Στην αρχή της κυριαρχικής ασυλίας που ισχύει στο διεθνές δίκαιο βασίστηκε η απόρριψη της έφεσης σε πρωτόδικη απόφαση κατά της Τουρκίας, αναφορικά με αποζημιώσεις για απώλεια χρήσης και/ή εκμετάλλευσης και/ή ανάπτυξης και/ή εκμίσθωσης των ακινήτων από εκτοπισθέντες. 

Σχολιάζοντας την απόφαση στην εκπομπή ALPHA Ενημέρωση, ο νομικός Αχιλλέας Αιμιλιανίδης, ανέφερε ότι το 2019 είχαν εκδοθεί αρχικά δύο αποφάσεις από το Επαρχιακό Δικαστήριο Λευκωσίας – Κερύνειας. Πολλοί, δε, νομικοί από τότε είχαν εκφράσει την αντίθεσή τους με το αιτιολογικό, καθώς το Δικαστήριο δεν είχε εξετάσει το θέμα ετεροδικίας. 

Ο επιφανής νομικός εξήγησε ότι γενικά υπάρχει η δυνατότητα να καταχωρήσει κανείς αγωγή κατά φερόμενου ως σφετεριστή κατεχόμενης περιουσίας, που είτε είναι φυσικό είτε νομικό πρόσωπο. 

«Το γεγονός ότι είναι κατεχόμενα ή αναστέλλεται το κεκτημένο στα κατεχόμενα, δε σημαίνει ότι όταν εκδώσει ένα δικαστήριο εκδόσει απόφαση για περιουσία που βρίσκεται στα κατεχόμενα κατά ενός φυσικού ή νομικού προσώπου, αυτό μπορεί να τύχει εκτέλεσης σε όλη την Ε.Ε.»

Το Δικαστήριο με τη χθεσινή του απόφαση, προσθέτει, δεν αναιρεί με τον οποιοδήποτε τρόπο αυτή την αρχή. «Το δικαίωμα κάποιου να στραφεί κατά σφετεριστών περιουσίας, παραμένει αναλλοίωτο είτε αστικά είτε ποινικά», τονίζει ο κύριος Αιμιλιανίδης. Παράλληλα, είπε ότι το να απευνθεί κανείς στην Επιτροπή Αποζημιώσεων δεν αποτελεί προϋπόθεση του δικαιώματος αυτού του ιδιοκτήτη. 

Όσον αφορά την επίδικη απόφαση, ο νομικός εξήγησε ότι οι προσφεύγοντες κινήθηκαν κατά της Τουρκίας και όχι κατά οποιουδήποτε σφετεριστή. Δεδομένου αυτού, υπάρχει κυριαχική ασυλία, που σημαίνει ότι δε μπορεί κάποιος να στραφεί κατά χώρας, παρά μόνο για μία αυστηρά εμπορική-αστική πράξη. 

Διαβάστε το αιτιολογικό της απόφασης εδώ.