Του Νικόλα Ζαννέττου
Κάθε φορά που σε περίοδο στασιμότητας προέκυπτε μια εξέλιξη στο κυπριακό, μια συνάντηση, ένας διορισμός, μια έκθεση, μια δήλωση που προμήνυε μια ελπιδοφόρα συνέχεια, δημιουργείτο μια ενέργεια, είτε θετική είτε αρνητική. Θα στήνονταν πάνελς με συζητήσεις, ντιμπέιτ ακόμα και στα πιο αδιάφορα ως προς τις πολιτικές εξελίξεις στρώματα της κοινωνίας…
Σήμερα παρά το γεγονός ότι ο Γενικός Γραμματέας είναι έτοιμος να κάνει βήμα μετά από χρόνια διορίζοντας μια νέα απεσταλμένη, τα πράγματα παραμένουν σχεδόν αδιάφορα. Η κοινωνία στη συντριπτική της πλειοψηφία έπαψε να ελπίζει πως η κατάσταση πραγμάτων θα μπορούσε να βελτιωθεί.
Στη χθεσινοβραδυνή δεξίωση των Ηνωμένων Εθνών στο ξενοδοχείο του Λήδρα Πάλας, το κλίμα ήταν ενδεικτικό. Βιώνοντας μερικές φορές αυτή τη μάζωξη με αφορμή το τέλος του χρόνου, διακρίναμε πως οι παρευρισκόμενοι δεν είχαν πολλά πράγματα να πουν και να συζητήσουν. Πρώτος έφτασε ο Νίκος Χριστοδουλίδης, ο οποίος εισήλθε στον χώρο χαιρετώντας τους ανθρώπους των Ηνωμένων Εθνών, διπλωμάτες και άλλους παράγοντες της κοινωνίας των πολιτών. Ακολούθησε ο Ερσίν Τατάρ, στα μάτια του οποίου βλέπει κανείς το χάσμα που σήμερα χωρίζει τις δύο πλευρές στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων.
Αν και οι συναντήσεις ηγετών επί των ημερών Τατάρ σπανίζουν, το ενδιαφέρον των παρευρισκομένων για εκείνο το πράγμα που συνέβαινε στο Λήδρα Πάλας ήταν συγκριτικά με το παρελθόν κατακόρυφα μειωμένο. Άνθρωποι που διαχρονικά τάσσονταν υπέρ της λύσης του κυπριακού, έδειχναν σκεπτικοί, γνωρίζοντας πως η διαχρονική τους αισιοδοξία, δεν είναι πια δικαιολογημένη με τα δεδομένα που υπάρχουν σήμερα.
“Υπάρχει μια μικρή ελπίδα”, μας ανέφερε ένας εκ των πιο έμπειρων με διαχρονικά ενεργό ρόλο στις προσπάθειες για επίλυση του κυπριακού, χωρίς ωστόσο να μπορεί τεκμηριωμένα να μας απαντήσει που την βασίζει έχοντας υπόψη την παρούσα κατάσταση πραγμάτων.
“Τα ευρωτουρκικά δεν μπορούν από μόνα τους να φέρουν τα πάνω κάτω, μας ανέφερε κάποιος άλλος”, εκτιμώντας πως πολύ πιθανόν οι υπερβάσεις που χρειάζονται να γίνουν σήμερα για να υπάρξει κάποια πρόοδος, να μην γίνονται αποδεκτές από την κοινωνία.
Η ατμόσφαιρα μουδιασμένη. Άνθρωποι που κάποτε πάλευαν και πίστευαν πως το κυπριακό μπορεί να λυθεί, σήμερα δείχνουν να έχουν τσακίσει και να αντιμετωπίζουν αυτές τις συναντήσεις περισσότερο ως μια ευκαιρία να συναντήσουν φίλους με τους οποίους εργάστηκαν για τον ίδιο σκοπό.
Τα φώτα στο Λήδρα Πάλας σβήνουν. Ο ένας τραβάει για τον Λόφο του Προεδρικού, ο άλλος για την άλλη πλευρά του συρματομπλέγματος. Η ιστορία του κυπριακού έχει τραβήξει τόσο πολύ, που όλως τυχαίως ακόμα ένας άνθρωπος που φέρει το επίθετο Κουεγιάρ, θα ασχοληθεί με το πρόβλημα. Ο πρώτος ήταν ο Χαβιέρ Πέρες Ντε Κουεγιάρ, ο οποίος διετέλεσε ειδικός αντιπρόσωπος του ΓΓ στην Κύπρο και αργότερα ΓΓ του ΟΗΕ. Οι ιδέες του πετάχτηκαν στον κάλαθο των αχρήστων το 1985, μένει να διαφανεί που θα οδηγήσει σήμερα η αποστολή της Μαρία Άνχελα Κουεγιάρ από την Κολομβία.
