Του Γιώργου Χρυσάνθου

10 Απριλίου του 1941 και στην Τάλα της Πάφου, έρχεται στη ζωή ο μικρός Ηρόδοτος Δημητρίου.

Παιδί του Αντώνη και της Θέκλας, μιας φτωχής οικογένειας που είχε ως βασική ενασχόληση τη γεωργία, πέρασε τα πρώτα χρόνια της ζωής του χωρίς την παρουσία του πατέρα του, ο οποίος πολεμούσε στην Ευρώπη στο πλευρό των Συμμαχικών Δυνάμεων όπου και αιχμαλωτίστηκε για σχεδόν δύο χρόνια από τους ΝΑΖΙ.

Μετά το τέλος του 2ου παγκοσμίου πολέμου ο μικρός Ηρόδοτος πήγε στο Δημοτικό και αμέσως μετά έγινε δόκιμος μοναχός στην Ιερά Μονή Αγίου Νεοφύτου.

Στα 11 του χρόνια, η μοίρα χτύπησε τον ίδιο και την οικογένεια του, αφού σκοτώθηκε σε εργατικό ατύχημα μέσω στο Μοναστήρι ο πατέρας του Αντώνης.

Δεν ξέραμε τι να κάνουμε. Η μητέρα μου έψαχνε πως θα μας μεγαλώσει, και 15 μέρες μετά ήρθε και το βρέφος. Γέννησε.

Στην οικογένεια μάζεψαν όλοι τα κομμάτια τους και ο μικρός τότε Ηρόδοτος, φοίτησε κανονικά στο γυμνάσιο για να χειροτονηθεί στη συνέχεια διάκονος της Μονής.

Στα χρόνια της ΕΟΚΑ, όντας μαθητής έκρυβε και βοηθούσε αγωνιστές σε κρησφύγετο, το οποίο έπεσε στα χέρια των Βρετανών, μετά από προδοσία…

Εγώ αρνήθηκα και φάνηκα πιστικός. Ο αδελφός μου όχι, και τον πήραν στους επικουρικούς και έφαγε ξύλο του άλλου κόσμου.

Από Ηγούμενος, Μητροπολίτης

Το 1968 ξεκίνησε τις σπουδές του στη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, από όπου αποφοίτησε το 1972, έτος κατά το οποίο ψηφίστηκε ομόφωνα ηγούμενος της Μονής Αγίου Νεοφύτου, για να χειροτονηθεί ηγούμενος λίγους μήνες μετά από τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο.

Ελεήσον και σώσον ημάς.

Έξι χρόνια αργότερα και πιο συγκεκριμένα στις 25 Φεβρουαρίου 1978 εξελέγη δια βοής Μητροπολίτης Πάφου,

Τον επί του κλήρου και του λαού εκλεγέντα Χρυσοστόμου.

Η εκλογή του έγινε μερικές εβδομάδες μετά που ο Χρυσόστομος ο 1ος πήρε τη θέση του Αρχιεπισκόπου μετά τον θάνατο του Μακαρίου. Ο Χρυσόστομος ο Β, παρέμεινε Μητροπολίτης Πάφου για 28 χρόνια.

Ομολογώ ότι έχω συναίσθηση τιμής, αλλά και της βαριάς ευθύνης που επωμίζομαι. 

Τον Μάιο του 2006, μπήκε στην κούρσα διαδοχής του Αρχιεπισκοπικού Θρόνου, μετά την απόφαση της Διευρυμένης Συνόδου υπό τον Οικουμενικό Πατριάρχη, να κηρύξει τον αρχιεπισκοπικό θρόνο της Κύπρου σε χηρεία – λόγω της υγείας του Χρυσοστόμου του 1ου.

Εξελέγη τελικά Αρχιεπίσκοπος τον Νοέμβριο του 2006,

Η εκλογή του έγινε μέσα από μια ιδιόμορφη διαδικασία, την οποία προέβλεπε τότε ο καταστατικός Χάρτης της Εκκλησίας της Κύπρου.

Κύριος ο θεός να με αξιώσει να φανώ αντάξιος των προσδοκιών της εκκλησίας και του ποιμνίου.

16 χρόνια Αρχιεπίσκοπος

Με την ανάληψη των καθηκόντων του ως αρχιεπίσκοπος έθεσε στόχους για καλύτερη λειτουργία της Εκκλησίας της Κύπρου και μέσα από τα χρόνια, έκανε πράξη ο εκσυγχρονισμός του Καταστατικού Χάρτη, δημιουργήθηκε η Θεολογική Σχολή της Εκκλησίας της Κύπρου, ενώ έκανε πράξη το μεγάλο όραμα του για ανέγερση του καθεδρικού ναού του Αποστόλου Βαρνάβα στην περιοχή της Αρχιεπισκοπής.

Χρειαζόταν και έπρεπε να κτιστεί.

Είχε ισχυρή άποψη για το κυπριακό, λέγοντας πάντα ότι η εκκλησία θα στηρίξει μια δίκαιη λύση που θα φέρει την ειρηνική συνύπαρξη με τους Τουρκοκύπριους, ενώ απαντούσε με τον δικό του ξεχωριστό τρόπο, όταν δεχόταν πολιτικά πυρά για την έμμεση εμπλοκή της εκκλησίας στο εθνικό ζήτημα.

Μερικοί θέλουν την εκκλησία να περιορίζεται στο κύριε ελέησον.

Καταδίκασε έντονα την Ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, ενώ δύο χρόνια πριν είχε αναγνωρίσει το Αυτοκέφαλο της Ουκρανικής Εκκλησίας, απορροφώντας κραδασμούς, από τις αντιδράσεις που υπήρξαν από κάποιους Αρχιερείς.

Εν πάση περιπτώσει εγώ τους συγχωρώ, δεν έχω τίποτε εναντίον τους.

Δεν δίστασε να βγει μπροστά σε μεγάλα ζητήματα, όπως αυτό της πανδημίας, κόντρα στα καλέσματα κάποιων εκ των Μελών της Ιεράς Συνόδου, να μην ακολουθήσουν τα μέτρα της κυβέρνησης.

Πρέπει να είμαστε αυστηροί, να τηρούμε τα μέτρα που εξήγγειλε η κυβέρνηση μας, διότι αν δεν τα τηρούμε δεν θα πάμε καθόλου καλά.

Άφησε μάλιστα ως παρακαταθήκη μεγάλο έργο, το οποίο συνέχισε και μετά την διάγνωση του με καρκίνο, παρά τις επίπονες χημειοθεραπείες. 

Δόξα τω θεώ, θα δεχόμαστε και τα ευχάριστα, θα δεχόμαστε και τα δυσάρεστα.

Τα δυσάρεστα για την υγεία του επιδεινώθηκαν τις τελευταίες βδομάδες. Ο Αρχιεπίσκοπος έδωσε την τελευταία του μάχη με δύναμη ψυχής, παρά το γεγονός ότι αυτή η μάχη ήταν στην τελική άνιση. Και ε κοιμήθει τελικά στα 81 του χρόνια, αφήνοντας πίσω του μια σπουδαία εκκλησιαστική παρακαταθήκη.