Έχει ζήσει ως τώρα 94 καλοκαίρια. Δεν τον φοβίζει ο θάνατος. Δεν τον φόβισε ποτέ, ούτε καν στα νιάτα του όταν πολεμούσε τους Άγγλους αποικιοκράτες, ούτε όταν τον είχαν πεταμένο σ’ ένα κελί και τον ξυλοφόρτωναν από το πρωί ως το βράδυ για να μαρτυρήσει τα μυστικά της οργάνωσης. Τώρα, στη δύση της ζωής του, μόνη του επιθυμία πριν κλείσει τα μάτια, είναι να μάθει τι απέγινε ο αδερφός του, ο Γεώργιος Παπαδόπουλος (Ξενοφώντος).

Ο Κυριάκος Ξενοφώντος με καταγωγή από τον Πολύστυπο, καθισμένος στην πολυθρόνα του αναπολεί καθημερινά εκείνες τις εποχές της νιότης, παλεύοντας την ίδια ώρα με την μνήμη του που σιγά, σιγά τον εγκαταλείπει.

Μιλώντας στο Alpha news Live, ο κ. Ξενοφώντος μας λέει πως τα ίχνη του αδελφού του χάθηκαν για πάντα την Τετάρτη 8 Ιουνίου του 1955, δύο μέρες μετά τη γιορτή του Αγίου Πνεύματος. Έκτοτε δεν το ξαναείδε ποτέ κανείς.

Ο 19χρονος Γιώργος Ξενοφώντος δεν είχε πολύ καιρό που είχε αποφοιτήσει από το Απεήτειο Γυμνάσιο Αγρού. Ήταν μέλος της ΟΧΕΝ, ενώ παράλληλα μάθαινε να ψέλνει κοντά στον στρατολόγο της ΕΟΚΑ, Παπασταύρου Παπαγαθαγγέλου.

Εκείνο τον καιρό δούλευε για έναν έμπορο ονόματι Τάσο Αναστασιάδη, στην Πλατεία Δημαρχείου στη Λευκωσία.

Την ημέρα της εξαφάνισής του, το αφεντικό του τον είχε στείλει – όπως άλλωστε έκανε καθημερινά- να καταθέσει τις εισπράξεις του μαγαζιού στην Οθωμανική Τράπεζα που βρισκόταν στην Πύλη Πάφου.

Όταν δεν επέστρεψε και οι ώρες περνούσαν, οι γονείς του, Ξενής και Σαβού (Ελισάβετ), αλλά και τα άλλα τρία αδέρφια του, άρχισαν να φοβούνται για το χειρότερο. Τον αναζήτησαν παντού χωρίς όμως κάποιο αποτέλεσμα. Τελικά αποφάσισαν να αποταθούν για βοήθεια στην Αστυνομία, η οποία και ανέλαβε την υπόθεση.

Ο Κυριάκος Ξενοφώντος σε μία φωτογραφία με τη σύζυγό του

Λίγες μέρες αργότερα το αφεντικό του Γιώργου λαμβάνει μια επιστολή με επιταγές τις οποίες είχε μαζί του ο Ξενοφώντος τη μέρα που εξαφανίστηκε. Μαζί με τις επιταγές ο φάκελος περιχείχε και ένα σημείωμα που έγραφε: “Σας στέλνω αυτά τα πράγματα γιατί για εσάς αυτά είναι κερδός, για εμένα όμως είναι ζημιά”.

Η επιστολή είχε ταχυδρομηθεί από την Αμμόχωστο και ο έμπορος μόλις την παρέλαβε, την παρέδωσε στην Αστυνομία.

Η οικογένεια του Ξενοφώντος ενημερώθηκε για τις εξελίξεις, αλλά και για το ότι κλιμάκιο της αστυνομίας θα μετέβαινε στην Αμμόχωστο σε μία προσπάθεια να εντοπίσουν τον άγνωστο αποστολέα. Ο Κυριάκος Ξενοφώντος ήθελε να πάει μαζί τους, αλλά δεν τον άφησαν.

Τελικά, η αστυνομία διενήργησε έρευνες στην Αμμόχωστο χωρίς όμως να βρει κάποιο στοιχείο που θα οδηγούσε στα ίχνη του μυστηριώδους αποστολέα.

Ο Κυριάκος Ξενοφώντος 

Λίγο καιρό αργότερα, μία δεύτερη επιστολή φτάνει στα χέρια του αφεντικού του αγνοούμενου Γιώργου. Αυτή τη φορά μέσα στον φάκελο είχε τοποθετηθεί ξυσμένο σαπούνι και ένα χαρτί με τη σημείωση: «Να πλυθείτε και δεν υπάρχει απολύτως τίποτε».

Σύμφωνα με τον Κυριάκο Ξενοφώντος, μετά από κάποιο διάστημα μια μοναχή της Αγίας Βαρβάρας στο Καϊμακλί είπε στον ίδιο και τον πατέρα του, Ξενή, πως κάποιοι πέταξαν τον Γιώργο σ’ ένα πηγάδι, στην περιοχή της Αθαλάσσας. Η οικογένεια έκανε πολλές έρευνες στο σημείο, χωρίς, όμως, να καταφέρει να βρει κάτι.

Η εξαφάνιση του Γιώργου τσάκισε τους γονείς και τ’ αδέρφια του. Ο πατέρας του για αρκετό καιρό πήγαινε κάθε μέρα στην Λευκωσία ρωτώντας και αναζητώντας τον παντού, δίχως όμως αποτέλεσμα.

Με το τέλος του αγώνα, το 1959, αποφάσισαν να αποταθούν στον ίδιο τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο, ο οποίος υποσχόμενος να τους βοηθήσει, είχε πει τότε στον Κυριάκο Ξενοφώντος: “Θυμάμαι την υπόθεση του αδελφού σου σαν να ήταν χτες”.

Οι καιροί ωστόσο και όλα όσα συνέβαιναν στη νεοσύστατη Κυπριακή Δημοκρατία, άφησαν στο περιθώριο υποθέσεις σαν κι αυτή, κάποιες από τις οποίες παρέμειναν «παγωμένες» και σε εκκρεμότητα μέχρι σήμερα, 68 χρόνια μετά!