Η παγκοσμιοποίηση είναι η φιλοσοφία και ο όρος που έχει επικρατήσει τα τελευταία 25 χρόνια. Έχει επιτρέψει στους ανθρώπους να ταξιδεύουν πιο εύκολα, έχει συμβάλει στη δημιουργία του διαδικτύου, στο να μπει τέλος στον ψυχρό πόλεμο, στην επίτευξη εμπορικών συμφωνιών, στην ανάπτυξη οικονομιών και όλα αυτά έχουν δημιουργήσει ένα σύστημα το οποίο είναι πιο εξαρτημένο στο τι συμβαίνει στην κάθε γωνιά του πλανήτη περισσότερο από ποτέ.
Για όλους τους πιο πάνω λόγους, η εξάπλωση του κορωνοϊού, έχει άμεσες συνέπειες στις οικονομίες των χωρών.
Η καθηγήτρια Beata Javorcik, επικεφαλής οικονομολόγος της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Ανασυγκρότησης και Ανάπτυξης, αναφέρει στο BBC ότι ο ρυθμός με τον οποίο η παγκόσμια οικονομί άλλαξε τα τελευταία 17 χρόνια είναι πρωτοφανής.
“Όταν πάμε πίσω στο χρόνο, το 2003, όταν ξέσπασε η επιδημία του Sars, στην Κίνα αναλογούσε το 4% της παγκόσμιας παραγωγής. Σήμερα στην Κίνα αντιστοιχεί το 16%. Αυτό σημαίνει πως ότι και να συμβαίνει στην Κίνα, επηρεάζει ολόκληρο τον κόσμο σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό από ότι στο παρελθόν”, αναφέρει χαρακτηριστικά.
Σύμφωνα με την ανάλυση του BBC, η παγκοσμιοποίηση εξηγεί σε μεγάλο βαθμό γιατί σχεδόν όλες οι κύριες μονάδες παραγωγής αυτοκινήτων στη Βρετανία έχουν κλείσει και είναι εξαρτημένες από τις πωλήσεις και τα ανταλλακτικά σε όλο τον κόσμο. Όταν και τα δύο καταρρέουν, σταματούν να παράγουν αυτοκίνητα.
Ο πλούτος και η υγεία της Κίνας έχουν σημασία για όλους τους υπόλοιπους, πολύ περισσότερη από ότι στο παρελθόν, όμως παράλληλα δημιουργούνται και άλλα ερωτήματα σε σχέση με την παγκοσμιοποίηση.
Ο Καθηγητής Παγκοσμιοποίησης και Ανάπτυξης του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης και συγγραφέας του βιβλίου “The butterfly Defect, How Globalization Creates Systemic Risks”, Ian Goldin, υποστηρίζει ότι η παγκοσμιοποίηση δημιουργεί σοβαρά ρίσκα τα οποία δεν έχουν διορθωθεί. Φέρνει ως παράδειγμα την παγκόσμια οικονομική κρίση του 2008 όπως επίσης και το πόσο ευάλωτες έχουν γίνει οι χώρες στις κυβερνοεπιθέσεις. Το νέο παγκόσμιο οικονομικό σύστημα φέρνει τεράστια οφέλη, ωστόσο έχει και τεράστια ρίσκα.
Για παράδειγμα, ενώ έχει συμβάλει στο να αυξηθούν τα εισοδήματα κατά ραγδαίο τρόπο σε αναπτυσσόμενες οικονομίας και συνέβαλε στην μείωση της φτώχειας, παράλληλα έχει δημιουργήσει ρίσκα μετάδοσης είτε οικονομικών κρίσεων, είτε κρίσεων στον τομέα της υγείας όπως αυτή που βιώνουμε σήμερα.
Ο καθηγητής οικονομικών Richard Portes του Πανεπιστημίου LSE, αναφέρει ότι τόσο οι εταιρείες όσο και οι πολίτες έχουν αντιληφθεί πλέον αυτά τα ρίσκα.
“Κοιτάξτε το εμπόριο για παράδειγμα. Με το που διακόπηκε η αλυσίδα τροφοδοσίας λόγω του κορωνοϊού, οι άνθρωποι άρχισαν να ψάχνουν για εναλλακτικούς προμηθευτές εντός της χώρας τους ακόμα και αν αυτό σήμαινε ότι έπρεπε να πληρώσουν περισσότερα χρήματα. Αν βρουν εγχώριους προμηθευτές, τότε θα μείνουν με αυτούς λόγω αυτών των ρίσκων”, ανέφερε χαρακτηριστικά.
Η Javorcik συμφωνεί και πιστεύει ότι ένας συνδυασμός παραγόντων θα μπορούσε να σημαίνει ότι οι βιομηχανίες παραγωγής της Δύσης θα αρχίσουν να επαναπατρίζουν κάποιες από τις εργασίες που σήμερα γίνονται σε αναπτυσσόμενες χώρες του κόσμου.
“Νομίζω ότι ο εμπορικός πόλεμος ανάμεσα στις ΗΠΑ και την Κίνα, συνδυασμένος με την επιδημία του κορωνοϊού, θα μπορούσε να οδηγήσει αρκετές εταιρείες να σκεφτούν σοβαρά αυτό το ενδεχόμενο”, αναφέρει χαρακτηριστικά, προσθέτοντας ότι αυτό θα μπορούσε να αφορά δραστηριότητες που να είναι αυτοματοποιημένες σε μια προσπάθεια να νιώσουν μεγαλύτερη σιγουριά.
Αυτό θα ήθελε η Βρετανία του Μπόρις Τζόνσον
Βέβαια δεν θα πρέπει να αγνοεί κανείς το γεγονός ότι το πιο πάνω άρθρο και ανάλυση φιλοξενείται στο βρετανικό δίκτυο BBC. Οι συνομιλίες του Λονδίνου με τις Βρυξέλλες για την μελλοντική σχέση ΕΕ-Ηνωμένου Βασιλείου παραμένουν σε εκκρεμότητα και θα πρέπει να θεωρείται βέβαιο ότι οι στόχοι για “κατάργηση” ή “τροποποίηση” της παγκοσμιοποίησης όπως τη γνωρίζαμε μέχρι σήμερα είναι κάτι που θα επιδίωκε στη θέση που βρίσκεται σήμερα.
Αυτό που οι υπέρμαχοι της παγκοσμιοποίησης λένε, είναι πως θα παρατηρήσουμε ενδεχομένως μια πιο αργή ή και επιφυλακτική ανάπτυξη της τα επόμενα χρόνια.
