– Μια είναι η μάνα. -Τζαι πόσο σημαντική είναι; -Σημαντική δεν λέγεται.
«Μάνα», είναι μια λέξη που ξέρει πολύ καλά η κυρία Χριστίνα από το Παραλίμνι, που από τα έξι της κιόλας χρόνια, φόρεσε για τα αδέρφια της και μετέπειτα για τα παιδιά και τα εγγόνια της.
ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ
AdvertisementΈχω 11 αδέρφια, έγλεπα τους που ήταν μιτσιοί. Επέψαν σχολείο έναν χρόνο με τζαι που έφκηκε το θέρος, εφκάλαν με τζαι έγλεπα τα μωρά.– Πόσο χρονών ήσασταν; – 6 χρονών. Επήα 6 μήνες σχολείο τζαι εφκάλαν με τζαι έγλεπα τα μωρά. Κάθε 15 μήνες εγένναν τζαι ένα η μάνα μου, 11 αδέρφια.
Και κάπως έτσι, όντας η μεγάλη αδελφή, πήρε το ρόλο της μητέρας…
AdvertisementAdvertisementΈβαλλε με μες το ισάτσι, να γλέπω τα μωρά να θερίζει η μάνα μου τζαι ο τζύρης μου. Εκάμναμε τρεις ζυμωτούς, ήμασταν 11 παιδιά, ψωμί είχαμε, δεν είχαμε κούκκουρα, δεν είχαμε μπακάλη κι ήταν να πας να πιάσεις να μπουκώσεις και γάλα να πιείς. Αν είχες έσω και τάιζες τους καλά ήταν, φτώχια. Που τζαμαί τζαι τζει εχάρισε μου τα η μάνα μου τζαι τα ζυμώματα τζαι τα πλύμματα τζαι το γλεπιό των κοπελλουθκιών και ούλλα.
«Μητέρα: η πιο όμορφη λέξη στα χείλη της ανθρωπότητας», είχε πει ο Kahlil Gibran και αυτή είναι η λέξη που γλυκαίνει τα αφτιά της κυρίας Χριστίνας.
AdvertisementΕυκαριστιούμαι που τα αδέρφια μου που άμαν με δουν λαλούν «μάνα» αντί για αρφή, χτυπούν μου πας τη ράσιη «γεια σου μάνα μου», ξέρουν ότι τους έσαζα τζαι ενίωσα τους τζαι τα παιθκιά μου έχουν με καλά πολλά, έκαμα τζαι δισάγγονα.
Στα 20 της χρόνια γέννησε το πρώτο της παιδί…
AdvertisementΈξι χρόνια έκαμα τρεις γιούες τζαι μια κόρη, ο ένας επέθανε, εσκοτώθηκε με τη μοτόρα, εμείναν μου οι τρεις. Εσκοτώθηκε σε δυστύχημα με την μοτόρα τζαι ήταν παντρεμένος τζαι είχε τζαι δύο κορούες.
Κι αν στην ζωή της ήρθαν δυσκολίες…δεν τα έβαλε κάτω, δούλεψε σκληρά για να εξασφαλίσει τα απαραίτητα για τα παιδιά της.
Με τα σιέρκα μου τζαι με τα γόνατα μου, εγονάτουν τη γη να τα βάλω τούτα ούλλα, να πάμε να πάμε να τα πουλήσουμε να πιάμε ριάλια.
«Κι ένα τέταρτο μητέρας, αρκεί για δέκα ζωές, και πάλι κάτι θα περισσέψει, που να το ανακράξεις, σε στιγμή μεγάλου κινδύνου»… έγραφε ο Οδυσσέας Ελύτης.
Είμαι 84, εν να έχει 80 χρόνια που γλέπω κοπελλούθκια τζαι είμαι σαν τη μάνα. – Αλλάσσετε το με τίποτε; Μετανιώνετε; – Όχι. Μόνο το Χάρο εφοήθηκα, ο Χάρος είναι…πολλά βαρετό, τα άλλα ούλλα περνάς, με νηστιτζιή μεινίσκεις με τίποτε. Έχω τα παιθκιά μου, βουρούν με, Δόξα Σοι ο Θεός.
