Ετών 68, αλλά απτόητος, οπλισμένος με μια εσωτερική δύναμη, ο Σάββας Παπασάββας με καταγωγή από το Μέσα Χωριό, κάτοικος Γαλλίας, καθηγητή στο Πανεπιστήμιο της Γενεύης με ειδικότητα στη Βιολογία, αποφάσισε να διασχίσει τρεις χώρες με το ποδήλατό του. Για ένα τάμα. Στη μνήμη του 23χρονου Κυπριανού Παπαϊωάννου, που έχασε τη ζωή του στη σύγκρουση των τρένων στα Τέμπη.

Ο κ. Παπασάββας πιστεύει ακράδαντα στη δύναμη του ανθρώπου που μπορεί να πετύχει πολλά και να προχωρήσει τη ζωή του ακόμη και μέσα από συμπληγάδες πέτρες χάρη στη πίστη του αλλά και στην πνευματική ικανότητα του.

Αυτό που τον ώθησε περισσότερο να τολμήσει αυτό το εγχείρημα και να ταξιδέψει από την Γαλλία στην Ελβετία, την Ιταλία στην Ελλάδα και ακολούθως στην Κύπρο, πέρα από ένα δικό του στοίχημα αντοχών, υπήρξε ο τραγικός θάνατος του νεαρού Κυπριανού.

Παρακολούθησε, όπως αφηγείται, τον τρόπο που ο ιερωμένος πατέρας του και όλη η οικογένεια του αντιμετώπισαν τον θάνατο του. «Με θεολογική αντιμετώπιση, είχαν προβεί σε μια ασυνήθιστη για τα θρησκευτικά δεδομένα της Κύπρου, εξόδιο ακολουθία, όλοι ήταν χαμογελαστοί αφού τον παρέδιδαν στην αγκαλιά του Θεού», όπως λέει. Αυτό τον ταρακούνησε συναισθηματικά και θαύμασε τη θεώρηση και ανάλυση του θανάτου εκ μέρους των δικών του ανθρώπων. Κι έκανε ένα τάμα. Αυτό το τόλμημα του ταξιδιού με ποδήλατο, διασχίζοντας τρείς χώρες, Ελβετία, Ιταλία και Ελλάδα με κατάληξη την Κύπρο να γίνει στη μνήμη αυτού του παλληκαριού αλλά και για την εκτίμηση αυτών γονέων του. Ο ίδιος ανέφερε ότι θα επιδιώξει να γνωρίσει αυτούς τους ανθρώπους.

Ξεκίνησε από το σπίτι του λοιπόν που βρίσκεται στη γαλλική πλευρά των Αλπεων, 10 χλμ από τη Γενεύη, πέρασε στην Ιταλία, πήρε το πλοίο από την Αγκόνα και έφτασε την Ελλάδα. Μέχρι την Αθήνα μετέβη με το ποδήλατο ενώ από την Αθήνα πήρε το πλοίο για την Κύπρο, τη Λεμεσό, και έφτασε στην Πάφο. Πέρασε μέσα σε αντίξοες καιρικές συνθήκες βροχές σε αρκετές περιπτώσεις από πολλές πόλεις, ποδηλατώντας.

Στο ταξίδι του με το ποδήλατο κουβαλούσε και τη σκηνή του αλλά και βολταϊκά για να φορτίζει το τηλέφωνο του. Ήθελε, όπως παραδέχτηκε, να το κάνει όσο πιο ανεξάρτητα μπορεί.

Το ταξίδι του εκτός από τον Κυπριανό που αγάπησε πολύ, χωρίς να τον γνωρίζει, το αφιέρωσε και στην μνήμη των Κυπρίων και Ελλήνων που κατά καιρούς επισκέπτονται την Ελβετία για χειρουργική επέμβαση καρδιάς και τυγχάνουν της στήριξης του. Κάποιοι τα κατάφεραν, κάποιοι όχι. Ακολούθως αναφέρθηκε και στην αγάπη και ευγνωμοσύνη που παίρνει από τα άτομα που στήριξε και τη δύναμη που του δίνουν.

Δύναμη ωστόσο του έδινε και το χτύπημα της καμπάνας σε κάθε εκκλησία που έβρισκε στο ταξίδι του. Ανέβηκε και κατέβηκε βουνά και πεδιάδες, πέρασε από την πόλη Forli της Ιταλίας που καταστράφηκε από τις πλημμύρες από μικρά χωμάτινα δρομάκια, από ποτάμια και λίμνες, από καταπράσινα λιβάδια γεμάτα κόκκινες παπαρούνες και πανέμορφα τοπία, καθώς και από μικρά κουκλίστικα αγροτόσπιτα. Συνάντησε και ανθρώπους που τον καθοδήγησαν πού να έβαζε τη σκηνή του για λίγη ξεκούραση τη νύχτα. Άλλοι πάλι του έφερναν λίγο νερό, σάντουιτς, λίγο τσάι και κάποιοι άλλοι λίγα φρούτα. Ανθρώπινες πράξεις που σημάδεψαν τη ζωή του.

Καθημερινά διέσχιζε 150 χιλιόμετρα την ημέρα. Αναχώρησε λοιπόν την ημέρα του Αγίου Κωνσταντίνου στις 21 Μαΐου και έφτασε στην Ελλάδα στις 30 Μαΐου. Από εκεί σε μιάμιση με δύο ημέρες έφτασε στην Αθήνα.

Στην Κύπρο θα συναντήσει τους φίλους του, αλλά επιθυμία του είναι να γνωρίσει και την οικογένεια του Κυπριανού.