Η Σωτηρούλα Χαραλάμπους έγινε την Παρασκευή η πρώτη γυναίκα στην ιστορία του κυπριακού συνδικαλιστικού κινήματος που ηγείται συντεχνίας. Η νέα Γενική Γραμματέας της ΠΕΟ περιέγραψε σε συνέντευξη της στο AlphaNews.live τις κύριες προτεραιότητες της, μίλησε για το σήμερα του συνδικαλιστικού κινήματος, ενώ τόνισε πως έχει πλήρη αντίληψη του βάρους που καλείται να σηκώσει εκ της θέσεως της.

Αυτούσια η συνέντευξη

Θα ήθελα να μου πείτε πως νιώθετε που είστε η πρώτη γυναίκα επικεφαλής συντεχνίας στην ιστορία του συνδικαλιστικού κινήματος στην Κύπρο.

Το πρώτο δείχνει ότι η ΠΕΟ στοχευμένα και συνειδητά δουλεύει πάνω στα ζητήματα της ισότητας και ότι λέμε δεν το λέμε ως λόγια αλλά κάνουμε πράξεις. Νομίζω είναι πάρα πολύ σημαντικό αν θέλεις στην σημειολογία. Εκείνο όμως που κρίνεται στο τέλος είναι το τι ο καθένας από εμάς θα καταθέσει σε αυτή τη μεγάλη προσπάθεια για να πάρει η ζωή των εργαζομένων μπροστά. Έχω πλήρη αντίληψη της ευθύνης και των δυσκολιών που έχουμε μπροστά μας ως εργαζόμενοι να αντιμετωπίσουμε. Είναι μια περίοδος που έχει πάρα πολλά ανοιχτά μέτωπα το εργατικό κίνημα, πολλά ζητήματα για τα οποία ξεκινήσαμε διάλογο, σημαντικά ζητήματα και αυτό κάνει πάρα πολύ έντονο το βάρος της ευθύνης που έχω και εγώ και όσοι έχουμε εκλεγεί.

Υπάρχει μια αίσθηση ότι στις χώρες με ελεύθερη αγορά υπάρχει μια υποβάθμιση του ρόλου που διαδραματίζουν οι συντεχνίες την τελευταία δεκαετία. Πείτε μου τις απόψεις σας από αυτού.

Αυτό δεν είναι κάτι που έγινε τυχαία. Η επικράτηση του νεοφιλελευθερισμού στην πιο άγρια του μορφή, η οικονομική κρίση και οι επιπτώσεις της έχουν χρησιμοποιηθεί για να σπείρουν τον φόβο και την ανασφάλεια στους εργαζόμενους και σε αυτό το κλίμα η έννοια της συλλογικότητας, το να μπω μπροστά για να διεκδικήσουμε δικαιώματα σαφέστατα υποχωρεί αφού ο καθένας σε αυτές τις συνθήκες εκείνο που έχει ως προτεραιότητα είναι να διατηρήσει τη θέση εργασίας του. Σε αυτό συνέβαλε και μια στοχευμένη πολιτική που γίνεται από δυνάμεις που καθορίζουν αντιλήψεις και πολιτικές οι οποίες προσπάθησαν να απαξιώσουν τον ρόλο των συντεχνιών ότι είναι αχρείαστες. Είναι φαινόμενα που και εδώ στην Κύπρο είμαστε αντιμέτωποι και πρέπει να αντιπαλέψουμε. Το μήνυμα που βγαίνει από το Συνέδριο μας αλλά και την εμπειρία μας είναι ότι εκεί και όπου οι εργαζόμενοι έχουν συλλογική εκπροσώπηση έχουν και μεγαλύτερες δυνατότητες να προστατέψουν και τον εαυτό τους και την ομάδα τους. Αυτή η σχέση των εργαζομένων με τον συνδικαλισμό είναι ένα από τα σημαντικά ζητήματα που θα βρούμε μπροστά μας και εμείς ως ΠΕΟ.

Αν κάνουμε ένα βήμα πίσω και δούμε όλο αυτό που περιγράφετε, εσείς βλέπετε ένα διαφορετικό ρόλο για τις συντεχνίες με τα σημερινά δεδομένα; Ίσως χρίζει μιας αναθεώρησης ή εκσυγχρονισμού ο ρόλος τους;

Υπάρχει ένα όραμα που σε οποιαδήποτε εποχή και αν το δεις είναι πάντα καινούργιο. Η ανάγκη οι εργαζόμενοι να έρχονται μαζί, διότι αυτό είναι η συντεχνία…είναι οι εργαζόμενοι που διαμορφώνουν τη δική τους συλλογικότητα η οποία έχει ένα στόχο. Να προστατέψει τα δικαιώματα τους και να τα πάρει μπροστά. Τα δικαιώματα αυτά και αν θέλεις το περιεχόμενο τους, αλλάζει και άρα αλλάζουν και οι στόχοι και οι μεθόδοι που χρειάζεται να χρησιμοποιά μια οργάνωση για να έρθει κοντά στους εργαζόμενους. Βεβαίως πρέπει να αλλάξουμε και τις μεθόδους με τις οποίες ερχόμαστε σε επαφή με τον εργαζόμενο, δεν αρκούν οι παραδοσιακοί τρόποι της επαφής στο χώρο εργασίας και κατοικίας, πρέπει να αξιοποιήσουμε και εμείς τη νέα τεχνολογία, να δημιουργήσουμε δομές που να βοηθούν τον εργαζόμενο όταν έχει ανάγκη πληροφόρησης και στήριξης, να την έχει είτε είναι οργανωμένος είτε ανοργάνωτος. Αναφύονται νέα ζητήματα όπως η ψηφιακή μετάβαση και η ένταξη της ψηφιοποίησης στη σύγχρονη οικονομία. Υπάρχει ένας πυρήνας σε αυτή τη συζήτηση, έχουμε από τη μια τους εργαζόμενους και από την άλλη το κεφάλαιο. Αυτό δεν αλλάζει. Άρα υπάρχει πάντα η ανάγκη για να έχουμε εκείνο τον μηχανισμό που να μπορεί αυτή η ομάδα να προστατεύει τα συμφέροντα της και να προχωρά, όπως και η άλλη ομάδα έχει τους δικούς της μηχανισμούς.

Ποιες είναι οι πέντε κύριες προτεραιότητες της Σωτηρούλας Χαραλάμπους;

Είναι προτεραιότητες που καθορίστηκαν από το Συνέδριο και έχουν να κάνουν με μεγάλα ζητήματα που έχουμε μπροστά μας. Το ένα είναι η συζήτηση που ξεκίνησε για τον εθνικό κατώτατο μισθό. Νομίζω ότι ξεκάθαρα η ΠΕΟ είπε ότι η συζήτηση αυτή εντάσσεται σε ένα γενικό πλαίσιο επαναρρύθμισης της εργασίας. Αυτό σημαίνει από τη μια ότι εκεί και όπου υπάρχουν συλλογικές συμβάσεις εργασίας πρέπει κατώτατοι μισθοί να είναι αυτοί που ορίζονται στις συμβάσεις και με θεσμικά μέτρα να εφαρμόζονται για όλους και εκεί που δεν υπάρχουν να συζητήσουμε ένα μηχανισμό για να υπάρχει και εκεί ένα συμφωνημένο πλαίσιο μισθού και ωφελημάτων. Η δεύτερη βασική προτεραιότητα, είναι το συνταξιοδοτικό. Είναι προφανές ότι αυτό το ισοπεδωτικό πέναλτι του 12% που επιβλήθηκε την περίοδο του μνημονίου χτυπά τους συνταξιούχους και το βιοτικό τους επίπεδο και είναι κάτω προς συζήτηση για τον εκσυγχρονισμό του συνταξιοδοτικού συστήματος. Ταυτόχρονα είναι το ευρύτερο θέμα πως διασφαλίζουμε στον άνθρωπο που έρχεται η ώρα του να φύγει από την εργασία ένα επαρκές εισόδημα μαζί και με το ζήτημα του μη επέκτασης του ορίου συνταξιοδότησης πέραν των 65. Η τρίτη μεγάλη προτεραιότητα είναι πως το κοινωνικό κράτος λειτουργά ως μηχανισμός δικαιότερης ανακατανομής του εθνικού εισοδήματος ιδιαίτερα στις σημερινές συνθήκες που πλήττονται οι εργαζόμενοι με την ακρίβεια και θα έλεγα ότι οι άλλες δύο προτεραιότητες, να κάνουμε καλύτερο το σπίτι μας. Να κάνουμε την ΠΕΟ πιο κοντά στους εργαζόμενους, να φέρουμε τους εργαζόμενους κοντά στην οργάνωση ιδιαίτερα σε ότι αφορά νέους εργαζόμενους που είναι ανοργάνωτοι και πλήττονται περισσότερο από την απορρύθμιση και θα έλεγα βεβαίως να συνεχίσουμε τον μεγάλο αγώνα ενάντια στις διακρίσεις όποιες και να είναι αυτές.

Η σχέση σας με τη Ζέτα Αιμιλιανίδου;

Ο καθένας μας έχει ένα ρόλο εκ της θέσεως του να επιτελέσει. Η ΠΕΟ ήταν και είναι πάντοτε ανεξάρτητα από πρόσωπα ένας στιβαρός και σοβαρός συνομιλητής στο τραπέζι του κοινωνικού διαλόγου και με αυτό το πνεύμα θα συνεχίσω και θα προχωρήσω. Με σοβαρότητα αλλά ο καθένας έχοντας ως βάση εκείνο το οποίο υπηρετεί.