Με αισθήματα εθνικής υπερηφάνειας και με ιδιαίτερη συγκίνηση τελέστηκε το μνημόσυνο των ηρωικά πεσόντων της Κοινότητας Κάμπου, που με θάρρος και αυταπάρνηση έπεσαν μαχόμενοι το 1974.

Τον επιμνημόσυνο λόγο, απηύθυνε ο Υπουργός Μεταφορών, Επικοινωνιών και Έργων κ. Αλέξης Βαφειάδης.

Αυτούσιος ο λόγος του:

Με αισθήματα εθνικής υπερηφάνειας και με ιδιαίτερη συγκίνηση τελούμε σήμερα εδώ το μνημόσυνο των ηρωικά πεσόντων της Κοινότητας Κάμπου, που με θάρρος και αυταπάρνηση αντιμετώπισαν τον βάρβαρο Τούρκο εισβολέα εκείνο το σκοτεινό καλοκαίρι του ’74.

Φέτος συμπληρώνονται 50 χρόνια από το τραγικότερο γεγονός της σύγχρονης κυπριακής Ιστορίας. 50 χρόνια τουρκικής κατοχής του βόρειου μέρους της Κύπρου μας. 50 χρόνια ξεριζωμού και προσφυγιάς. Οι πληγές δεν έχουν κλείσει.

Υποχρέωση και εθνικό μας καθήκον είναι η μνήμη των ηρώων και αγνοουμένων μας να μην ξεχαστεί ποτέ. Άνθρωποι της καθημερινότητας, οι οποίοι, γνωρίζοντας πως οι ορδές του βάρβαρου εισβολέα είναι πολυάριθμες, ρίχτηκαν στη μάχη για την υπεράσπιση της πατρίδας τους ως άλλοι Σπαρτιάτες, για να φυλάξουν Θερμοπύλες.

Ας θυμηθούμε λοιπόν μαζί και ας διατηρήσουμε άσβεστη τη φλόγα της μνήμης αυτών των ηρώων.

Χριστάκης Χριστοδουλίδης, γιος του Αριστοτέλη και της Μαρίτσας. Γεννήθηκε το 1955 και είχε δύο αδερφές και έναν αδερφό, τον Ανδρέα Χριστοδουλίδη, ο οποίος είναι μέχρι σήμερα αγνοούμενος. Το 1974 ο Χριστάκης υπηρετούσε τη στρατιωτική του θητεία στο ηρωικό 211 Τάγμα Πεζικού. Στις 20 Ιουλίου 1974 έπεσε μαχόμενος σε ηλικία 19 ετών στην Πράσινη Γραμμή, υπερασπιζόμενος τη Λευκωσία.

Άρης Μαυροσκούφης, του Ναθαναήλ και της Ελπίδας. Γεννήθηκε το 1949 και είχε τρεις αδερφούς και τρεις αδερφές. Κατά την τουρκική εισβολή κατετάγη αμέσως ως έφεδρος και πολέμησε για το 256 Τάγμα Πεζικού στον Λιμνίτη. Στις 16 Αυγούστου 1974 έπεσε ηρωικά μαχόμενος σε ηλικία 25 ετών, όταν κατά τη διάρκεια τακτικής υποχώρησης έτρεξε να βοηθήσει τον πληγωμένο συμπολεμιστή και συγχωριανό του Χρίστο Καλαϊτζιή.

Χρίστος Καλαϊτζιής του Παναγιώτη. Γεννήθηκε το 1945 και ήταν νυμφευμένος με την Ευρούλλα, με την οποία είχε αποκτήσει δύο κόρες, την Έλενα και τη Μαρία. Πολέμησε ως έφεδρος στρατιώτης στα πεδία της Λεύκας και του Λιμνίτη. Στις 16 Αυγούστου έπεσε νεκρός σε ηλικία 29 ετών.

Ιωάννης Αχιλλέως, γιος του Αχιλλέα και της Ελένης Γαβριήλ. Γεννηθείς το 1950, ήταν ο μοναδικός γιος σε επταμελή οικογένεια. Αμέσως έτρεξε να καταταγεί, όταν τον κάλεσε η πατρίδα, και υπηρέτησε στο 256 Τάγμα Πεζικού. Στις 21 Ιουλίου 1974 έπεσε μαχόμενος στην περιοχή Περιστερωνάρι στην Πεντάγια, σε ηλικία 24 χρόνων.

Αντρέας Γεωργαλίδης, του Γιώργου και της Θεοδοσίας Γεωργαλίδη. Γεννήθηκε το 1952 και είχε μια αδερφή και έναν αδερφό. Κατετάγη και πολέμησε γενναία με το 256 Τάγμα Πεζικού. Την 21η Ιουλίου 1974 και σε ηλικία 22 ετών έπεσε ηρωικά μαχόμενος στην περιοχή Περιστερωνάρι. Πίσω του άφησε την αρραβωνιαστικιά του Χριστίνα Ματθαίου, που κυοφορούσε τον γιο τους, ο οποίος, προς τιμήν του πατέρα του τον οποίο δεν γνώρισε, πήρε το όνομά του και ονομάστηκε Αντρέας Γεωργαλίδης.

Θεμιστοκλής Δράκος, του Ιωάννη και της Ελένης Δράκου. Γεννήθηκε το 1955 και είχε μια αδερφή και τρεις αδερφούς. Το καλοκαίρι του 1974 τον βρίσκει να υπηρετεί τη στρατιωτική του θητεία στο 361 Τάγμα Πεζικού. Στις 14 Αυγούστου 1974 πιάστηκε από τους Τούρκους στην περιοχή Κυθρέας-Συγχαρί και έπειτα η τύχη του αγνοούνταν. Τα οστά του ταυτοποιήθηκαν με τη μέθοδο του DNA και κηδεύτηκε στον Κάμπο, τον Μάιο του 2012.

Ευάγγελος Ευριπίδης, του Ευριπίδη και της Ουρανίας Δημητρίου. Γεννήθηκε το 1940 και ήταν νυμφευμένος με δύο γιούς και μια κόρη. Κατετάγη ως έφεδρος στρατιώτης στο 305 Τάγμα Πεζικού. Στις 15 Αυγούστου 1974 χάθηκαν τα ίχνη του στην περιοχή Νέου Χωριού Κυθρέας. Έγινε ταυτοποίηση με τη μέθοδο DNA και κηδεύτηκε στον Τύμβο της Μακεδονίτισσας, στις 30 Ιουλίου 2014.

Χαράλαμπος Φαντάρος, του Σάββα και της Ευγενίας Φαντάρου. Γεννήθηκε το 1955 και είχε ακόμη δύο αδερφούς. Κατά την τουρκική εισβολή εκτελούσε τη στρατιωτική του θητεία στο 286 Μηχανοκίνητο Τάγμα Πεζικού. Στις 15 Αυγούστου 1974 έπεσε μαχόμενος στον λόφο Λαπάτσας, μεταξύ Σκυλλούρας-Κοντεμένου-Αγιάς Μαρίνας. Ήταν μόλις 19 ετών. Τα οστά του ταυτοποιήθηκαν με τη μέθοδο DNA και η κηδεία του έγινε στις 15 Οκτωβρίου 2017, στην Κοινότητα του Κάμπου.

Θεοχάρης Κίμης, του Ανδρέα και της Χρυσάνθης Κίμη. Γεννήθηκε το 1954 και είχε μια αδερφή. Το μαύρο καλοκαίρι του 1974 βρίσκει τον Θεοχάρη να εκτελεί τη στρατιωτική του θητεία στο 211 Τάγμα Πεζικού. Στις 22 Ιουλίου 1974 έπεσε ηρωικά μαχόμενος σε ηλικία μόλις 20 χρονών στη Νεάπολη της Λευκωσίας. Τα οστά του ταυτοποιήθηκαν με τη μέθοδο του DNA και κηδεύτηκε στις 21 Απριλίου 2018, στην πολυαγαπημένη του Τσακίστρα.

Χαράλαμπος Αντωνίου, γιός του Αντώνη και της Μαρίας Αντωνίου από τις Γερακιές. Γεννήθηκε το 1951 και είχε έναν αδερφό και μια αδερφή. Ήταν παντρεμένος με τη Θεοδώρα Αντωνίου και είχε έναν γιο, τον Αβραάμ. Στις 15 Αυγούστου 1974 έπεσε ηρωικά μαχόμενος στην Περιοχή Βώνης σε ηλικία 23 ετών. Τα λείψανα του ταυτοποιήθηκαν με τη μέθοδο του DNA και κηδεύτηκε στον Κάμπο, στις 3 Μαρτίου 2019.

Υπάρχουν, όμως, και τα παλληκάρια που έτρεξαν στο μέτωπο να αντιμετωπίσουν τις ορδές του Αττίλα, και των οποίων η τύχη παραμένει άγνωστη. Μέχρι σήμερα, η Κοινότητα Κάμπου αναμένει καρτερικά να μάθει νέα για τη μοίρα τριών παλληκαριών της που παραμένουν αγνοούμενοι. Του έφεδρου αξιωματικού Ανδρέα Χριστοφόρου, που χάθηκε στις 20 Ιουλίου στο Πέντε Μίλι στην Κερύνεια, του έφεδρου Θεοφάνη Ορφανού, που θεάθηκε τελευταία φορά στη Βώνη στις 15 Αυγούστου 1974 και του έφεδρου Ανδρέα Χριστοδουλίδη, ο οποίος συνελήφθη από τον κατακτητή στη Λάπηθο στις 6 Αυγούστου 1974 και έκτοτε αγνοείται.

Το δράμα των αγνοουμένων κρατά ανοιχτές τις πληγές της εισβολής μέχρι σήμερα. Η κυβέρνηση Χριστοδουλίδη στηρίζει τις προσπάθειες της Διερευνητικής Επιτροπής για τους Αγνοούμενους, προκειμένου να εξακριβωθεί η τύχη και του τελευταίου αγνοούμενου. Είναι χρέος μας και ευθύνη απέναντι στους ήρωές μας, απέναντι στην πατρίδα μας, την Ιστορία μας. Mα πάνω απ’ όλα είναι ευθύνη μας προς τις οικογένειές τους, που μέχρι σήμερα αναμένουν καρτερικά να ακούσουν οποιαδήποτε είδηση για τους αγαπημένους τους.

Κυρίες και Κύριοι,

Η διακυβέρνηση του Προέδρου Χριστοδουλίδη έχει ως ύψιστη προτεραιότητά της την επίλυση του Κυπριακού και την επανένωση του πολύπαθου νησιού μας. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας κατέβαλε αγώνα για να καταστήσει δυνατό τον διορισμό της Προσωπικής Απεσταλμένης του Γενικού Γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών κας Holguín και επανέλαβε πολλές φορές την ετοιμότητά του για επανέναρξη των διαπραγματεύσεων από το σημείο που σταμάτησαν στο Crans-Montana. Διαπραγματεύσεις για μια λύση, η οποία θα εδράζεται στο Διεθνές Δίκαιο και στα ψηφίσματα του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών, βασισμένη στη Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία με πολιτική ισότητα. Αυτές οι προσπάθειες θα συνεχιστούν παρά τις δυσκολίες, παρά την αδιάλλακτη στάση της Τουρκίας και της τουρκοκυπριακής πλευράς.

Η Κύπρος που θέλουμε να παραδώσουμε στα παιδιά μας είναι μια πατρίδα ελεύθερη και επανενωμένη, χωρίς στρατεύματα κατοχής, χωρίς εγγυητικές δυνάμεις. Μια πατρίδα όπου Ελληνοκύπριοι, Τουρκοκύπριοι, Μαρωνίτες, Αρμένιοι και Λατίνοι θα ζουν και θα εργάζονται σε συνθήκες ασφάλειας, ειρήνης και ευημερίας.

Αχτίδα φωτός που μας καθοδηγεί προς αυτούς τους στόχους για την ελευθερία της Κύπρου μας είναι οι αγώνες των ηρώων μας. Και υποσχόμαστε ότι οι προσπάθειές μας δεν θα σταματήσουν μέχρι να υλοποιήσουμε τους στόχους μας. Ποια άλλη καλύτερη επιμνημόσυνη προσφορά μπορούμε να δώσουμε στους προγόνους και ήρωες μας;

Ας είναι αιωνία η μνήμη των ηρώων μας, και μακάρι ο Μεγαλοδύναμος να βάλει το χέρι του να εξακριβωθεί η τύχη των αγνοούμενων αδερφών μας.