Έντονη άποψη για τη μικρή μερίδα των αρνητών του κορωνοϊού και του εμβολιασμού και τις συνέπειες που έχει η στάση που τηρούν στη μεγάλη προσπάθεια της κοινωνίας να διεξέλθει των προκλήσεων της πανδημίας διατηρεί ο Κοσμήτορας της Σχολής Μεταπτυχιακών Σπουδών του Πανεπιστημίου Κύπρου Χαρίδημος Τσούκας. Διαπιστώνοντας ότι και ο μέσος λογικός άνθρωπος, ότι δηλαδή είναι εξαιρετικά δύσκολο να συνεννοηθείς γι’ αυτά τα ζητήματα με ανθρώπους όπως ο Μητροπολίτης Μόρφου, ο Χαρίδημος Τσούκας λέει πως ευτυχώς αποτελούν μειοψηφία.

«Είναι δύσκολο να επικοινωνήσει κανείς με τον Μητροπολίτη Μόρφου. Όταν ένας άνθρωπος μιλά με αυτό τον γελοίο τρόπο είναι δύσκολο να βρει κανείς γέφυρα επικοινωνίας. Το μόνο που με παρηγορεί είναι ότι αυτού του είδους οι άνθρωποι είναι πολύ λίγοι. Εμένα με ενδιαφέρει η ενδιάμεση κατηγορία των προβληματισμένων συμπολιτών μου και πως να βρούμε τρόπους θεσμικά μέσα από τη συζήτηση και τον διάλογο και να τους πείσουμε ότι το εμβόλιο είναι ο μόνος τρόπος να ξαναστηθεί η κοινωνία και η οικονομία στα πόδια της», ανέφερε χαρακτηριστικά, προσθέτοντας όμως ότι ανέμενε μια πιο υπεύθυνη και ηγετική στάση από την εκκλησία.

«Δεν έχει καμία σχέση ο κορωνοϊός με την πίστη. Άσχετα πράγματα. Είναι μήλα με πορτοκάλια. Μπορώ να είμαι κάλλιστα χριστιανός, ευσεβέστατος και να πιστεύω ότι πρέπει να προστατεύσω την υγεία μου. Αν μη τι άλλο ο θεός μου έδωσε τον νου και έχουμε ένα εμβόλιο σε ταχύτατο χρονικό διάστημα να προστατεύσουμε την υγεία μας», πρόσθεσε.

Κληθείς να σχολιάσει τη συζήτηση που αναπτύχθηκε με αφορμή τις αποφάσεις των ακαδημαϊκών ιδρυμάτων για εμβολιασμένους και ανεμβολίαστους φοιτητές, ο κ. Τσούκας ανέφερε πως υπάρχουν θεμιτές και αθέμιτες διακρίσεις.

«Το να διαχωρίζεις τους φοιτητές με βάση το εισόδημα τους, τη φυλή, το φύλο ή το IQ, είναι αθέμιτες διακρίσεις διότι αυτού του είδους είναι εντελώς ξένες και διαφορετικές ως προς το πνεύμα της ισότιμης συμμετοχής σε μια ενιαία διδασκαλία. Υπάρχουν όμως θεμιτές διακρίσεις όπου διαχωρίζουμε για παράδειγμα φοιτητές τους οποίους βραβεύουμε ετησίως. Τέτοιου είδους διακρίσεις σχετίζονται με τη μάθηση η οποία είναι εγγενές στοιχείο της εκπαιδευτικής διαδικασίας και αυτή τη θεωρούμε θεμιτή και δεν είναι προσωπική μου γνώμη αλλά ευρύτατα θεωρείται μια θεμιτή διάκριση. Δεν είναι όλες οι διακρίσεις καταδικαστέες. Υπάρχουν ηθικά θεμιτές και ηθικά αθέμιτες διακρίσεις. Το θέμα λοιπόν των εμβολιασμένων και μη εμβολιασμένων είναι μια θεμιτή διάκριση την οποία μπορούμε να κάνουμε διότι όταν σε μια τάξη εσείς και εγώ είμαστε δύο άτομα και εγώ είμαι ανεμβολίαστος και εσείς εμβολιασμένη εγώ έχω πολύ μεγαλύτερη πιθανότητα να μεταδώσω τον ιό γιατί πρόκειται για μια μολυσματική ασθένεια και κατά συνέπεια να μειώσω την ισότιμη συμμετοχή σας στην εκπαιδευτική διαδικασία. Άρα προκειμένου να έχουμε όλοι το δικαίωμα της ισότιμης συμμετοχής θα πρέπει οι άνθρωποι που είναι ανεμβολίαστοι θα πρέπει να βρούμε άλλους τρόπους ενσωμάτωσης τους. Δεν ισχυρίζομαι και κανείς δεν ισχυρίστηκε ότι οι ανεμβολίαστοι θα μένουν εκτός εκπαιδευτικής διαδικασίας», είπε, προσθέτοντας ότι το αυτονόητο είναι ότι διαφέρει ο τρόπος συμμετοχής τους διαφέρει ανάλογα με τα επιδημιολογικά κριτήρια.