της Δήμητρας Μακρυγιάννη

Σήμερα είναι 65 ετών. Τότε…μόλις 15. Η Ιωάννα, το όνομα που ζήτησε να αναφερθεί στη συνέντευξη, πήρε βαθιά ανάσα, ένιωσε δυνατή και άνοιξε την ψυχή της στην εφημερίδα ΠΟΛΙΤΗΣ. Εξιστόρησε όσα τραγικά βίωσε κατά το 1974 στα χέρια Τούρκων στρατιωτών.

“Όσοι ζήσαμε την περίοδο της εισβολής για μεγάλο χρονικό διάστημα χάσαμε το χαμόγελό μας. Η διαφορά είναι ότι το δικό μου δεν επανήλθε ποτέ.”

Η Ιωάννα είναι μία από τις 700 περίπου γυναίκες που βιάστηκαν κατά την βάρβαρη τούρκικη εισβολή. Τόσα χρόνια μετά ο πόνος παραμένει ίδιος, οι εικόνες ζωντανεύουν και το στομάχι δένεται κόμπος.

Advertisement

“Ο ένας στρατιώτης με άρπαξε από τα μαλλιά και με έσυρε μέχρι το αυτοκίνητό τους. Τώρα θα σε μάθω εγώ να μιλάς, ήταν η φράση που άκουσα από το στόμα του, στα ελληνικά.”

Η Ιωάννα βιάστηκε πρώτα από τον αξιωματικό που βρισκόταν μέσα στο αυτοκίνητο. Κενά μνήμης κάθε τόσο διακόπτουν τον ειρμό της σκέψης της όμως η φρικαλεότητα που έζησε επανέρχεται.

Advertisement

“Εφώναζά τους να με λυπηθούν και εκείνοι γελούσαν περιπαιχτικά. Μετά τον αξιωματικό ήρθε η σειρά του στρατιώτη που προηγουμένως μου κρατούσε τα χέρια για να μην μπορώ να αντισταθώ.”

Τον γολγοθά και το μαρτύριο το βίωσε μαζί με την καλύτερη της φίλη, την Μαρία. Γεμάτες τρόμο και χωρίς να μπορούν να κάνουν το οτιδήποτε για να σωθούν βρέθηκαν μετά τον βιασμό τους σε ένα κελί. Ο βιασμός του σώματος και της ψυχής τους συνεχίστηκε και εδώ. Έπειτα από τέσσερις μέρες στα χέρια των Τούρκων στρατιωτών, τα δύο κορίτσια, 15 ετών και οι δύο, βρήκαν την λύτρωση από τον Αχμέτ που τις βοήθησε να δραπετεύσουν από τα δεσμά τους.

Ο ρατσίσμος

Φορτωμένη με τις φρικιαστικές εικόνες που έζησε, βίωσε τον απόλυτο ρατσισμό στις ελεύθερες περιοχές. Από το σχολείο και τους συμμαθητές της που την κοροϊδεύαν μέχρι τον ιερέα της ενορίας που της απαγόρευε να πάει εκκλησία για να προσκυνήσει. 

“Ήμουν ένα μωρό 15 χρονών και εκείνοι με αντιμετώπιζαν σαν να ήμουν ένα τέρας. Ήμασταν οι βρόμικες, οι παρακατιανές του χωριού.”