Στην αποκάλυψη ότι την τελευταία δεκαετία (2013-2023) η ΚΥΠ απέτρεψε τρία τρομοκρατικά χτυπήματα, προέβη ο πρώην Διοικητής της ΚΥΠ, Ανδρέας Πενταράς, μιλώντας αποκλειστικά στο AlphaNews.Live.

Μάλιστα δύο από τα τρία σχεδιαζόμενα χτυπήματα, όπως μας είπε ο κ. Πενταράς, είχαν προγραμματιστεί να εκδηλωθούν στην Κύπρο και η αποτροπή τους δεν είδε ποτέ μέχρι σήμερα το φως της δημοσιότητας.

Σύμφωνα με τον πρώην Διοικητή της ΚΥΠ, η άριστη οργάνωση της Κυπριακής Υπηρεσίας Πληροφοριών και η άψογη συνεργασία της με υπηρεσίες πληροφοριών του εξωτερικού, ήταν τα στοιχεία που οδήγησαν στην αποτροπή των χτυπημάτων και τις αρχές στους «ενορχηστρωτές» τους, πριν την υλοποίηση των εγκληματικών τους σχεδίων.

Άλλωστε από το 2000 και μετά οι σχέσεις της χώρας μας με τα αραβικά κράτη βελτιώθηκε σημαντικά σε πολλά επίπεδα, ανάμεσα στα οποία και ο τομέας των πληροφοριών, με αποτέλεσμα, όπως είπε ο κ. Πενταράς να μειωθούν κατά πολύ οι απόπειρες τρομοκρατικών ενεργειών που βλέπαμε σε περασμένες δεκαετίες.

Κόκκινο σημείο στον χάρτη, λόγω θέσης η Κύπρος

Η χώρα μας, λόγω εγγύτητας στην Μέση Ανατολή, ανέκαθεν αποτελούσε μαγνήτη τρομοκρατικής απειλής, είτε σε επίπεδο προεργασίας, είτε ακόμα και εκτέλεσης. Το δεύτερο το είδαμε στην πράξη περισσότερο μέσα στις δεκαετίες ΄70 και ΄80, όταν η ισραηλινο-παλαιστινιακή αντιπαράθεση ήταν και πάλι σε έξαρση. Χαρακτηριστικά τα χτυπήματα στο Χίλτον, το 1978, με θύμα τον  πρόεδρο του Κινήματος Αφροασιατικής Αλληλεγγύης (AAPSO), Ελ Σεμπάι από δύο Παλαιστίνιους, η τριπλή δολοφονία Ισραηλινών τουριστών στην μαρίνα της Λάρνακας από μέλη της Οργάνωσης για Απελευθέρωση της Παλαιστίνης, το 1985, η έκρηξη οχήματος φορτωμένου με εκρηκτικά από Λιβανέζους τρομοκράτες στην καρδιά της Λευκωσίας το 1988 κ.α..

Αριστερά από το την έκρηξη στην καρδιά της Λευκωσίας το 1988, δεξιά ο Ελ Σεμπάι

Σήμερα, με έναν πόλεμο να μαίνεται στη γειτονιά μας, και με τις αντιμαχόμενες πλευρές να μην έχουν διαφοροποιηθεί στην ουσία τους, η τρομοκρατική ανησυχία έχει ενταθεί σε πανευρωπαϊκό επίπεδο, με την Κύπρο για ακόμη μία φορά να βρίσκεται σε συναγερμό ακριβώς επειδή αποτελεί το ανατολικότερο άκρο της Δύσης.

Περιπολίες σε εβραϊκούς στόχους, αυξημένα μέτρα σε αεροδρόμια και λιμάνια, και γενικότερα ένας όσο το δυνατό πιο αθόρυβος, αλλά αισθητός, συναγερμός που έχει σημάνει από την ώρα που σήμαναν και οι ιαχές του πολέμου στο Ισραήλ.

«Ασκανάριστο» το παρελθόν των μεταναστών στην Κύπρο

Πηγαίνοντας ακόμη πιο πίσω και συγκεκριμένα,  από την έναρξη του συριακού εμφυλίου, η Κύπρος βρέθηκε να πρωταγωνιστεί στους «αγαπημένους» προορισμούς προσφύγων οι οποίοι κατέφθαναν και συνεχίζουν να καταφθάνουν διά θαλάσσης και στεριάς (μέσω πράσινης γραμμής), θέτοντας το Κράτος σε αδύναμη θέση, και να τους διαχειριστεί, αλλά και να τους ελέγξει.

Σύμφωνα με αστυνομικές πηγές, ο πραγματικός αριθμός των μεταναστών που βρίσκονται αυτή τη στιγμή στη χώρα μας, παραμένει άγνωστος, κι αυτό γιατί οι περισσότεροι αφικνούνται παρανόμως και εισέρχονται στο έδαφος της Δημοκρατίας μέσω μη ελεγχόμενων σημείων της πράσινης γραμμής. Σε αυτές τις περιπτώσεις μιλάμε ουσιαστικά για μετανάστες-φαντάσματα των οποίων η ύπαρξή τους αγνοείται.

Από την άλλη, συνεχής και ιδιαίτερα αυξημένη είναι τον τελευταίο καιρό η διά θαλάσσης άφιξη μεταναστών από Συρία και Λίβανο. Δεκάδες άνθρωποι στοιβαγμένοι σε βάρκες καταφθάνουν στα κυπριακά παράλια και οδηγούνται στα Κέντρα Πρώτης Φιλοξενίας. Ωστόσο υπάρχουν και οι περιπτώσεις όπου τέτοιες αφίξεις εκφεύγουν του ελέγχου των αρχών, ιδιαίτερα όταν πλοιάρια προσεγγίζουν απόμερες παραλίες κυρίως στα βορειοανατολικά του νησιού.

Σε όλα τα παραπάνω, ανησυχητικό – πέραν των αριθμών που από μόνοι τους είναι ένα θέμα – είναι το γεγονός ότι σε μεγάλο βαθμό αγνοούμε την ταυτότητα και το παρελθόν αυτών των προσώπων.

Σύμφωνα με πληροφορίες μας από αστυνομικές πηγές, από τους χιλιάδες μετανάστες που αυτή τη στιγμή κυκλοφορούν ανάμεσά μας, μόνο ένα 3% έχει ελεγχθεί εξονυχιστικά κι αυτό σε επίπεδο δειγματοληπτικού ελέγχου. Ο έλεγχος αυτός αφορά εκτός από την ταυτότητά τους, το παρελθόν τους – από πού ήρθαν, ποιο ήταν το ιστορικό τους στη χώρα καταγωγής τους, είχαν οποιαδήποτε εμπλοκή με τρομοκρατικές ομάδες ή ριζοσπαστικοποίηση ή κάποια σημάδια στο σώμα τους που να καταδεικνύουν εμπλοκή σε εμπόλεμες καταστάσεις;

Προκειμένου από την άλλη να εντοπίσουμε εξτρεμιστικά στοιχεία τα οποία είναι εν δυνάμει -αν όχι τρομοκράτες- όργανα στρατολόγησης τρομοκρατών, μέσα στον μεταναστευτικό όγκο που υπάρχει αυτή τη στιγμή εντός Κύπρου, η συλλογή πληροφοριών για όλα τα παραπάνω κρίνεται εκ των ων ουκ άνευ.

Τουλάχιστον 10 υποθέσεις στρατολόγησης την τελευταία διετία

Η κρισιμότητα των στιγμών και του θέματος μπορούν να γίνουν ακόμη πιο κατανοητά από το γεγονός ότι μέσα στη διετία 2021-2023, όπως μάς αποκάλυψε καλά ενημερωμένη αστυνομική πηγή, ήρθαν ενώπιον των αστυνομικών αρχών της πρωτεύουσας, τουλάχιστον δέκα υποθέσεις στρατολόγησης τρομοκρατών με τους «πρωταγωνιστές» τους να απελαύνονται άμεσα.

Οι υποθέσεις αυτές που έτυχαν χειρισμού από την ΚΥΠ και την Υπηρεσία Ασύλου, έφθασαν στις αστυνομικές αρχές όπως πληροφορούμαστε, υπό την μορφή διαβαθμισμένων εγγράφων, μέσω των οποίων η ΚΥΠ ζητούσε ενημέρωση για το ποινικό παρελθόν συγκεκριμένων προσώπων.

Το μόνο σίγουρο στο όλο θέμα, είναι ότι ο νόμος των πιθανοτήτων δεν είναι με το μέρος μας, αφού όσο μεγαλύτεροι είναι οι αριθμοί μεταναστών από εμπόλεμες ζώνες, τόσο μεγαλύτερος ο κίνδυνος ανάμεσά τους να βρίσκονται και εξτρεμιστικά στοιχεία.

Αυτός άλλωστε είναι κι ο λόγος που ο πρώην Διοικητής της ΚΥΠ, όταν τον ρωτήσαμε σχετικά, εξέφρασε την εκτίμηση – χωρίς φυσικά να είναι σε θέση να την επιβεβαιώσει – ότι ανάμεσά μας πολύ πιθανό να κυκλοφορούν πρώην μέλη του ISIS, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.

Άλλωστε δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι οι άνθρωποι που καταφθάνουν εδώ, προέρχονται από περιοχές που βίωσαν ή και εξακολουθούν να βιώνουν τον πόλεμο, και συνεπώς αναπόφευκτα μερίδα αυτών καθίσταται ευάλωτη αν μη τι άλλο, είτε στην εκδήλωση παραβατικών συμπεριφορών, είτε ακόμη και στην πρόθεση ριζοσπαστικοποίησης.

Την ίδια ώρα, δεν θα πρέπει να υποτιμάμε, όπως μάς εξήγησε ο κ. Πενταράς,  την επικινδυνότητα των «μοναχικών λύκων», ανθρώπων που δεν είναι οργανωμένοι ή ενταγμένοι σε τρομοκρατικά σχήματα, ζουν ανάμεσά μας, εργάζονται, δεν έχουν απασχολήσει ποτέ τις αρχές, και σε ανύποπτο χρόνο μπορεί να επιλέξουν να δράσουν. Πρόκειται για ένα φαινόμενο που βλέπουμε όλο και πιο συχνά στην Ευρώπη, και το οποίο συνήθως έχει ως αποτέλεσμα νεκρούς ή τραυματίες, αφού η εκ των πραγμάτων έλλειψη πληροφοριών σε αυτές τις περιπτώσεις, δεν αφήνει περιθώρια πρόληψης.