Η επιστροφή του πληθωρισμού στον στόχο του 2% δεν έχει ακόμη διασφαλιστεί, τόνισε ο επικεφαλής οικονομολόγος και μέλος του Εκτελεστικού Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ) Φίλιπ Λέιν, τονίζοντας ότι η πρόκληση για τη νομισματική πολιτική στη βάση των στοιχείων είναι να χαράξει ένα βιώσιμο και αποδοτικό μονοπάτι προς τον στόχο.
Σε ομιλία του, στο Jackson Hole, στις ΗΠΑ, ο κ. Λέιν αναφέρθηκε στην αποτελεσματικότητα της νομισματικής πολιτικής της ΕΚΤ, για να σημειώσει πως το ενδιάμεσο συμπέρασμα είναι ότι μετά την απάντηση της ΕΚΤ στην εκτόξευση του πληθωρισμού την περίοδο του 2021 - 2022 υπήρξε καλή πρόοδος προς την επίτευξη του τελικού στόχου όπως διασφαλιστεί η επιστροφή του πληθωρισμού στο 2% με ένα έγκαιρο τρόπο.
Από τον Ιούλιο του 2022 η ΕΚΤ προχώρησε σε συνολικά δέκα αυξήσεις, ανεβάζοντας τα βασικά της επιτόκια κατά 450 μονάδες βάσεις, ενώ στις αρχές Ιουνίου προχώρησε στην πρώτη μείωση κατά 35 μονάδες βάσης καθώς έκρινε ως «ενδεδειγμένο να μετριαστεί ο βαθμός συσταλτικής μεταβολής της νομισματικής πολιτικής έπειτα από εννέα μήνες διατήρησης σταθερών επιτοκίων». Παράλληλα, οι αγορές εκτιμούν ότι η επόμενη μείωση θα πραγματοποιηθεί στη συνάντηση που είναι προγραμματισμένη για τις 12 Σεπτεμβρίου.
Με βάση τα τελευταία στοιχεία η πληθωρισμός στην ευρωζώνη διαμορφώθηκε τον Ιούλιο στο 2,6%, σύμφωνα με προκαταρκτική εκτίμηση της Eurostat, από την κορύφωση του 10,6% τον Οκτώβριο του 2022.
Στην ομιλία του, ο κ. Λέιν είπε πως η εκτίμηση αυτή είναι μόνο ενδιάμεση, καθώς «η επιστροφή στον στόχο δεν έχει ακόμη διασφαλιστεί».
Συγκεκριμένα, πρόσθεσε, η στάση νομισματικής πολιτικής θα πρέπει να παραμείνει περιοριστική για όσο καιρό χρειάζεται ώστε να οδηγηθεί η διαδικασία μείωσης του πληθωρισμού προς την κατεύθυνση της έγκαιρης επιστροφή στον στόχο.
«Εξίσου, η επιστροφή στον στόχο πρέπει να είναι διατηρήσιμη», πρόσθεσε, εξηγώντας πως ένα μονοπάτι των επιτοκίων που είναι πολύ ψηλό για μεγάλο χρονικό διάστημα θα πετύχει πληθωρισμό κάτω του στόχου στο μεσοπρόθεσμο διάστημα και θα είναι αναποτελεσματικό σε σχέση με τον μετριασμό των παράπλευρων συνεπειών στην παραγωγή και την εργοδοσία».
Η πρόκληση της νομισματικής πολιτικής στη βάση στοιχείων, κατέληξε, είναι να χαράξουμε ένα διατηρήσιμο και αποδοτικό μονοπάτι προς τον στόχο μας.
