Eξήντα και πλέον χρόνια μετά τη θυσία του 8χρονου Δημητράκη Δημητριάδη, του νεαρότερου ήρωα του Απελευθερωτικού Αγώνα της ΕΟΚΑ 1955-1959, η οικογένεια του βρίσκεται ένα βήμα πριν από τον εντοπίσμό των οστών του και κοντά στο να πραγματοποιήσει την επιθυμία της για να κηδεύσει με τις δέουσες τιμές τον μικρό μαθητή και να ανεγείρει μνημείο για την θυσία του. 

Ο Δημητράκης Δημητριάδης φονεύθηκε στις 14 Μαρτίου 1956 από Άγγλους στρατιώτες, σε μαθητική διαδήλωση στη Λάρνακα. Ο θάνατος του προκάλεσε λαϊκή οργή και οι αποικιοκράτες δεν επέτρεψαν την τέλεση κανονικής κηδείας για το παιδί, που τάφηκε στο σκότος από τον πατέρα του, χωρίς να μπορεί να προσδιορίσει το ακριβές σημείο.

Με διαβήματα του δημοσιογράφου Πάμπου Βάσιλα, του Επιτρόπου Προεδρίας Φώτη Φωτίου και της Διερευνητικής Επιτροπής για τους Αγνοουμένους, το Σάββατο έγινε εκταφή οστών μικρού παιδιού από τάφο στο κοιμητήριο του Αγίου Γεωργίου Κοντού στη Λάρνακα, τα οποία εκτιμάται ότι ανήκουν στον μικρό Δημητράκη. Οι επιστημονικές εξετάσεις που θα διενεργηθούν στα οστά από το Ινστιτούτο Νευρολογίας και Γενετικής θα δώσουν τις τελικές απαντήσεις, σε δέκα περίπου ημέρες.

Ο αδελφός του Δημητράκη, Λάκης Δημητριάδης ανέφερε ότι για πολλά χρόνια δεν μπορούσε να απαντήσει στο ερώτημα που βρίσκονται τα οστά του παιδιού. Ζήτησε την ταφή του Δημητράκη σε χωριστό τάφο, για να τιμάτε με τις δέουσες τιμές 

Advertisement

“Ήμουν εγώ οκτώ ετών και πρώτη τάξη γιατί έχασα χρόνο και ο Δημητράκης επτά χρόνων και ήταν δευτέρα τάξη. Εκείνο το μεσημέρι σχόλασα πιο γρήγορα και πήγαινα στο σπίτι. Στο δρόμο κάθισα και έπαιζα με άλλα μωρά. Κατά τις τρείς η ώρα, ο πατέρας μου σχόλασε από τη δουλειά, γιατί δούλευε στους Εγγλέζους, και μου είπε να πάω γρήγορα σπίτι για να πάμε κάπου. Πήγαμε σπίτι, άφησα τη βαλίτσα μου και πήγαμε εκεί που είναι τα ψυγεία του Αγαθάγγελου. Εκεί είδα πέτρες και αίματα και μου είπε ότι έπαίξαν τον Δημητράκη μας.”

Ο κύριος Δημητριάδης είπε ότι με την πάροδο των χρόνων, στον ίδιο τάφο, θάφτηκαν οι παππούδες, οι γονείς και κάποιοι θείοι του μικρού Δημητράκη.

“Ήταν μόνος του τότε, τον έβγαλαν, έβαλαν τα οστά του σε μια κασιούδα και θάφτηκαν οι υπόλοιποι. Ήμασταν μικροί εμείς και σιωπούσαμε και από τότε είχα έγνοια που ήταν τα οστά του Δημητράκη. Όταν βλέπεις τα οστά του παιδιού, έχουμε και μαράζι και χαρά που βρέθηκαν” 

Ο Επίτροπος Προεδρίας Φώτης Φωτίου ανέφερε ότι η Πολιτεία είναι αποφασισμένη να ικανοποιήσει την επιθυμία της οικογένειας του μικρότερου ήρωα της ΕΟΚΑ να ταφεί σε χωριστό τάφο και να ανεγερθεί μνημείο στη μνήμη του. 

“Δεν γνώριζαν οι ίδιοι που είναι τα οστά του Δημητράκη. Εάν δει κάποιος την πλάκα στον τάφο, δεν υπάρχει το όνομα του. Υπήρχε η πληροφορία ότι ήταν εκεί. Το βράδυ που έγινε η κηδεία, οι Άγγλοι δεν άφησαν κόσμο να παρευρεθεί και υπήρχε η υποψία ότι μπορεί να είναι σε άλλο σημείο και όχι στον οικογενειακό τάφο. Με το διάταγμα δικαστηρίου έγινε εκταφή από τους ειδικούς και εκεί φάνηκε ότι υπήρχαν οστά μικρού παιδιού που το πιθανότερο να ανήκουν στον Δημητράκη. Ανεξαρτήτως ότι δεν υπήρχε όνομα, αρχίσαμε με τον οικογενειακό τάφο.”

Ο κύριος Φωτίου ανέφερε ότι δεν υπάρχουν άλλες περιπτώσεις αναζήτησης οστών από τον Απελευθερωτικό Αγώνα της ΕΟΚΑ, ωστόσο ανοικτή παραμένει η πληγή για τα αγνοούμενα παιδιά της τουρκικής εισβολής

“Έχουμε παιδιά από 3 έως 15 ετών στον κατάλογο των αγνοουμένων που είναι στα κατεχόμενα. Είναι η ιστορία του μικρού Χριστάκη και της μάνας που έχασε δύο παιδιά. Περιμένουμε την επιστήμη να μας δώσει αξιόπιστες πληροφορίες.”