτέλεσμα της δικής σου κινητοποίησης.
“Οι περισσότερες ιστορίες που προβάλλονται μέσα από το Αγκαλιάζω με αγάπη είναι συγκλονιστικές. Κάθε φορά λέω πως αυτή η ιστορία είναι η πιο συγκλονιστική μέχρι να έρθω αντιμέτωπη με την επόμενη ιστορία. Επειδή πλέον για να μένα το αγκαλιάζω με αγάπη και οι άνθρωποι του είναι η καθημερινότητα μου και συγκινούμαι ακόμα και με τα πιο μικρά και πιο απλά θα αναφερθώ στην ιστορία που συγκίνησε όλο τον κόσμο ανα το παγκύπριο. Η οικογένεια της μικρής Αναστασίας που ήταν μόλις 3ων μηνών αντιμετώπιζε προβλήματα με τη στέγη του σπιτιού και έβρεχε μέσα στο σπίτι λες κι ήσουν έξω στην αυλή. Με μια ανάρτηση αμέσως βρέθηκαν εργάτες πρόθυμοι να δουλέψουν εθελοντικά και την επόμενη μέρα επισκέφθηκαν το χώρο εκτίμησαν τις ζημιές και ξεκίνησαν άμεσα με την επιδιόρθωση του σπιτιού”.
Advertisement“Υλικά και εργατικά ήταν όλα δωρεάν. Η εθελοντική αυτή πράξη προβλήθηκε από τα ΜΜΕ στις ειδήσεις, συγκεκριμένα από τον Alpha κι έκανε το γύρω του διαδυκτίου. Ο κόσμος με το που γνώρισε την ιστορία της οικογένειας στήριξε με τρόφιμα, γάλα και πάνες για το παιδί, είδη ένδυσης, υπόδησης κ.ά. Η ιστορία έγινε ευρύτερα γνωστή και ανοίχτηκε έρανος για στήριξη της οικογένειας και μεταφορά του παιδιού στο Λονδίνο για θεραπεία. Τώρα που μιλούμε η μικρή Αναστασία επέστρεψε στην Κύπρο νικήτρια”.
Δείτε το βίντεο με τους οκτώ εργάτες κατασκευαστικής εταιρείας στην Κύπρο, που διέθεσαν τους μισθούς τους και εργάστηκαν αμισθί για να επιδιορθώσουν το σπίτι της άπορης οικογένειας.
Είδαμε πως πολλές φορές να βοηθάς και οικογένειες που δυσκολεύονται ακόμη και για ένα παιδικό πάρτι. Θυμάσαι ποια ήταν η τελευταία φορά που έκανες ένα παιδί να χαμογελάσει;
“Έτυχε αρκετές φορές οικογένειες να μην μπορούν να προσφέρουν ούτε τη τούρτα για τα γενέθλια των παιδιών τους. Συνήθως οι γονείς εξαντλούν όλα τα χρονικά περιθώρια με την ελπίδα πως θα καταφέρουν να εξασφαλίσουν έστω €10 για μια μικρή τούρτα και βρίσκονται στη δυσάρεστη θέση να ζητούν τούρτα την προηγούμενη ή την ημέρα των γενεθλίων των παιδιών. Ο κόσμος όμως πάντα στηρίζει σε τέτοιες περιπτώσεις και από τα πρώτα λεπτά της ανάρτησης έχουν ήδη βρεθεί 20-30 εθελοντές που θέλουν να προσφέρουν τούρτα οπότε με δική τους πρωτοβουλία από τη τούρτα φτάνουμε στο σημείο να οργανώνουμε ολόκληρο πάρτι. Πριν λίγες μέρες είχαμε μια περίπτωση κοριτσιού που έκλεινε 5 χρονών στις 25 Φεβρουαρίου κι είχε ζητήσει από τη μαμά του μια πανάκριβη τρισδιάστατη τούρτα με κούκλα. Λόγω της ιδιαιτερότητας της περίπτωσης είχαμε αναρτήσει το αυτούσιο μήνυμα της μαμάς ώστε να πραγματοποιήσουμε το όνειρο της μικρής μας φίλης, όπως και έγινε. Γιόρτασε τα γενέθλια της με μια τούρτα όπως την ονειρεύτηκε στην αγκαλιά της μαμάς της”.
Ποιες είναι οι ανάγκες συνήθως;
“Οι ανάγκες συνήθως… δεν υπάρχει συνήθως.. Κάθε μέρα υπάρχει και μια διαφορετική ανάγκη στην ομάδα. Αρχικά ξεκινήσαμε με τη προσφορά ειδών ένδυσης, υπόδησης, εξοπλισμό σπιτιού, βρεφικό εξοπλισμό, παιχνίδια και γενικότερα οτιδήποτε θα μπορούσε να ξαναχρησιμοποιηθεί με αξιοπρέπεια με το σκεπτικό «Ότι δεν χρειάζεσαι, ίσως κάποιος άλλος το έχει ανάγκη για να επιβιώσει». Στην πορεία όμως αντιληφθήκαμε πως υπήρχαν περισσότερες ανάγκες από ότι υπολογίσαμε. Παιδάκια χρειάζονταν γάλα & πάνες, οικογένειες χρειάζονταν τρόφιμα, αβοήθητα άτομα έχρηζαν ιατρικής περίθαλψης, ηλικιωμένα άτομα χρειάζονταν ιατρικά βοηθήματα, οικογένειες παιδιών με αναπηρίες αδυνατούσαν να αγοράσουν εξοπλισμό στήριξης των παιδιών τους ή εξειδικευμένα φάρμακα, οικογένειες με μικρά παιδιά και βρέφη διακινούνταν με τα πόδια και χρειάζονταν αυτοκίνητο, οικογένειες με παιδιά κινδύνευαν από ακατάλληλα σπίτια που έχρηζαν επιδιορθώσεων, άστεγοι χρειάζονταν στέγη, άνεργοι χρειάζονταν δουλειά, άτομα χρειάζονταν οικονομική στήριξη για να μεταβούν στο εξωτερικό για θεραπεία και δεν είχαν ούτε τα εισιτήρια, νοικοκυριά είχαν μείνει μήνες και χρόνια χωρίς ρεύμα και νερό κ.ά. Στο “Αγκαλιάζω με αγάπη” δεν φοράμε παρωπίδες, δεν κλείνουμε πόρτες, ανοίγουμε την πιο μεγάλη αγκαλιά ανιδιοτέλειας και προσφοράς, προσπαθούμε να βρίσκουμε λύσεις μέσα από τον κόσμο για τον κόσμο! Το αγκαλιάζω με αγάπη δεν είναι δικό μου επειδή εγώ το δημιούργησα ή δικό σου επειδή εσύ πρόσφερες… Το αγκαλιάζω με αγάπη είναι ομαδική προσπάθεια. Ο κόσμος αγκαλιάζει με αγάπη κι εγώ σαν διαχειρίστρια υποκλίνομαι στη δύναμη του εθελοντισμού, της αγάπης και της προσφοράς. Η δράση του Αγκαλιάζω με αγάπη οφείλεται στους εθελοντές που στέκονται πάντα στη πρώτη γραμμή δίνοντας ψυχή από τη ψυχή τους για την επίτευξη αυτού του ιερού σκοπού και τους ευχαριστώ από καρδιάς. Πέρα από κάθε μόρφωση είναι η ανθρωπιά και το Αγκαλιάζω με αγάπη είναι το μεγαλύτερο σχολείο! Νιώθω όχι τυχερή αλλά ευλογημένη που ηγούμαι ενός συνόλου που καθημερινά μας διδάσκει πως να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι”.
Πως νιώθεις κάθε φορά που “αγκαλιάζεις με αγάπη” έναν συνάνθρωπό σου;
“Η κάθε αγκαλιά αγάπης και μια ξεχωριστή αγκαλιά στη μνήμη μου! Θυμάμαι ακόμα και τα πιο μικρά γεγονότα με πάσα λεπτομέρεια. Μάτια που χαμογελούν και μιλάνε χωρίς λόγια, ένα γλυκό χαμόγελο, μια χειραψία και με τα δυο χέρια, μια σφικτή αγκαλιά, με κάνουν να νιώθω περήφανη που είμαι μέρος μιας ομάδας σπουδαίων ανθρώπων που υποκινούνται από την καρδιά τους κι όχι απλά η δημιουργός”.
Γνωρίζω ότι είσαι μητέρα δυο παιδιών και η προσπάθειά σου να βοηθήσεις αυτούς που έχουν ανάγκη απαιτεί χρόνο. Υπάρχει στήριξη από την οικογένειά σου;
“Ναι είμαι μαμά δυο παιδιών 2,5 και 5 ετών κι αυτό σίγουρα απαιτεί χρόνο. Αρχικά είχαμε συζητήσει με το σύζυγο πως πρέπει να μπουν χρονικά όρια όσον αφορά την ενασχόληση μου στον εθελοντισμό ώστε να μην στερούνται τα παιδιά μας τη μαμά τους και απλά να την μοιράζονται. Στην πορεία όμως λόγω των αυξημένων και συνεχόμενων αναγκών της ομάδας στάθηκε αδύνατο να κρατήσω αυτή τη γραμμή οπότε ένταξα όλη την οικογένεια στο έργο αυτό με επιτυχία. Πολλοί μου είχαν πει πως η ομάδα θα καταστρέψει την οικογένεια μας αλλά συνέβη ακριβώς το αντίθετο. Τα παιδιά μου χαίρονται απίστευτα που γνωρίζουν παιδάκια και παίζουν και χωρίς να το καταλαβαίνουν προσφέρουν κι αυτά στο έργο της ομάδας αφού αποδέχονται τη διαφορετικότητα. Ο σύζυγος μου χαίρεται μ’ ότι με κάνει χαρούμενη και μοιράζεται κάθε αγωνία, λύπη και χαρά μου μέσα και έξω από την ομάδα”.
Υπήρξε φορά που έπεσες θύμα απάτης;
“Όχι δεν έτυχε ποτέ, τουλάχιστον ακόμα να πέσω θύμα απάτης καθότι τα άτομα που βοηθούνται, ελέγχονται εισοδηματικά με τη συγκατάθεσή τους. Τις περισσότερες φορές υπάρχει και πέρα από τον διαδικτυακό έλεγχο, προσωπική επαφή με τα άτομα που χρειάζονται στήριξη, οπότε γίνεται και καλύτερη αξιολόγηση της κατάστασης”.
